Overige: Het Dierenmissies Weekjournaal van 14 september 2014

Beste mensen,

In dit weekjournaal vindt u de volgende onderwerpen:  de laatste ontwikkelingen over de reddingsactie in Murcia, onze belevenissen van dag tot dag, leuke filmpjes, een tip die mogelijk de oorzaak kan zijn van een huidprobleem, de eerste vegetarische ervaring uit het verleden,  de relatie tussen de Hartstichting en honden, ‘Scheiden doet lijden’ geldt ook bij hondjes, kortom nog veel meer  …

We hopen dat veel lezers gebruik zullen maken van het reactie-formulier onder aan Het Weekjournaal.!!!!

WE ZOEKEN NOG ADVERTEERDERS IN HET WEEKJOURNAAL

Plaatsing van uw advertentie in het Weekjournaal bereikt jaarlijks 400.000 websitebezoekjes van dierenliefhebbers en het weekjournaal heeft 400 vaste abonnees!!!!!

Advertentiekosten zijn:

Geplaatste Logo met link naar website is 25 euro per kwartaal (circa 12 plaatsingen)
Indien daarbij week of maand aanbiedingen worden vermeld dan is het 40 per kwartaal.

VRAAG MEER INFO over adverteren op dierenmissies@gmail.com

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

HIER IS RUIMTE OM TE ADVERTEREN en dat mag best ietsje groter worden hoor….

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

De week van dag tot dag:

Maandag 8 september 2014:

Zoals ook te lezen is in de vele reacties onder de weekjournaal van 7 september stond vandaag de dierenmissies mail vol met berichten over het verhaal van Bikkel.

Ook hebben we per mail een brief van het baasje gekregen waarop we inmiddels, op gepaste wijze, hebben gereageerd.

Is er iemand vergeten mocht zijn WAAROM er op deze aarde honden zijn…. ???
kijk dan naar dit filmpje …
Het commentaar lijkt wel van de Voorzienigheid zelf….

KLIK op de afbeelding

Dinsdag 9 september 2014:

Voor het eerst verplichte vegetariër…

Soms wordt je voor een voldongen feit gezet en ga je  ‘erin mee’ om geen gezichtsverlies te lijden. Ach we waren toen nog jong en mooi (pffff..).  Bijna 30 jaar geleden hadden wij 3 Barzois en een paar katten. Ik hoor het jullie al zeggen: “Wat ? Jullie rashonden ?” We hadden toen nog geen besef van wat er allemaal in de adoptiewereld afspeelde met de zwerfhondjes. Sorry dat was een jeugdzonde… en het is echt waar “Verstand komt met de jaren!”. Enfin, dieren kunnen en mogen bij ons veel en wij vonden toen en vinden nog steeds leefregels goed als die noodzakelijk zijn voor het welbevinden van het gezin in het algemeen en of van de dieren in het bijzonder. Mogelijk was dit al opgevallen bij het zien van de vele foto’s die genomen zijn tijdens de caravanreizen die we gemaakt hebben om geadopteerde hondjes te halen. Aan de andere kant vinden we het ook best leuk om ons eens uit te sloven en te laten zien dat we, ondanks onze ‘vrije’ beestjes, ook gasten kunnen ontvangen op een traditionele manier. Die keer was zo’n moment. Voor de juiste beeldvormig moet u dan denken aan gasten uit bepaalde kringen waarbij een patatje met mayo nou niet echt gepast is.
.
Zo kwam het dat er op een avond twee gasten bij ons zouden komen fonduen. Het was in die tijd ‘fashionable’ en bepaald ‘in’ om vrienden uit te nodigen om dan onder het genot van een drankje, een hele avond bezig te zijn met het klaar maken van je eigen eten. Gezellig…  U kent dat wel… allerlei dingetjes aan een grote prikker doen die je dan zelf aan tafel in een oliepannetje kunt laten pruttelen. Zo’n gloeiende oliepannetje op een vlammetje waar een aantal van die veredelde satéprikkers tegelijk inliggen en waarvan steevast jouw vleesje van jouw prikker afschiet en achterblijft in de kokende olie. Voor ons is dan de grootste gein dat ook de gasten zich met dit gepruts nooit volledig aan de etiquette van een diner kunnen houden.

Nu waren onze gasten van die avond ook nog beroepsmatig actief in de culinaire sector dus wilden we deze keer echt eens laten zien dat we met onze beesten -ook wel eens niet- uit voederbakken aten. Natuurlijk doe je je best om goed voorbereid te zijn voor zo’n gastronomisch experiment. We dachten aan alles. Gewend om altijd met dieren in huis te leven kijk je naar gevaarlijke situaties alsof je permanent kleuters rond hebt lopen die allerlei domme dingen kunnen uithalen. Zo hadden ook bedacht dat het, met die hete pannetjes olie op tafel, niet zo veilig zou zijn als men steeds over de tafel zou moeten reiken om schalen met “te garen waren” aan te pakken of door te geven. We hadden dit opgelost door naast elke het bord een eigen plateau met allerlei vleesjes te plaatsen. Het resultaat was echt om trots op te zijn. Een prachtig tafel voor vier, gedekt met zilver en kristal, grote kandelaar, twee branders met oliepannetjes… de vele kleine gerechtjes en de vier afzonderlijke plateaus die schitterend waren opgemaakt met allerlei soorten vlees en vis … Kortom…  als je aan zou aan schuiven aan deze tafel … dan zou je je minstens wanen in een vijf-sterren restaurant. Ja u begrijpt het, we zouden die avond ‘uitpakken… ‘.

Onze Barzois waren hele rustige honden die meestal lagen te slapen en alles op een afstand in de gaten hielden. Ik vertel dit om de situatie te schetsen van het moment dat alles tot in de perfectie klaar stond toen om exact acht uur de voordeur bel ging. De twee barzoi teefjes Rarinia en Pribilova stonden op en liepen met ons mee naar de voordeur om de gasten te begroeten. Onze enorme reu Bratsk bleef rustig liggen. (Wat waren het toch vreselijke lieverds. Ik krijg nog een brok van in mijn keel als ik aan ze terug denk.) Toen begon het gebruikelijke ritueel…   Hartelijk welkom heten, jassen aanpakken, complimentjes over het huis, over de mooie jurk, hoe jong de dames eruit zien, de auto kortom het gebruikelijke blabla… vervolgens begeleiden naar eetkamer maar niet zonder een korte stop langs de bar in de hoek voor een aperitief.  De twee Barzois waren in hun gebruikelijke, uiterst sierlijke tred, terug gelopen naar hun plaats waar ze weer geruisloos plaatsnamen naast Bratsk. Het had een scene uit een film bij de tsaren kunnen zijn. En toen … toen begon het voorspel waarbij de gasten alvast vanaf de bar hun kritische blik met belangstelling lieten glijden over de gedekte tafel. Zelfverzekerd en met genoegen wachtten we op de welverdiende complimentjes die ons ten deel zouden vallen. Die kregen we ook … volop. Ook met de opmerking dat hen was opgevallen dat één van ons klaarblijkelijk vegetariër was…  Ook dat was destijds al iets waarmee je op kon vallen… We hadden eerst geen flauw idee waar onze gast het over had maar toen we zelf naar de tafel keken zagen we dat één van plateaus mooi schoon was en er geen enkel stukje vlees op lag.

Bratsk had, tijdens onze verwelkoming bij de deur, de moeite genomen om even op te staan en zijn tong over één van de plateaus te halen. Het was slechts een snack voor hem geweest en Annerie en ik begrepen meteen wat er gebeurd was. Geen punt. De gasten hadden niets in de gaten en nemen zonder meer aan dat alles was gegaan zoals was gepland. Ik was die avond voor het eerst van mijn leven vegetariër.

Dit allemaal ter inleiding van het volgende filmpje dat door Golida en Lammert met ons gedeeld is…
Je moet niet alles klakkeloos aannemen want niet alles is wat je denkt….. KLIK HIER

Woensdag 10 september 2014:

Vandaag plaatsten Golida een Lammert een reactie in het vorige weekjournaal. Dit stukje ging over allergie bij honden waarbij we toch even bij stil willen staan stukje omat het wellicht een ‘eye-opener’ voor onverklaarbare gevallen van “huidallergie”.

Hieronder staan wat zinnen uit het stukje:

Quote
… Waar je nooit bij stil staat is dat een hondje uit een ander land geen afweerstoffen heeft tegen sommige grassen en pollen die hier voorkomen.
Onze vorige hond (Dora) was geboren in Spanje uit Braziliaanse ouders. Pupje opgehaald en ze was 8 weken oud toen ze in de herfst hier kwam. Enfin, Doortje had de hele winter door een fluwelen vachtje. Toen kwam het voorjaar. En er zijn nog foto’s van. Jonge hond in het fluitkruid. Toen begon de ellende. Onder de uitslag, vlekken en opgezwollen lichaam.
Om een lang verhaal kort te maken, ze bleek na allerlei onderzoeken en dierenartsen, een allergie te hebben voor pollen en grassen.
Met behulp van homeopathische medicijnen is ze er uiteindelijk overheen gegroeid. ….
….. Vanaf het begin heeft Alma om deze tijd ook jeuk. Dus  controleren op vlooien… niks, Olly ook niks …
….. Ze schuurt haar neus tegen alles aan, poten die jeuken, buikje vlekkerig en ze wordt een beetje mottig. ….
….. Het zal toch niet waar  zijn? Iemand had het over grasmijt. Nooit van gehoord. Heb het opgezocht en om deze tijd van het jaar  (voorjaar) zitten die beestjes in het
gras. Ze had dezelfde sympthonen als beschreven. Dus nu weet ik wat het is en kunnen we eraan gaan werken. …..
Unquote

Trombicula levenscyclus duurt ca. 2 maanden

Wij zijn geen arts maar ervaringen delen kan nooit kwaad.
Ik vraag me af of Bikkel hiermee gered had kunnen worden.
We zullen het nooit weten.

Lammert en Golida spreken van grasmijt. (Trombicula autumnalis of oogstmijt)

Therapie
Een eenmalige wassing of sprayen met een middel tegen vlooien geeft vaak al verbetering doordat de nog aanwezige mijten afgedood worden. Echter herbesmetting kan weer plaatsvinden! Bij erge ontsteking of jeuk geven we antibiotica en een jeuk en ontstekingsremmend middel gedurende een paar dagen. Bij deze hond hebben we een kraag tegen het krabben en schuren over de grond omgedaan.

De jeuk houdt aan nadat de larvale mijten al verdwenen zijn!
Indien de mijten niet meer zichtbaar zijn dan kan informatie over het uitlaatgebied en het voorkomen van de mijt in die omgeving tot een waarschijnlijkheidsdiagnose leiden.
De herfstmijten of oogstmijten kunnen in elk uitlaat gebied voorkomen.

Preventie
Preventief maandelijks antivlooienbehandeling helpt de infectie te voorkomen. We adviseren een middel met permetrines erin, bijvoorbeeld de spray (Defendog) of een vlooienshampoo (Defencare Shampoo). Ook kan fipronil spray (Effipro of Frontline) een infectie met Trombicula autumnalis voorkomen.

En als u er nog meer ervaringen van hondenbezitters wilt lezen over hoe zij dit probleem hebben aangepakt. klik dan eens HIER

Donderdag 11 september 2014:

Vandaag kregen we te horen dat het niet goed gaat met het bazinnetje van ons logeetje Pichi.  Met spijt moest de familie concluderen dat het misschien toch verstandiger is om langzaam uit te kijken naar een nieuw baasje voor Pichi. Het doet ons erg zeer want, zolang we wisten dat Pichi terug zou gaan naar zijn bazinnetje, hij bij ons in de buurt zou blijven en hij af en toe zijn vriendjes Daisy, Sally, Botas en Nessje zou zien. Nu hij al zo lang bij ons logeert voelt het als een verlies van een gezinslid.
Juist Pichi die in zijn vorig leven zo ontzettend is mishandeld en daardoor wat kleine  fysieke beperkingen heeft, moet een baasje krijgen die geen grote fysieke prestaties verlangt en hem gewoon hem heerlijk wil verwennen. Pichi is een knuffel die laat merken dat lichamelijk contact voor hem erg belangrijk is. Die bij je in bed kruipt en het liefst bij je op de bank komt liggen. Dan moet je hem wel even helpen om op de bank te komen of hem een opstapje geven want ‘erop springen’ lukt gewoon niet. Pichi is mensgericht en kan prima met andere honden al heeft hij het niet op met Chowchows. Hij heeft met een poes samen gewoond dus ook dat hoeft geen probleem te zijn.  (Ook de poes moet met honden kunnen natuurlijk) Pichi is ongeveer 5 jaar oud, mist wat voortandjes in de onderkaak, heeft een wat schuine loop vermoedelijk als gevolg van vroegere mishandeling, maar is verder kern gezond, is amper 30 cm hoog en weegt ca 10 kg. We zoeken dus niet zo maar het “eerste de beste” baasje. We zoeken voor hem een baasje of bazinnetje die onvoorwaardelijke zorg kan bieden, al zijn tekortkomingen voor lief neemt en hem respecteert voor datgene dat hij wel te bieden heeft. Wij denken aan een wat ouder iemand die het fijn vindt om een vriendje bij zicht te hebben die overal mee naar toe mag.

Vrijdag 12 september  2014

Vandaag kregen we weer nieuws uit Spanje.

Het blinde zwangere teefje zal niet eerder dan 20 september bij Piedy en Juan Carlos mogen komen. Aldus de autoriteiten. Het zij zo…. Jammer dat het beestje nog langer moet wachten op de verzorging die ze hard nodig heeft.

Voorts hebben we in een vorig weekjournaal bericht dat er was ingebroken in een asiel waarbij honden gedood en verwond waren. Nu is dat weer gebeurd bij een ander asiel. Piedy en Juan Carlos kregen hiervan bericht omdat zij voor dat asiel tijdelijk de hond Viernes onder hun zorg hadden gehad. Viernes is gedurende inbraak vemoord door de inbrekers. Viernes stond duidelijk in de weg en probeerde indringers buiten te houden.

Het is duidelijk weer de aanloop naar het jachtseizoen waarbij honden uit asiel worden gestolen om deel te laten nemen aan de jacht. Vooral galgo’s zijn hierbij het doelwit. Daarom proberen asielen rond deze tijd de honden die het meest gewild zijn tijdelijk onder te brengen oppasadressen. Wat de jagers na het jachtseizoen met deze honden doen is ook bekend. Geen van de honden overleeft het … aan idiote eeuwenoude gebruiken wordt een cultuurstatus verbonden waaraan men het recht ontleent om de honden na het jachtseizoen op te hangen… we zullen u de gruwelijke details verder besparen. Ik begrijp heel goed dat Piedy die gasten steeds ‘BASTARDS’ noemt.

Zaterdag 13 september 2014

Vandaag kregen we weer een update van Piedy en Juan Carlos over de reddingsactie in Murcia.

Ze vertelt dat de politie nog eens duidelijk heeft gemaakt dat het huis van de vrouw particulier bezit is en dat er niet binnengetreden kan worden voor 20 september a.s. Dat hadden we al begrepen maar het is dus nogmaals formeel uitgesproken tegen de mensen die klaar staan om de hondjes te helpen.  Op afstand een afstand is te zien dat vrijwel alle honden plekken in hun vacht te hebben. We kunnen alleen maar hopen dat dit niet in alle gevallen veroorzaakt zal zin door Leishmania. Immers ondervoeding, schurft of andere huidaandoeningen of -irritaties zouden evengoed daarvan de oorzaak kunnen zijn.

———–

Drie families uit de buurt van de vrouw hebben aangegeven hun hond kwijt te zijn en naar hun hond op zoek te zijn. Nu ook gebleken is dat diverse honden in dat huis een chip ingebracht hebben, kijken die mensen ook uit naar het moment dat alle hondjes voor iedereen te zien zullen zijn. In 1 geval gaat het om een Franse buldog waarvan men zeker weten dat de hond binnen zit maar ook die baasjes zullen moeten wachten. De vrouw in kwestie is niet voor reden vatbaar en houdt vreemden op afstand.

————

Dat Piedy en Juan Carlos bereid zijn de honden uit deze hel te willen redden is natuurlijk ook bekend bij het brede publiek. Dan doet zich het vervelende feit voor dat mensen hier misbruik van willen maken. Van 3 aparte gevallen, waarbij mensen aangaven dat zij een hond hadden van deze vrouw hadden bij nader inzien  van de hond af te willen ( ?!?!?!), blijkt er maar in 1 geval dat de betreffende hond daar ook daadwerkelijk gewoond heeft. Deze hond zal aanstaande maandagavond door Piedy en Juan Carlos opgehaald worden.

————–

Ondertussen bereiden Piedy en Juan Carlos zich voor op de komst van de nieuwkomers. Op het asiel wordt extra ruimte ingericht en gebruiksklaar gemaakt. De ruimte die nu ook voor opslag wordt gebruikt, zal gereed gemaakt worden voor hele jonge honden. Afhankelijk van de grootte kunnen er hier 4 opgevangen worden. Daarnaast zullen er ook tussen de grotere honden plats klaar gemaakt worden.  Naast de honden die nu al binnen gekomen zijn zullen daar in eerste instantie ook circa vier nieuwe plaatsen beschikbaar zijn.

————–

In de middag kwam er vandaag nog een stakker binnen die, door iemand die nu tijdelijk als ‘hondenverzorger’ assistentie biedt bij de vrouw, naar buiten is gesmokkeld. Deze meid had onmiddellijk medische verzorging nodig omdat zij net als zoveel hondjes erg gebeten is tijdens één van de gevechten die in zo’n kleine ruimte plaatsvindt. Hevig bloedend en kreupel zou zij zich nooit staande hebben kunnen houden in de groep. Gelukkig heeft de vrouw toch niet het overzicht en weet ze op geen stukken na ‘waar’ ‘welke’ hond is. Het zijn er gewoon te veel.

Ze hebben haar Gaia genoemd. Gaia’s  eerste trip was linea recta naar de dierenarts. Nadat de wonden helemaal schoon en ontsmet waren, kun je pas zien hoe diep de wonden zin. Het lijken wel kogelgaten. De twee diepe bijtwonden en een ernstig geïnfecteerde en ontwrichte teen, werden verzorgd zodat ze nu weer goed kan genezen. De veilige omgeving bij PIedy en Juan Carlos zullen haar goed doen. Weer een hond nog voor het 21 september is in veiligheid gebracht.

Vooruitlopend op de reddingsactie, die rond 21 september los zal barsten, is de stand nu als volgt: Libertad,  Paca en Gaia zijn nu veilig onder hun zorg.

Komende week zal zoals we eerder hebben gemeld, er nog een hond opgehaald worden bij een particulier en zoals het nu er uit ziet zal ook de blinde hond bij hen een veilig  heen komen krijgen. Piedy en Juan Carlos hopen van harte dat ze het tot die tijd  zal redden in haar hoog zwangere toestand.

Goed nieuws is dat we in Nederland  zeer vermoedelijk al een baasje hebben gevonden voor Paca. Een, voor ons, vertrouwd adres waar een vriendinnetje Mia (ook afkomstig uit de zorg van Piedy en Juan Carlos) op haar zal wachten. Paca zal eerst haar  vaccinatie traject af moet ronden maar dan staat er niets meer in de weg om op reis te gaan naar nieuwe leven in Nederland.

Tja en als dan in de avond ‘op de valreep’ ook nog een uitgehongerd teefje uit Murcia binnen komt die voor een hotel is gevonden en vol ongedierte zit kunnen ze ook geen nee zeggen. Tristan heet deze lieverd die een ongelooflijk zacht karakter heeft en heel mensgericht is. Ook hij is direct naar de dierenarts gebracht en met zoveel teken is het dan ook geen verrassing dat er Erlichia werd vastgesteld. Hier zal zij prima van genezen hoor. We hopen voor Tristan dat we haar, na haar herstel, ook snel aan een baasje te kunnen helpen.

Zondag 14 september 2014

Het is was weer even flink aanpoten om het weekjournaal klaar te krijgen.

Die middag kregen we bezoek van drie hondjes … tja… wellicht kunen daar in het volgende weekjournaal iets van laten zien.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Maurits van Elswijk is de drijvende kracht achter OnePack waarbij ook zijn vrouw Siriphan haar steentje bijdraagt. Maurits is de bouwer van onze website en onze webmaster van Dierenmissies. Voorts vervult hij tevens de functie van bestuurslid.  Geloof maar gerust dat we hem vaak nodig hebben want onze ICT kennis is beperkt.

Hartelijk dank Maurits voor je nimmer aflatende steun !!!! 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Ingezonden stukje van Hans en Marianne Donker (Baasjes van Sue en Pepe. Enige tijd nadat zij Sue hadden geadopteerd hoorden ze dat Pepe, na een adoptie van 1 dag, onverwachts niet meer gewenst was bij zijn baasje. Zij boden hem een veilig plekje…)

Even een lief en leuk berichtje uit Amsterdam na alle narigheid gelezen te hebben van de hondjes uit Spanje en het werkelijk ongelooflijk en trieste verhaal van het geadopteerde hondje wat ze zomaar hebben laten inslapen.

Afgelopen vrijdag is Hans aan zijn voet geopereerd. Gelukkig mocht hij de zelfde dag weer naar huis. Wel is het nu behelpen want de eerst komende 14 dagen mag en kan hij niet lopen. Het hinken op krukken is dus echt ‘krukken’.

Toen Hans thuis kwam ging Pepe gelijk in de verdediging want wat deden die vreemde dingen met de baas ?

Maar toen de baas in bed lag, moest er toch even goed gekeken en gesnuffeld worden om vast te stellen wat er nou allemaal aan de hand was.

Dan merk je pas echt wat een ouder asiel hondje voor je voelt. Dat is echt onvoorwaardelijke liefde. Hij wijkt niet van de zijde van de baas. Waar hij gaat, gaat Pepe. Ligt het baasje in bed ? Pepe ligt naast hem. Op de bank ? Pepe ligt naast hem. In de douche ? Pepe zit op hem te wachten. Naar het toilet ? Pepe zit voor de deur.

Het is zo aandoenlijk om te zien.

Tegen de stokken daar blaft hij niet meer tegen. Hij begrijpt nu dat het goed is. Op straat is het normaal gesproken een feestje en dan is er niet fijner dan lekker lang wandelen en snuffelen. Nou …. nu even niet. Pepe wil maar één ding en dat is naar de baas. Pepe is een hondje dat bij ons in de opvang kwam, omdat de mensen hem binnen een dag al niet meer wilde. Ze hebben hem niet eens een kans gegeven….  Begrepen ze dan niet dat het voor hem ook een nieuw en onzeker avontuur was ? Bij ons was hij zo op zijn gemak en is nooit meer weggegaan…

Groetjes Marianne Donker en een knuffel van Pepe en Sue

———————-

Ingezonden stukje van Astrid en Niek Koops (Baasjes van Saartje, Bonne en sinds 30 maart 2014 ook van het erg oude kereltje Abeltje. Het stukje gaat over Abeltje die zij een fijne oude dag geven en waarbij zij een kijkje geven op het leventje van dit oude demente baasje.)

Bonne en Saar

Met onze hondjes gaat het goed, Saartje en Bonne zijn een geweldige hondjes en samen een prachtstel, altijd bij elkaar en nooit onenigheid. Abel is een ontzettend lief, oud en dement kereltje. Hij is op zich zindelijk maar kan, als hij geslapen heeft, de boel niet ophouden en laat zo gauw hij staat, alles lopen. Dat vindt hij onplezierig als hij in een bench zit. Hij wordt er onrustig van en wandelt, na lozing, door de viezigheid heen in de natuurlijke  drive om er bij weg te komen. We hebben het opgelost door een lekker warm jasje voor hem te kopen zodat hij zolang mogelijk in zijn eigen omheinde deel buiten kan blijven waar hij een goede slaapplek heeft. Dat gebied beslaat ook ons terras dus we hebben hem goed in het vizier.  Als hij wakker wordt kan hij zelf opstaan, meteen aan de wandel gaan en rustig zijn behoefte doen. Hij eet als een wolf en laat zich af en toe lekker even achter zijn oortjes kroelen. Dat is na een poosje klaar en dan wandelt hij door. Het is een eenzelvig mannetje dat baat heeft bij een vaste  routine van twee keer daags een goede maaltijd, op tijd zijn harttabletjes, véél vers water,  een aai over de bol en een warme veilige slaapplek voor de broodnodige  rust, rust en nog eens rust.

Abeltje aan de wandel

We  halen hem ook wel binnen en dan gaat hij soms in zijn bench slapen maar vaak heeft hij veel bewegingsdrang en dan laten we hem maar lekker weer op zijn eigen plekkie buiten zijn rondjes lopen. Het enige wat je voor een dergelijk hondje kan doen is veel liefde geven en voldoen aan zijn basisvoorwaarden. Dat proberen we zo goed mogelijk. Ik denk dat ie te lang alleen is geweest om nu nog te kunnen wennen aan een echt huiselijk leven. Een band creëren lukt niet echt en dat gaan we hem ook niet opdringen. Naar de beide andere honden taalt hij niet en ook zij lijken hem niet echt als hond te beschouwen. Hij leeft echt in zijn eigen wereldje. Toen we hem net bij ons hadden, hadden we de vijver nog niet afgezet. Hij wandelde op een dag zomaar pardoes de vijver in. Gelukkig was Niek aanwezig om het gras te maaien. Niek is de vijver in gestapt en heeft Abeltje eruit gevist. Abel deed geen enkele poging om te zwemmen. Hij liet zich als een steen naar beneden zakken zonder zijn pootjes te gebruiken. Heel gek, net of hij totaal niet besefte wat hem overkwam. Hij was er ook niet echt van onder de indruk. Het lijkt wel of hij bijna niets meer echt beseft, behalve als er eten voor zijn neusje wordt gezet!

Goed dat ie hier is, alleen zou hij het niet meer redden. Wat toch een geluk dat hij gevonden is door Carlos en Piedy! Of het een gelukkig hondje is kan ik niet echt zeggen, hij eet, drinkt, slaapt en wandelt zijn eindeloze rondjes en dat is eigenlijk het enige dat ie wil. Hij geeft nauwelijks tekenen van emotie. Wij zien hem als een dapper kereltje dat al veel heeft doorstaan en overleefd en we hopen dat ie stilletjes toch geniet. Misschien krijgen we geleidelijk aan toch nog een beetje een band, hij heeft tijd nodig om te leren dat mensen leuk kunnen zijn maar misschien is ie te dement om dat nog door te krijgen. Ook goed, wij zorgen voor hem en hebben gelukkig genoeg ruimte en mogelijkheden om dit hondje zijn eigen leventje te laten leiden. Het voelt goed voor zo’n kwetsbaar diertje te zorgen.

Zo dat was ‘t weer. Ik hoop dat ook de hondjes met Leishmania in Murcia nog een kansje krijgen, arme pechvogeltjes…..

Liefs en groet, Astrid

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Met dank voor de fantastische service die we mochten ervaren.

KLIK op het logo om hun website bezoeken.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 De 4-kanten column van Ton

170 honden gedood met donateursgeld van de Hartstichting . Met zo’n kop in de kracht trek je wel de aandacht en dat is niet voor niets…Ooit van de Anti Dierproeven Coalitie (ADC) gehoord ? Nou dat moet bijna wel want die waren 10 september in het nieuws met een actie voor het hoofdgebouw voor de Nederlandse Hartstichting. Waarom? Omdat het geld van donateurs (ook donateurs die zelf een lief hondje hebben) wordt besteed aan dierproeven die steevast, door de onderzoekers zelf “code 5” kregen (de op één na hoogste schaal van pijn dat de dieren moesten doorstaan). We geloven niet dat veel mensen dit wisten… U wel? . Zo’n beschuldiging vergt een meer gedetailleerde blik naar de feiten… vindt u ook niet? . Meer dan de helft van de 323 honden die van 2004 tot 2014 zijn gedood in het proefdiercentrum van de Universiteit van Maastricht, werd betaald met geld van de donateurs van de Nederlandse Hartstichting. Het gaat om in totaal 170 viervoeters, waaronder labradors, afgekeurde politiehonden, greyhounds, golden retrievers en beagles, die omkwamen in twaalf verschillende experimenten. . Via een ingebrachte pacemaker zijn bij de dieren gedurende vier weken hartfalen, infarcten en hartritmestoornissen opgewekt. Zo’n 20 procent stierf al tijdens het experiment zelf. De overige honden stierven tijdens een zogenoemd opofferingsexperiment, dat een dag duurt. Een “opofferexperiment” !!!! Ik kan er niets aan doen maar bij mij doemen beelden op van Herr dokter Josef Mengele uit de Tweede Wereldoorlog. . Een experiment met 39 labradors dat gepland stond aan de Universiteit Maastricht heeft de afgelopen tijd veel stof doen opwaaien. Nadat de ADC enkele weken geleden hierover aan de bel trok, tekenden 120.000 mensen een petitie tegen de proeven. Het onderzoek, dat wordt gefinancierd door de Britse Hartstichting, werd uitgesteld en maandag werden acht labradors vrijgelaten. Wat er met de andere honden gaat gebeuren, is nog niet bekend. . Hoeveel geld de Nederlandse Hartstichting precies bijdraagt aan de dierproeven, is onbekend. ”Wij denken dat het sowieso om heel veel geld gaat”, zegt Robert Molenaar van de ADC. ”Het gaat om projecten die meerdere jaren lopen. En experimenten met dieren zijn gewoon duur.” . “Ja”, is het commentaar van de Nederlandse Hartstichting, “dat geld is nodig voor onderzoek om mensen te redden”. . Ergens hoorde ik in een commentaar dat het geld ook nodig is om andere onderzoeksmethoden te vinden zodat er minder dierproeven hoeven plaats te vinden. . Dit is echt de omgekeerde wereld en niet meer van deze tijd !!!! . Wij proberen geld in te zamelen om als ANBI stichting er alles aan te doen om verschrikkelijk leed van honden te stoppen en de stakkers te redden uit verschrikkelijk omstandigheden en de Hartstichting zamelt geld in om op grote schaal Dierenleed te veroorzaken.  Wij waren in ieder geval ontzettend boos en onthutst toen we vernamen dat de donaties aan de Hartstichting naar deze middeleeuwse martelpraktijken waren gegaan. Dit kan toch niet blijven bestaan…!!! . Als we het daar over eens zijn dan rijst de vraag: “Hoe kunnen we nou eens aan de hartstichting een goed signaal afgeven zodat het roer bij hen om gaat.?” . We weten het goed gemaakt. Als u voor één jaar het geld, dat u wilt doneren aan de Hartstichting, nu doneert aan Stichting Dierenmissies, dan kunnen wij ons best doen om met een extra actie het leed, van een zelfde aantal stakkers die zij de dood in hebben gejaagd, om te buigen tot een Gouden mandje in Nederland. . Door dit signaal zullen zij ‘op zeker’ beter hun best doen om in het vervolg eerst te zoeken naar alternatieve onderzoeksmethoden alvorens tot vivisectie over te gaan. Dat is toch een win-win situatie ? Voorts geeft dit u vast een goed gevoel dat nu gerechtigheid plaatsvindt voor het misbruik dat met uw eerder gedoneerde geld is gepleegd. . Vindt u dit ook een goed en rechtvaardig idee? Dan geven we u graag ons rekeningnummer. . IBAN reknr: NL15INGB 0005721780 t.n.v. Stichting Dierenmissies onder vermelding van ‘Dank Hartstichting’.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Donateur van onder andere diverse medicijnen en anti parasitaire middelen.

KLIK op het logo en bezoek hun website

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Afsluitend hier de zin van de week:

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

HIER IS RUIMTE OM TE ADVERTEREN en dat mag best ietsje groter worden hoor….

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Tot zover dit Weekjournaal van Dierenmissies.
We zien uw reacties graag tegemoet.

Groetjes,
Annerie en Ton