Nieuws: Dierenmissies Weekjournaal van 30 oktober 2016

Beste mensen.
.
Deze week hebben we van alles te melden over de reorganisatie van Olescan en de bijkomende consequenties voor het asiel in Odena en allerlei noodmaatregelen die genomen worden. Natuurlijk is er nog veel meer nieuws te melden … Het beste kunt u natuurlijk gewoon het Dierenmissies Weekjournaal lezen zodat u vanzelf de volgende onderwerpen de revue ziet passeren: Het doek valt voor het asiel Odena, De verdere reorganisatie van Olescan, Alles uit de kast om permanente of tijdelijke opvangplekken te vinden, Trisha’s bloed is goed bevonden, de reis kan beginnen, Noodplekjes voor de hondjes komen los, De ervaringen van de vrijwilligers Tina en Maike, Pichi biedt troost, De stakkers in Spanje. Ingezonden foto van Estela. De registratie van uw hond is verplicht. De vierkante column van Ton: “Waarom we zo met hondjes bezig zijn…”. De (on)zin van de week over “hond verdient Nobelprijs…”.

De beschikbaarheidsagenda voor vakantieopvang.
Advertentienieuws over: Vrijwilligerswerk in Spanje, Meer Koeling, Buddies/AnimalWebshop/Het Dier, Karlijn’s Shop, Dierbaar Sieraad, OnePack  Bedfast Plus en Fresh PC.
.

Heeft u een opmerking of wilt u iets kwijt over hetgeen u gelezen heeft? Maak dan vooral gebruik van het reactie-formulier onder aan het Weekjournaal.!!!!

  Zinvol bezig zijn in Spanje…

.

 De week van dag tot dag:

.

Maandag 24 oktober 2016 

.

Het doek valt voor het asiel Odena.

We kregen van Miranda dit bericht.

Helaas moet ik meedelen dat ons asiel in Odena van Olescan vanaf 1 januari 2017 zijn deuren moet sluiten.

Financieel was het niet meer mogelijk voor het overkoepelend orgaan om de huur en kosten te betalen en de eigenaar van het terrein heeft aangegeven dat wij zijn terrein moeten verlaten op uiterlijk 1 januari en hij zal het terrein voor eigen doeleinden gaan gebruiken.

We hebben met bloed zweet en tranen Odena, de afgelopen 1,5 jaar dat wij daar waren, tot een fijn asiel proberen te maken.  Er werden speelweiden  gemaakt, een oudjespension voor de oudere honden waar zij vrij rond konden lopen met boompje, zonnetje en schaduw en de hokken, die in slechte staat waren,  werden nieuwe daken gegeven.  Ons mooiste project was Podencoworld die drie mooie buitenverblijven heeft gesponserd om de angstige podenco´s een leven te geven. Ook zij hadden bomen, natuur, geisoleerde huisjes, om toch kwaliteit van leven te geven in plaats van de betonnen kennels.  Met een crowdfunding project was er een opslag bijgebouwd, in het centrale gebouw was een quarantaine ruimte gemaakt, afijn maandenlang hebben vele mensen, zowel uit Nederland als lokaal, zich ingezet om Odena tot een mooie plek voor mens en dier te maken. Zie het weekjournaal van 2 oktober jl wat er allemaal is gedaan om het asiel tot een leefbaar geheel te laten worden. Toen werd er nog volop gewerkt aan eeen doorstart dat niet de goedkeuring van de grondeigenaar kreeg).

Wij nemen geen nieuwe honden meer op in ons asiel en proberen in deze 2 maanden voor zoveel mogelijk viervoeters een familie  te vinden. Dit is het enige wat wij nog kunnen doen voor hen. Er zitten nu nog 90 honden die een plek nodig hebben, waarvan zo´n 25 angstige honden. Naast reguliere adopties wordt aan mensen die ervaring hebben met angstige honden gevraagd hun hart en huis open te stellen als familie.  Ook voor de (angstige) podenco´s worden huizen gezocht door de organisatie Podencoworld en mocht u willen komen helpen in de laatste maanden om de honden te socialiseren of wellicht een hond te leren kennen en deze met u mee te nemen naar Nederland om hem of haar een definitief huisje te geven, dan bent u natuurlijk meer dan welkom.   Het is noodzaak dat wij voor alle honden een huis vinden en dat is nu ons doel geworden. Helpt u mee ?

===========

,

De reorganisatie van Olescan

Vorige week is het asiel in Sant Pere de Molena al gesloten waarvan enkele honden over kwamen naar Odena en ondanks de goede bedoelingen van de vrijwilligers die op eigen kracht verder wilden gaan valt nu ook het doek voor Odena. Zoals aangegeven is dit de wens van de grondeigenaar die de grond zelf wil gaan gebruiken… De bedoeling is dat Olescani afgeslankte vorm verder gaat.

Dan blijven in eerste instantie de asiels Moia en Torredembarra over en ze zijn bezig met nieuw asiel Canyelles. Dat is op een goedkopere lokatie waar onder andere de pitbulls van Sant Pere al heen zijn gegaan.. dus eigenlijk zijn er dan nog 3 locaties over alhoewel Moia zelfstandig werkt.

Natuurlijk zal Stichting Dierenmissies Olescan blijven steunen waar ze kan om de hondjes een goed tehuis te geven en of voor hen een baasje in Nederland te vinden.

Zelfs een relatief kleine organisatie als Dierenmissies heeft genoeg capaciteit om jaarlijks 70 tot 100 honden aan een baasje te helpen. Daarom verzoeken we ook andere Spaanse asielen, die behoefte hebben aan een adoptielijn met Nederland, met ons contact op te nemen om te zien of we iets voor hen kunnen betekenen. 

.

.

Dinsdag  25 oktober 2016
.

Alles uit de kast om permanente of tijdelijke opvangplekken te vinden

Het is niet zo gek dat nu alle middelen worden ingezet om hondjes die niet zo de voorgrond staan nu extra onder de aandacht te brengen. Hiervoor heft Miranda flyers gemakt die verspreid worden in de hoop dat er adopties uit voort komen.

Natuurlijk willen wede flyers ook aan de lezers van het Weekjournaal laten zien want ook deze schatten zijn gewoon te adopteren hoor.

,

,

,

,

,

,

,.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Mocht u meer willen weten over één van deze kanjers, mail dan gerust naar dierenmissies@gmail.com

.

Tine, Maaike en Bastie

Met een gevoel van weemoed, liefde, triest, machteloosheid, maar dankbaar voor de ervaring kijken wij terug op onze indrukwekkende reis naar Spanje.
Begonnen in het mooie Barcelona zijn we op doorreis gegaan naar het asiel van Roger en Miranda in Odena. Hier hebben we 4 dagen geholpen. Wat een ervaring…
Roger en Miranda werken met hart en ziel om de ruim 95 honden elke dag weer te voorzien van veel aandacht en liefde, een schoon verblijf en natuurlijk de promotie voor een goed huis.
Wat zijn wij blij om hier een klein steentje aan te hebben mogen bijdragen.
Zoals velen al wel weten sluit het asiel zijn deuren per 1 januari 2017. Triest.
De dagen hier werden daardoor ook voor ons beladen. Zo triest om de onzekerheid te zien of alle honden wel een goede definitieve of tijdelijke (opvang)plek hebben tegen die tijd en tegelijkertijd de enorme vechtlust. Wij hebben een groot deel van de honden leren kennen. Ieder met zijn eigen mooie karakter. Sommigen erg bang maar met nog steeds de hoop op een eigen veilig plekje en iemand om op te mogen vertrouwen. Voor iedereen zit hier wel een passend exemplaar �
Wat hebben we kunnen betekenen als vrijwilliger? We hebben hopelijk de werkdruk voor Roger en Miranda een paar dagen een beetje kunnen verlichten. We hebben veel met de honden gewandeld, aandacht gegeven aan de bange podenco’s, veeeeel poep geschept op het terrein en opgeruimd. Voor ons voelde het als een druppel op de gloeiende plaat en tegelijkertijd zo intens. We hebben bijzondere dagen gehad, diep onder de indruk van jullie bevlogenheid en betrokkenheid bij alle honden. Ontzettend bedankt voor jullie gastvrijheid en het ga jullie goed. Voor altijd in het � We zullen nog vaak aan jullie denken en meedenken! Xx

.

Zaterdag 29 oktober 2016 en Zondag 30 oktober 2016

.

Troost van Pichi

.
Het is rond 02.00 uur dat ik wakker wordt van de rugpijn. Een enkele keer komt het voor dat ik verkeerd heb gelegen en stijf op sta maar deze keer was het anders. Bij het uit bed stappen merkte ik dat ik zo’n pijn had dat ik niet op mijn linker been kon steunen en me geen houding aan kon nemen waarbij de pijn over ging. Terwijl ik stond voelde ik me steeds meer misselijk worden en toen ik strompelend, en zacht kreunende van de scheuten pijn, bij de wc kwam had ik nog net de tijd om op mijn knieën te zakken en de pot te omarmen. Ja ik was echt dood ziek.

 

Ik besloot om een ander bed te nemen om verder te slapen. Ik zou dan  makkelijker kunnen gaan verliggen zonder dat ik de slaap zou verstoren van Annerie of de andere hondjes zoals Nessje, Pichi en Sally die ook steevast bij ons  in bed een plekje voor de nacht zoeken.  Toen ik uit de wc kwam zag ik dat Pichi me was gevolgd. Hij had mijn gedoe maar gek gevonden. Hij is degene die altijd bij mij in de stoel kruipt en als eerste met mij naar bed gaat als hij denkt dat ik ga slapen. Dan wacht hij tot ik lig en dan komt hij gauw stijf tegen me aan liggen. Het liefst onder de dekens.

 

Nu dacht hij eerst dat ik weer terug op mijn eigen plek zou gaan liggen en hij stond voor het bed te popelen  om erop te springen maar toen hij zag dat ik liep te stuntelen bij het andere bed kwam hij vlak bij mij staan. Toen ik eindelijk met veel gesteun en gekreun mezelf had neergelegd kwam hij gauw bij me liggen met zijn snuitje dicht bij mijn gezicht om te zien of alles wel goed met me was. Dat tafereeltje herhaalde zich die nacht nog twee keer want elke pijnstiller die ik nam kwam er na enige tijd ook weer uit…

Het grootste deel van deze dag heb ik op bed doorgebracht en al die tijd was Pichi bij me…

 

Die middag probeerde ik samen met Annerie de hondjes uit te laten maar net buiten het hekje moest ik al terug keren vanwege de pijn. Arme Pichi wilde eerst niet meer verder met Annerie mee lopen en pas toen ik uit het zicht was verdwenen liet hij zich overhalen om met de club zijn behoefte te doen.  Je hoeft niet te raden wie er als eerste weer naast me op bed lag toen ze terug  waren van de wandeling.  Wat een kanjer…

Overigens zijn ook de andere hondjes erg lief voor me hoor.  Ze  komen regelmatig even kijken of ik nog wel adem…. al dan niet met de nodige likken in mijn gezicht om mij tot actie te bewegen. Sorry jongens vandaag even niet… …. Het is allemaal zo lief bedoeld.. 

.

Nu is het zondag 04.00 uur. Ik lig al uren klaar wakker omdat ik gisteren te veel geslapen heb. Ik kom met pijn mijn  bed uit en probeer plaats te nemen achter de computer. Iets dat ik gisteren absoluut niet kon. Met een extra kussen probeer ik het uit te houden want dit weekjournaal was nog lang niet af. Dan voel ik hoe er een zacht koppie tegen mijn been leunt. Automatish gaat mijn hand naar beneden om dat koppie te kriebelen. Ik was niet eens verbaasd dat het Pichi was ….

Helaas moet ik na een half uurtje afhaken van de pijn. Straks nog maar eens proberen.

.

De stakkers in Spanje…
.
Wie behoefte heeft aan gezelligheid en kameraadschap en overweegt een hondje te nemen… kan toch niet de ogen afwenden van de stakkertjes die in een Spaans asiel op een baasje wachten…
.

Graag wijzen we u daarom op het volledige overzicht van alle te adopteren hondjes (<= KLIKKEN)

.

.
.
.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Maurits van Elswijk is de drijvende kracht achter OnePack waarbij ook zijn vrouw Siriphan haar steentje bijdraagt. Maurits is de bouwer van onze website en onze webmaster van Dierenmissies. Voorts vervult hij tevens de functie van bestuurslid. Geloof maar gerust dat we hem vaak nodig hebben want onze ICT kennis is beperkt.

Hartelijk dank Maurits voor je nimmer aflatende steun !!!!

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Ingezonden foto van Jean-Pierre (baasje van Estela)

.

Registratie van uw hond is verplicht

.

Ook willen we nog eens de nieuwe baasjes attent maken op de verplichte registratie van hun nieuwe gezinslid bij een databank die de chipnummers registreert om de eigenaar terug te kunnen vinden mocht ooit een hond zoekrakken of onbeheerd aangetroffen worden. Natuurlijk ben je als baasje vrij om een eigen databank te kiezen maar wij maken meestal gebruik van de Nederlandse Databank voor Gezelschapsdieren www.NDG.nl. De eenmalige kosten zijn gering en het geeft zoveel rust als je weet dat politie, dierenartsen, personeel van AMIVEDI en dierenambulances, die databanken altijd raadplegen als er verloren ziel wordt aangetroffen.

.

=====================================================

.

De 4-kanten column van Ton: “Waarom we zo met hondjes bezig zijn…”.  
.

.

We worden vaak genoeg voor gek versleten. Het is moeilijk voor mensen, die niet van dieren houden of weinig empathie hebben voor dieren,  te begrijpen wat we doen voor de stakkers die elders in nood verkeren en waarom we al zes jaar lang al die tijd steken in Stichting Dierenmissies. Ik moet toegeven dat we niet goed wisten waar we aan begonnen toen we Stichting Dierenmissies startten. Nooit hadden we voorzien dat het zo’n vlucht zou nemen en zoveel tijd zou kosten… Maar wat we er voor terug krijgen is meer dan dat we ooit zouden kunnen verdienen. . Het is steeds wikken en wegen om zaken voor elkaar te krijgen. Gaat het niet om een adoptie met alle haken en ogen die nou eenmaal komen kijken voordat een hondje veilig vanuit Spanje bij zijn baasje in Nederland is, dan zijn het wel overheidsregels die weer nieuwe beren op de weg plaatsen. Tel daarbij op ‘het eindeloze dubbeltjes draaien’ om de boel draaiende te houden dan heb je wel zo’n beetje een beeld van de zorgen die we hebben. Gelukkig hebben onze trouwe donateurs die het bestaan van Dierenmissies überhaupt mogelijk maken. Waar gaat dan die tijd allemaal in zitten? Het zijn de mailtjes, whatsappjes, sms’jes en telefoontjes met allerlei vragen die bij ons terecht komen en allemaal beantwoord moeten worden, het bijhouden van de administratie en de website, het schrijven van het Weekjournaal om iedereen op de hoogte te houden van de gang van zaken…  tja dat zijn de echte tijdvreters.  Daarom zijn dan ook erg blij met onze vaste vrijwilligers die ons voornamelijk elders in Nederland kunnen helpen. Zoals bij het begeleiden van binnen komende hondjes, of het vervoeren van gedoneerde goederen, zodat we niet zelf het hele land door hoeven te rijden. Het is inderdaad zo dat, als je niet van binnen uit het gevoel hebt dat je dit werk MOET doen, je het dan ook niet vol houdt. . OK, het werk voor Dierenmissies geeft wel de nodige zorgen maar ook erg veel voldoening. Als je in de ogen van een hondje kijkt die je vol verwachting aanstaart dan smelt je hart. . Zo zal ook straks het afscheid van Nelly ons zwaar vallen en geloof maar gerust dat zij alleen naar een heel lief baasje mag gaan anders gaat het gewoon niet door. Ze voelt zich nu helemaal veilig en dat moet zo blijven. . Natuurlijk hebben we dan altijd nog onze vaste club met Botas, Pichi, Sally en Nessje. Allemaal hebben zij een eigen geschiedenis waarin hun leventje niet altijd even gemakkelijk is geweest. . De dankbaarheid die wij van die beestjes krijgen is niet te beschrijven. Je leert vanzelf die beestjes door en door kennen en dan weet je hoe ze je op subtiele wijze in het gedrag hun dankbaarheid en genegenheid kunnen tonen. Het leuke is dat je dat dan ook steeds beter ziet bij vreemde honden die je pas leert kennen. De wereld wordt zo ineens een stuk groter en het is alsof je er in Nederland alleen al ineens anderhalf miljoen nieuwe vriendjes bij hebt. Niet iedereen begrijpt wat ik bedoel maar ja je moet ook wel van dieren houden en de moeite willen nemen om hen te begrijpen. Ik hoop van harte dat elke lezer van deze column dat ook ooit eens zal mogen meemaken want dit is echt een prachtige ervaring die ons de kracht geeft om door te gaan. . We leren elke dag nog nieuwe dingen waardoor we de honden nog beter begrijpen  en ook snappen waarom ze soms dingen doen of gedrag vertonen die wij vreemd vinden. Als je dat een beetje door hebt zie je dat geen enkele hond iets doet om expres een ander pijn of nadeel toe te brengen. Alles wat ze doen heeft een reden, is iets waartoe ze door instinct worden gedreven of ooit van een baasje hebben geleerd en nooit zullen ze jouw oordeel in twijfel trekken. . Ja, het is leuk om erkenning te krijgen van andere mensen maar één dankbare blije blik van een hond is voor mij veel meer waard. Als ik een goed en liefdevol plekje kan vinden voor een hondje die daar behoefte aan heeft dan is onze dag weer goed omdat we weten wat dat voor zo’n beestje betekent. Als er nu nog lezers zijn die niet begrijpen waarom wij ons inzetten voor het welzijn van dieren in het algemeen en voor minderbedeelde hondjes en katten in het bijzonder dan snap ik niet waarom ze ons Weekjournaal moeten lezen. Groetjes Ton

DIERENMISSIES HEEFT UW HULP NODIG KLIK OP DE COLLECTEBUS VOOR MEER INFO …

De Virtuele Dierenmissies collecte is een noodzaak.

.

Karlijn’s Shop

SNUFFEL DIERENMISSIES

.

.
Wellicht wilt u eens klikken op de mooie Lima zodat u de wereld van Karlijn Shop betreedt waar u mooie cadeaus kunt kopen. kans maken op prachtige geldprijzen in de Vriendenloterij, kwaliteitsvoer kopen bij Shumafood of eens even snuffelen op Marktplaats tussen de spulletjes van Snuffel Dierenmissies….?
.
Mocht u al meedoen met de Vriendenloterij maar wilt u met uw loten Stichting Dierenmissies steunen? Dan kan dat eenvoudig door één telefoontje te plegen met de Vriendenloterij: 0900 – 300 1400

.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
.

Afsluitend hier de (on)zin van de week: “Hond verdient Nobelprijs…” .

.

Iemand een ‘hond’ noemen is geen uitschelden maar lofuiting Niets en niemand is zo vergevingsgezind als een hond. Van een hond mag je gewoon jezelf zijn en vergissingen maken zonder dat het je wordt kwalijk genomen. De ‘hond’ verdient de Nobelprijs voor de vrede….

.

=============

.

DE AGENDA voor de vakantie van uw hond.
Om te zien of er bij ons een plekje vrij is voor een vakantie van uw makker kijkt u op de onderstaande kalender. De rode data geven aan dat de vakantieplekjes al vergeven zijn.

Het is best wel druk in het hoogseizoen dus dan is tijdig reserveren de oplossing. Informeren naar een plekje kan altijd want soms is er toch nog een plekje vrij of kan er gecombineerd worden.

Voor meer informatie over vakantieopvang van uw huisgenoot(je) KLIK HIER
.