Dierenmissie 4: Dierenmissie 4 – Deel 3, Onderweg naar camping Sagunto

Beste mensen,

Het was pas 10.45 uur (en 24 graden Celsius) toen we de camping in Lyon afreden. We weten het, jullie zullen ons wel luie wezens vinden. Mea Culpa, ik heb het rustig aan gedaan. Ik had beloofd om Annerie op tijd te wekken maar mijn biologische klok had een iets ander idee van ‘op tijd…’. Om 08.00 uur de dag starten is alleszins netjes maar in tegenstelling tot de 05.00 uur waarop normaal bij ons de dag start dus niet.

Nou kost het ook nogal wat tijd om de boel weer in te laden en om de beurt even lekker te douchen dus zo idioot veel later waren we ook weer niet. Bovendien wil je niet in spitstijd door Lyon rijden. De camping ligt er net voor en we weten dat het altijd druk is. Toen wij eenmaal op weg waren hadden nog een klein staartje van de ochtenddrukte maar we konden redelijk goed doorrijden.

In het bos

En toen deden we een hele leuke ontdekking. Na krap 2 uur rijden kom je een schitterende parkeerplaats tegen die de naam draagt “Aire de Montélimar”. Beste mensen onthoudt die naam!!!! We hebben al in eerdere nieuwsbrieven melding gemaakt van hele mooie picknick plaatsen en dit was er weer zo een.

Het bos deed ons denken aan een Asterix en Obelix. Dit kwam omdat er zoveel aanwijzingen waren dat je er wilde zwijnen tegen kon komen. Sally en ik gingen op onderzoek uit en hebben samen eerst de Franse aanwijzingen ontrafeld. Hmmm… ondanks dat mijn kennis van de Franse taal redelijk is, kon ik er niet alles van begrijpen. Eén ding was zeker… de streek stond er om de aanwezigheid van zwijnen bekend en eigenlijk kon je ze beter niet tegenkomen. Zeker niet zo’n ‘beer’ of een ‘zeug met jongen’ …. Toch lonkte het avontuur en werden we als het ware het bos ingezogen langs de zogenaamde ‘zwijnenpaden’.  Nou ben ik goedgelovig van aard maar als ik op de zwijnenpaden om de 20 meter een paaltje tegen kom met aanwijzingen over zwijnen erop,  vervliegt mijn hoop dat ik daar ooit zo’n dier in het wild zal zien.

Enfin, desalniettemin was het bos schitterend. De picknicktafels waren te zien vanaf de smalle slingerweg die door het bos was aangelegd en bij elke tafel was speciaal een soort privé parkeerplaats aangelegd.  Je waant je zo alleen in het bos (met zwijnen) en dat is toch wel heel apart. Natuurlijk hopen we ook zulke parkeerplaatsen weer te treffen op de terugweg met de hondjes.

Einde motelimar

Wat we nog vergaten te vermelden is dat we een klein mysterie zijn tegengekomen. Midden in het bos troffen we een stenen gebouw aan dat leek op een landhuis maar eigenlijk daarvoor te weinig ramen had…. Ik kan er niets aan doen maar bij mij slaat dan gelijk de fantasie op hol. Zou het een geheime research faciliteit zijn van de Franse overheid….?  We wisten het niet. Gaas tussen de bomen en struiken op een afstand van 20 meter van het ‘huis’ moest onbevoegden op afstand houden… tja… je vraagt je af…

Verder heb ik ze wel op een rijtje hoor… en de hondjes komen echt wel veilig aan in Nederland… haha
Om 13.30 uur zijn we weer verder gereden en omstreeks 15.30 uur stonden we opnieuw op een parkeerplaats. Dit keer in de buurt van Avignon. Toen we uit de auto stapten merkten we dat we nu echt in de buurt van Spanje kwamen.. De buitentemperatuur was 34 graden. Een berichtje van Piedy dat we eerder die middag kregen leerde ons dat het in Tobarra ‘very very hot’ was. Als Piedy dat zegt dan kun je daar op rekenen. Sally wilde in plaats van de achterbank nu een tijdje bij Annerie op schoot. Ach en ook is dat mogelijk…

Op die parkeerplaats hebben we de tijd genomen om een camping te kiezen voor de nacht. De ANWB gids gaf hierin uitkomst. Het zou Camping Esponella worden… De naam zegt het al. De camping lag in de plaats Esponella in de buurt van Figueras de plaats waar de woning (in de vorm van een ei) van Salvador Dali staat.

Esponella aankomst

Rond 18.00 uur moesten van de snelweg af het binnenland in. Dat was nog een hele rit over een smalle bergweg die door verschillende dorpjes leidde en af en toe een wijds panorama verschafte over gecultiveerd heuvelgebied.

Uiteindelijk kwamen we in de plaatst Esponella en toen hadden we de camping snel gevonden.

Allereerst Sally uitgelaten want die gaf aan nodig een plasje te moeten doen. Gelegen aan een riviertje waar je kunt kanoën, met zwembad, midgetgolf en restaurant…Alleen bleek onze data connect van Vodafone buiten bereik te zijn dus hadden we geen verbinding met internet. Dat werd dus de volgende dag pas de nieuwsbrief versturen. De locatie was weer schitterend.
Op vrijdag 10.00 uur waren weer aan het rijden. Helaas zijn de Spaanse parkings niet

Bij rivier

zo mooi als in Frankrijk. Dat betekent dat we proberen zo snel mogelijk in Sagunto nabij Valencia te komen. Daar hebben we al twee keer eerder gestaan voordat we het laatste stukje naar Tobarra rijden. Daar zijn ze erg diervriendelijk en dat beviel ons tot nu toe prima. Bovendien weten we zeker dat we daar een goede internetverbinding hebben.

Eindelijk kunnen we dan de nieuwsbrief afmaken en versturen, de nieuwsbrief op de website zetten, achterstallige mail beantwoorden, de laatste stand van zaken op de website bijwerken van het project de Muur (http://www.dierenmissies.nl/page11.php), want Piedy en Juan Carlos hebben weer een donatie ontvangen op de rekening van Los Mejores Amigos in Spanje. Jammer genoeg stond er weer geen naam bij van de donateur.  In ieder geval hebben we nu een budget bijeen voor 15 meter muur. (http://91.184.8.42/Wizard/Edit/Html?currentPageId=86vaz4gvjfj).
Oh ja, ook Linda heeft weer wat avonturen te melden met Jax…. Dat moet ook op de site komen (http://www.dierenmissies.nl/page24.php). Pfff …dat wordt vanavond en morgen nog aanpoten.

Het is 17.00 uur en we zijn net de camping opgereden. Een paar bereidwillige Duitse toeristen

Segunto opgesteld

hebben ons ongevraagd geholpen om -met de hand- de caravan op zijn plaats te zetten tussen de bomen. Met een “Vielen dank” waren de ‘freundliche Nachbaren zufrieden gestellt‘. Toch wel aardig want anders stonden we vast veel langer te rommelen voor we op onze plek stonden.

Zo nu alles weer rustig is en Sally vriendschap heeft gesloten met de lokale kattenbevolking kunnen we ons richten op serieuze zaken….

OK, nu eerst deze nieuwsbrief nummer 24 maar eens versturen. Dan weten jullie tenminste dat we nog op weg zijn…. en ons niet vervelen…

Tot later..

Groet van Annerie en Ton

dierenmissies@gmail.com
+31 (0)622225271

Bij voorbaat dank aan alle mensen, bedrijven, organisaties die ons geholpen hebben en nog gaan helpen bij het verzamelen van goederen, het geven van advies, of anderszins ondersteuning hebben verleend en nog zullen verlenen aan de komende transporten.