Dierenmissie 4: Dierenmissie 4 – Deel 9, Kennismaken met de nieuwe baasjes

Beste mensen,

Hoera alle dieren hebben hun baasjes ontmoet en zijn met liefde in de armen gesloten. Wij zijn fysiek gesloopt maar hebben een heerlijk tevreden gevoel. Ook deze missie is weer geslaagd. Het lijkt zo normaal en bijna een routine maar niets is minder waar. Elke reis is bijzonder en heeft zijn ups en downs… Wat we onderweg hebben meegemaakt hebben we in de vorige nieuwsbrieven uitgebreid bericht, nee… dit is de dag van de ontmoeting met de baasjes… een spannende dag voor de hondjes maar ook voor ons…

Vergeet niet dat deze mensen ons het vertrouwen hebben gegeven een hondje of katje te adopteren van papier. De laatste dag is altijd een bijzondere dag omdat het dan hèt moment is dat de nieuwe baasjes de hondjes of katjes voor het eerst in levende lijve zien. Het karakter van de hond kunnen we goed omschrijven en een eerste reactie blijft meestal bij een “We hadden hem net iets groter of kleiner verwacht”. Nu zijn die verschillen natuurlijk niet erg groot dus nimmer is dat een probleem maar het is blijkbaar erg moeilijk voor mensen om op basis van een aangegeven hoogte in centimeters, ook een goede reële inschatting te maken. Dit is een aandachtpunt voor ons om daar nog iets mee te doen.
Omdat Sally en Neska de hele weg samen op de achterbank hadden gereisd mocht Neska in huis slapen bij Annerie en Sally. Natuurlijk ook op bed want als Sally dat mag dan kun je dat natuurlijk Neska niet verbieden.

Ik bleef in de caravan bij Axel, Pancho, Buddha, Nena, Nina en de twee kittens Gringo en Henk. Omstreeks 3.00 uur kreeg ik bezoek van de politie. Ik was nog bezig met de website aan het bijwerken. Of ik de caravan wilde weghalen omdat ik de weg zou blokkeren voor de brandweer. Toen ik had uitgelegd dat we net uit Spanje waren gekomen met de beesten die nog in de caravan zaten, dat ik in de caravan zou blijven en omdat de hulptroepen ook langs de andere kant de straat in kunnen rijden mocht ik blijven staan. Dat bezoek was weer te danken aan onze bejaarde overburen die niet zoveel anders te doen hebben dan elke keer de politie te bellen. Ook als we aan het laden zijn dat krijgen we steevast bezoek. Jammer dat die buurtjes niet gewoon even komen praten dan kunnen we uitleggen wat we doen zijn maar ja dat is niet zo leuk voor ze… denk ik …

Enfin, om 07.30 uur werd ik door Annerie gewekt. Zij was al vanaf 06.30 uur op en was al met Neska en Sally aan de wandel geweest. Nou zetten we altijd de buitenren in de achtertuin op om zo te voorkomen dat de honden niet in een dolle bui, al spelend met elkaar, in het water belanden. Annerie was dus al bezig geweest met het opzetten van de buitenren terwijl Sally en Neska toekeken.

Maar ach, wie had kunnen bedenken dat Neska helemaal gek is op water. Terwijl Annerie nog bezig was,

keek Neska belangstellend naar het water en sprong ze zo pardoes tussen de boten het water in. Annerie heeft ze er weer uitgehaald maar die vroege zwempartij was wel een start van de dag die ze niet verwacht had. Gelukkig was dat al gebeurd voordat ik wakker werd.
Nu was het mijn beurt om de hondjes uit de caravan één voor één uit te laten en ze vervolgens binnen te laten gegaan. Het is dan een echt feest want onze kamer, met de tuin in het verlengde ervan, is dan soms net een racebaan

Buddha en Axel controleren de afscheiding met het water.

Nina vraagt aan Neska en Pancho of het wel OK is als ze een plasje doet in de tuin..

Sallyen Axel zijn op zoek naar rottigheid… Valt er nog wat te pikken???

Pancho houdt toezicht vanaf zijn favoriete positie bovenop de fauteuils om alle ongerechtigheden in de gaten te houden…
En niet voor niets want Buddha is haar botje kwijt…

Axel heeft het botje te pakken gekregen en heeft een veilig ‘uit het zicht’ plekje gevonden om het gauw op te eten.

 

Rond 12.00 uur kwamen Lotte en Sidney om Nena op te halen. Eerst even bijkletsen en foto’s maken.

Natuurlijk moesten dat mooie foto’s worden met Sidney op zijn buik, Buddha languit links van

hem, Nena als super model op het kleed. Sally moet vanuit haar mand, haar speeltjes, haar bank, haar poef, haar kleed, haar waterbak in de gaten moet houden. Dat valt toevallig niet mee met die buitenlandse honden die nog een inburgeringscursus moeten krijgen… pfff

Toen werd het ineens er druk en steeds meer nieuwe baasjes kwamen de hondjes halen en van een goed gesprek kwam er eigenlijk niets meer. Jammer want Annerie had graag ook de nieuwe baasjes beter leren kennen.

Lotte en Sidney poseren nog één keer voor de foto voordat ze met Nena afreizen naar Amsterdam.

Els en Adriaan waren verliefd geworden op de foto van Neska omdat die zo treffend leek op hun lieve hond die ze zoveel jaren hebben gehad. Natuurlijk is Neska niet hetzelfde maar het is zo’n vertrouwd gezicht. Toen Annerie vertelde van de vroege zwempartij had Adriaan gezegd dat Neska het dus wel leuk had gevonden en met een knipoog vroeg hij hoe Annerie het gevonden had… Neska gaat wonen in Gorinchem

Danielle kwam na een lange reis uit Groningen met papa en broer Nina ophalen. Ma is thuis achtergebleven. Ze hebben aangegeven voor ons stukjes tekst te willen vertalen van Nederlands naar Spaans en omgekeerd.

Chantal wordt Gringo’s nieuwe baasje. Gringo heeft  blauwe ogen net als haar baasje. Zijn zachte crème kleur en speciale kleur staart en pootjes zal menigeen in Aalsmeer doen omkijken als ze hem zien.

Jacques, Arina en Chloë kwamen de kleine Buddha halen. De benjamin van de club. We gaan Buddha vast nog wel zien want hij komt lekker dichtbij in Den Haag te wonen.

Angelique kwam met haar zoon Nyo uit Zwolle, haar oudste zoon Joey moest werken. Er is een dagje uit van gemaakt en via Amersfoort gereden. Zo konden opa en oma Babs ook Pancho bewonderen.
We konden door de drukte niet echt een goede gastheer of gastvrouw spelen. Gelukkig sprong Babs even bij en hielp zij met het koffie schenken…!!! Top..!!!

Ingrid kwam met haar zoon, dochter en vriend van de familie Axel ophalen. Even gauw de bench geruild voor een grotere die we nog hadden staan. Axel zal veel vriendjes krijgen bij de buren want ze wonen in een ‘hondrijke’ buurt in IJmuiden.

Toen was het even rustig en moesten we heel even wachten op het nieuwe baasje van Henk. Nou heeft Sally Henk een tijdje bezig gehouden want Henk is toevallig helemaal niet bang van hondjes.

En ja hoor daar was Michelle… Gringo deed zijn uiterste best om te laten zien dat hij nu echt degene was die mee zou mogen. Natuurlijk zou hij meegaan want hij was al lang door Michelle uitgekozen. Zijn symmetrische tekening is prachtig en zijn zwarte neusje is aandoenlijk. Michelle nog hartelijk dank voor je donatie voor het project “de Muur”..!!!

Amira, Jacques en Chloë brachten allerlei spulletjes mee voor het asiel. Riempjes, voer, dekens en nog veel meer… etc…

En niemand kwam met lege handen we zijn tot en met verwend met leuke attenties. Van bloemen, taart tot Balinese drankje met snuisterijtjes. Lieve mensen hartelijk bedankt. !!!

Als laatste willen we nog even stilstaan bij kleine Volga.

We mogen niet vergeten dat de baasjes van Volga Ron en Manuela, direct vierkant achter Volga bleven staan toen ze hoorden dat hun geadopteerde hondje Volga ziek was. De eerste teleurstelling toen op het allerlaatste moment bekend werd dat Volga in de kliniek was opgenomen en sowieso niet mee naar Nederland zou kunnen komen in september, werd meteen opzij gezet. “Volga gaat voor, dan maar een maand later naar Nederland haar mandje staat hier klaar”.  Natuurlijk hielden we nauw contact om steeds de allerlaatste nieuwsfeitjes over Volga door te geven. Helaas ging het, na een aanvankelijke

opleving, toch heel snel bergafwaarts met haar gezondheid en konden de artsen het leven van Volga niet redden. Toen dat moeilijke bericht hen bereikte was ook toen hun reactie vol compassie. Wij voelden ons gesteund door hun manier van reageren. Dat heet klasse…. en daar zijn we dankbaar voor.
Nu we terug zijn en de missie weer goed is volbracht kregen we de volgende mail van Manuela en Robert uit Sliedrecht die voor zich spreekt en die we graag met jullie allen willen delen.

Hoi Annerie en Ton,
Zo weer een beetje bijgekomen van jullie trip?
Alle hondjes inmiddels bij hun nieuwe baasjes?
Wij zijn de teleurstelling wel een beetje te boven.
Je hecht zo snel aan zo`n beestje, daarom zijn we wel blij dat het nog in Spanje is gebeurd anders was het voor ons helemaal erg geweest.
Maar dat neemt niet weg dat we nog steeds op zoek zijn…
Zijn er misschien nog nieuwe hondjes (zo klein als Volga) in het asiel?
We zoeken zelf ook verder, maar mocht je wat horen.
Het hele idee van dierenmissie en de mensen er achter spreekt ons erg aan.
groetjes,
Rob en Manuela

Tot zover ….. op naar de Herfstmissie in oktober.
Groet van Annerie en Ton
dierenmissies@gmail.com
+31 (0)622225271
Bij voorbaat dank aan alle mensen, bedrijven, organisaties die ons geholpen hebben en nog gaan helpen bij het verzamelen van goederen, het geven van advies, of anderszins ondersteuning hebben verleend en nog zullen verlenen aan de komende transporten.