Dierenmissie 5: Dierenmissie 5 – Deel 6, Tobarra komt dichterbij…

>>>>>>   Lees aan het eind van de nieuwsbrief de pech voor pup Rita <<<<<<

Beste mensen,

Hier krijgen jullie de laatste nieuwsbrief vanuit Oliva. Morgenavond gaan we inpakken om zondagmorgen te kunnen vertrekken naar Tobarra.
Het is verrassend om te merken dat, als je een weekje hebt geleefd vanuit je caravan met voortent, je ongemerkt steeds meer spulletjes tevoorschijn haalt. Velen van jullie hebben vast deze ervaring al lang een keer mee gemaakt maar wij zijn als caravan-vakantievierders nog nieuw. De caravantrips om de hondjes te halen waren steeds met maar één doel, rechtstreeks naar Tobarra en weer terug. Dan is het ook de moeite niet om voor één avond de hele boel op te bouwen. Onze echte vakanties waren tot nu toe altijd gericht op hotels en appartementen. Had iemand ons een jaar geleden voorspeld dat we nu met een caravan op een camping vakantie zouden vieren dan hadden we die persoon niet serieus genomen omdat we ons dat gewoonweg niet hadden kunnen voorstellen. Maar ja, als je eenmaal behept bent met het ‘wel-en-wee-virus’ van asieldieren dan gebeurd er iets met je….  Dan ga je anders denken. Je komt steeds meer mensen tegen die zich volslagen belangeloos inzetten voor de dieren en daar zelfs de nodige offers voor brengen. Het werkt aanstekelijk en verslavend. Je merkt dat eendracht sterk maakt en tot prestaties leidt. Zonder vrijwilligers om ons heen konden we niet doen wat we nu doen. De inzamelingen, de bijzondere opvang, de extra transporten, de medische adviezen, en nog veel meer… kortom allemaal stuk voor stuk acties waar je niet om heen kunt als je je inzet voor hondjes en hen een plekje probeert te geven in Nederland.

De vrijwilligers Lotte en Piet, die op tal van fronten bijspringen en nu ook nog in november een weekje gaan helpen in het asiel te Tobarra (en zo nodig ook hondjes mee terug laten vliegen), zijn een sprekend voorbeeld van hoe betrokken vrijwilligers soms zijn. We hopen dat Piet, die kunstenaar is, inspiratie op zal doen om eenmaal thuis schitterende schilderijen te kunnen maken met het thema “het asiel Los Mejores Amigos”. Wij kijken nu al uit naar het relaas over hun ervaringen.
(zie ook onze webwinkel  )

Als zondag alle gedoneerde goederen weer vanuit de benches in de caravan een plekje hebben gevonden in de voorraad container op het asiel terrein dan kunnen we de benches weer inrichten voor het transport voor de hondjes… Dit is altijd een bijzonder moment. Zodra we aankomen wordt de caravan op de smalle weg langs het asiel zo geparkeerd dat we voor de ingang staan. Het sjouwen in de warme zon is een vast onderdeel geworden van elke aankomst. Ook nu zullen het voer en de spulletjes weer dankbaar in ontvangst worden genomen. Niets gaat verloren. Mochten er zaken zijn die Piedy en Juan-Carlos zelf niet kunnen gebruiken dan vindt het zijn weg naar een collega asiel. De beperkte beschikbare middelen om een asiel draaiende te houden, noodzaakt tot samenwerking op elk gebieden waar dat kan.

Update van Troy:
Troy is teruggekomen van een adoptie die niet goed is verlopen. Troy is een flinke en levendige hond van 10 maanden. Hij zou zogenaamd na drie maanden onhandelbaar geworden zijn door een reeks van onhebbelijkheden. Eén ding was zeker hij moest snel weg uit het drukke gezin, daar was hij niet meer welkom. Puppie cursus heeft hij nooit gehad en vond men toen niet nodig… De baasjes van het broertje en zusje van Troy hebben geschokt gereageerd toen ze hoorden van het feit dat Troy niet meer gewenst was…. !!!!
Troy is sinds 11 oktober jl. tijdelijk op de boerderij bij David waar hij liefdevol wordt opgevangen, wordt geobserveerd en daar waar nodig sturing krijgt. David stuurt ons dagelijks updates van zijn ervaringen van Troy. Lees de ervaringen met Troy en oordeel zelf of Troy klaar is om een nieuw baasje te ontmoeten. Wij zijn in ieder geval druk op zoek naar een lief baasje voor hem…. zoekt u mee..????

Hier treft u eerst een korte samenvatting van het verslag van David dat we eergisteren ontvingen.
Troy gedraagt zich als elke andere gezonde jonge hond.!!!! Beetje ondeugend maar dat hoort ook zo. Zo heeft hij een speelbeertje gesloopt en heeft hij zijn tanden gezet in zijn plastic voerbak. Zijn geblaf om aandacht wordt genegeerd en dat heeft direct effect en wordt al minder. Hij wordt aangehaald op de momenten dat hij rustig is en ook dat werpt zijn vruchten af. Opspringen tegen mensen is met 1 waarschuwende vinger onder controle te houden. Komende maand gaat Troy 3 x per week mee met een medewerker van de dierenambulance om samen met andere honden lekker te dollen. Troy is gek op water en zwemmen en dit is zichtbaar dè manier om frustraties en energie kwijt te raken.
Hier volgt een stukje uit het verslag van David over Troy wat we gisteren ontvingen:
Bijna de hele nacht heeft Koy naast me en Troy aan mijn voeteneind geslapen, zonder mij te storen. De 24-uurszorg is bij deze dus een feit. Er is deze nacht niets verplaatst of vernield. Toen ze “op” waren, kwam Juan zijn knuffel halen. Om 8.00 stond Troy op de tafel naar buiten toe te blaffen. Mijn komst met vinger was voldoende om te hem te doen stoppen.

Toen ik aan de koffie zat begon Troy met Koy te stoeien. Iets te wild en eigenlijk wilde Koy niet. Ik riep Koy bij me en begon hem zachtjes te aaien. Daar ging Troy naar staan kijken en toen hij kalm was en erbij ging zitten, aaide ik ze allebei. Met de kopjes tegen elkaar. Heel belangrijk!
Aangelijnd uitlaten ging met Troy dermate stroef, dat ik hem binnenshuis een uurtje aan de lijn liet, bij het uitvoeren van allerhande huishoudelijk werk. Dat ging beduidend beter! Buitenshuis (post, vuilbak, het logeerkonijn, en twee onaangeroerde etensbakjes voor Zappa de poes)ging het toch weer minder. Maar dat is heel begrijpelijk: buiten is een groots avontuur!
Het rustig zitten wachten op de kok gaat voorbeeldig. Ze eten zonder strijd samen in de

keuken en het toetje in de huiskamer. Vandaag deed Troy de afwas. Daarna een siesta in het zonnetje.

Troy en Koy kunnen het goed met elkaar vinden. Ze hollen en spelen samen en ook met de rusttijden zoeken ze elkaar op. Het liefst als ik op de bank zit. Ze zijn verliefd!
Vandaag hebben we op de deel met ballen gespeeld. Juan lieten we maar even met rust met een botje, die hij onder de dekens van zijn plek verstopte. Toen hij voor Juan te enthousiast binnenstormde kreeg hij van hem een correctie, waarop ze rustig in haar mandje onder de keukentafel kroop.
Ik ben een paar keer naar buiten gegaan om onder andere boodschappen te doen. Geen geblaf, geen gepiep en niets gesloopt. Maar dat zegt nog niet veel. Ze is immers een gast. …..
Van Piedy kregen weer een schokkend bericht over nieuwe hondjes die in het asiel zijn gearriveerd.
Zes hondjes zijn aangetroffen bij een persoon die de hondjes jaren lang heeft opgesloten gehad in één kamertje. Geen van de beestjes was gecastreerd of gesteriliseerd. Hoe de eventuele familieverhoudingen tussen de hondjes liggen is niet geheel duidelijk. Aan de nagels is onder andere te zien hoe lang de dieren al niet buiten zijn geweest. Op dit moment krijgen ze alle nodige medische aandacht en verzorging. Zodra de Sharpei-pups met ons mee zijn krijgen deze dieren hun ruimte om weer lekker hond te mogen worden. We stellen ze jullie alvast voor. Dit zijn de eerste plaatjes…..

Nu gaan we ons dus richten op onze terugreis.
We verheugen ons op het weerzien van de voor ons bekende Daisy, Franky, Katy en kitten Ity. De kleine Botas, en de pups kennen we slechts van de info die we van Piedy hebben gekregen.
Voor de volledigheid hebben we een totaal overzichtje gemaakt van de hele beestenboel….
Het is makkelijk om te laten zien waarom we zo verknocht zijn aan de dieren die we al kennen en die nu mee mogen reizen naar Nederland… zeg nou zelf…

 

 

 

 

 

 

Botas en de pups gaan we onderweg nader leren kennen wanneer we ze bij ons hebben in de caravan…
Laten we hopen dat Dunque ook gauw een “vast baasje” mag vinden…..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sally zal net als wij eerst rustig ‘de kat uit de boom’ kijken …. Ze zal benieuwd zijn naar haar nieuwe huisgenootjes Daisy en Botas. Ze zal vast steun zoeken bij Daisy want die kent ze omdat die al langer in het asiel woont. Daisy is al vijf jaar oud en een zekere factor.  Voor haar is Botas ook nieuw maar ze zal Botas wel grijpen om mee te spelen. Hij is pas 9 maanden… en die kan ze al haar streken nog bijbrengen…

ATTENTIE !!! PECH VOOR PUP RITA

Op het moment dat we deze nieuwsbrief wilden versturen, kregen we juist het bericht dat de adoptie van pup Rita geen doorgang kan vinden vanwege onverwachte medische omstandigheden van haar toekomstige baasje. We wensen de familie, die Rita een fijne plek wilden geven, alle sterkte in de moeilijke tijd die voor hen ligt….
Uiteraard hebben we Rita onmiddellijk weer ter adoptie aangeboden op het internet…
We hopen, in de korte periode van vandaag tot en met zondag, dat er zich een nieuw baasje aandient zodat ze toch mee mag komen naar Nederland.

Epiloog…!!!
Beste mensen,
Graag hadden we de nieuwsbrief anders afgesloten maar het onfortuinlijke bericht over de adoptie van Rita is opnieuw iets dat we niet voorzien hadden.
Wederom hopen we op een klein wondertje dat de wereld van verschil zal uitmaken voor de kleine Rita. Op naar een nieuwe dag waarop we hopen positieve berichten te kunnen verzenden… Onze vaste “nood-opvangplekken” zitten al vol en de nieuwe opvangplekken die zich onlangs hebben aangediend, hebben aangegeven niet voor pups te kunnen zorgen.
Mocht u voor de elf weken oude Rita een plekje weten… desnoods tijdelijk… laat het ons aub zo spoedig mogelijk weten….

O ja, vergat ik nog iets te melden…
Ik had niet verteld dat dit onze eerste caravanreis was waarop we gebruik maakten van de voortent..!!!!!????
Het is net lekker gaan waaien.
Een heerlijk verkoelende bries….
Wie neemt er nou tentharingen mee als de tent ook vanzelf met een buizenframe aan de caravan blijft staan… ???
Wij, ik bedoel ik dus, niet….. Goed dat we flessen water en tientallen kilo’s hondenvoer bij ons hebben… zo zie je maar ook daar is weer een oplossing voor….. als het tenminste niet harder gaat waaien dan nu het geval is…..
Wordt vervolgd….
Groet van Annerie en Ton
dierenmissies@gmail.com
+31 (0)622225271
Bij voorbaat dank aan alle mensen, bedrijven, organisaties die ons geholpen hebben en nog gaan helpen bij het verzamelen van goederen, het geven van advies, of anderszins ondersteuning hebben verleend en nog zullen verlenen aan de komende transporten.