Beste mensen,
Zondag 28 oktober 2012
Het is een koude dag. Voor het gevoel is het 15 graden kouder dan gisteren. Bewolkt en geen zonnetje maakt het met de voorbereidingen bezig moeten zijn voor het vertrek het er niet leuker op. Het lichtpuntje dat ons op gang houdt is dat we nu snel met de hondjes zullen gaan stoeien. In de vorige nieuwsbrief maakten we al de opmerking dat we echt moeten puzzelen om de 8 hondjes mee te krijgen. Allereerst het ophalen van de hondjes in Tobarra en dan weer terug naar Oliva om de nacht door te brengen. De auto zit stampvol met de benches en draadkennels om Suerte, Yaya, Selena en de twee Lui en Toi te kunnen vervoeren naar Oliva. Daar 
kunnen echt onze eigen hondjes niet meer bij en Annerie ook niet. De beslissing dat ik alleen de hondjes moet halen was gauw gemaakt. Dat betekent wel twee keer 2,5 uur rijden en daar alleen zorgen voor opzetten van de bench en het inrichten van de auto. Nu moet ik ook zorgen voor de formaliteiten zoals paspoortjes, overdracht documentjes iets dat normaal Annerie altijd voor haar rekening neemt. We proberen alle losse dingen die we niet meer zullen gebruiken al vast weer op te bergen. Als straks de caravan is omgebouwd is zullen we niet meer bij de bergruimten in de banken van de rondzit kunnen. Even goed nadenken hoe onze komende dagen eruit zullen zien is dus niet alleen gewenst maar bitter noodzakelijk.
Maandag 29 oktober 2012
Het was een koude morgen maar naar de dag vorderde werd het weer prachtig. We begonnen met een stukje bench-gereed maken van de rondzit. Gelukkig hadden we een goede opzichter die alles in de gaten hield.
Toen moest eerst de voortent afgebroken worden. Gelukkig was alles nu goed droog en dat was natuurlijk een groot voordeel als je alles wilt inpakken. We wilden de voortent van de caravan afbreken en het grondzeil opbergen omdat dit de grootste klus was die wel een paar uurtjes duurde. Je moet per slot van rekening wel secuur werken omdat je anders bij een volgende reis jezelf tegen komt.
De plop-op tent en buitenren mochten nog even blijven staan tot het moment dat ik daadwerkelijk de hondjes zou gaan halen. Zo konden onze hondjes nog buiten spelen. Nadat de voortent was afgebroken en opgeborgen konden we de plop-op tent weer opschuiven richting de caravan. Dit was de opstelling die we ook in St. Flour hadden en dat was voor een kort moment best handig. Het afbreken van deze opstelling is in een uurtje wel gebeurd.
Het is tegen 16.00 uur en we kunnen even bijkomen. We werpen een snelle blik op de televisie en we zien hoe Mark Rutte en Diederik Samsom het nieuwe regeerakkoord presenteren. Het lijkt momenteel erg ver van ons af….
Dinsdag 30 oktober 2012
Het is morgen, in alle vroegte breken we de ploptent af en bergen alles op. We besluiten de ren nog te laten staan om gemak te hebben van een stukje ruimte waar de hondjes in kunnen staan zonder dat ze een riem aan hebben. Tegen de middag reken ik alvast af met de camping en kunnen we regelen dat de stroom de volgende morgen om 06.00 uur los gekoppeld zal worden.
Rond 12.30 uur neem ik van Annerie afscheid om de rit naar Tobarra te maken. Ik krijg twee blikjes cola en een stel broodjes mee om de reistijd van 5 uren te overbruggen. Natuurlijk hebben we een telefoon bij ons. Het is gek dat ik alleen rijd maar onze hondjes konden er echt niet ook nog eens bij.
Gelukkig gaat de reis voorspoedig en als ik er om 14.45 uur voor het asiel sta ben ik er een kwartier eerder dan verwacht.
Zodra ik stil sta laad ik de airkennels uit en begin ik de draadbenches op te zetten. De enige die los in de auto mag is Yaya. Dit schatje gaat rustig liggen en valt in het niet in de ruimte tussen de benches en de voorstoelen. Suerte en Selena krijgen een eigen bench en stappen langs de achterklep hun bench in. Lui en Toi gaan in de bench die in het midden van de auto staat. De paspoortjes worden nagekeken, met een chipreader worden de chips in de hals gecontroleerd en vergeleken met het nummer op de paspoortjes en als laatste worden de overdrachtsdocumentjes getekend. Tja, de administratie hoort er nu eenmaal ook bij.
Dan nemen Piedy en Juan Carlos afscheid van de hondjes en vertrek ik weer terug naar de camping in Oliva. Het is inmiddels toch al weer 16.00 uur geweest. Ik moet nu beduidend langzamer rijden om de hondjes niet al te ziek te maken. Nou is het eerste stuk weg van Tobarra naar de snelweg bij 
Almansa een bergachtige binnenweg die bijna een uur duurt.
Voor ik op de snelweg was moest ik al het een en ander opruimen omdat ik de bekende zure lucht had geroken. Jammer, want was het alleen snelweg geweest dan was het niet nodig geweest. Gelukkig ging het daarna vrij snel. Ondertussen was onze vriendin Chris (die vrijwel het hele jaar op de camping woont en voor de katjes op de camping zorgt) bij Annerie langs geweest om afscheid te nemen. We moesten vooral de groeten hebben van de vaste campinggasten Afra en Roy die via haar de groetjes deden. Tegelijkertijd bleek het niet zo’n slim idee om met de receptie af te spreken dat de stroom er om 06.00 uur losgekoppeld zou worden. Waarom Niet??? Omdat er dan niemand 
is. De nachtwaker vertrekt om 04.00 uur en de receptie gaat pas rond 08.00 uur weer open.
Tja. Chris wist raad en heeft met de receptie afgesproken dat het kastje van de stroom van het slot af wordt gehaald zodat we kunnen vertrekken wanneer we willen. Kijk dat is nou weer handig. Wat Chris nog meer te vertellen had was dat de camping Azul (die naast onze Eurocamping ligt) voor het eerst in de wintermaanden gaat sluiten. Dat is niet zo leuk voor de katjes die daar normaal gesproken het hele jaar verblijven. Deze zullen nu ook hun heil komen zoeken bij haar op onze camping omdat ze nu geen eten meer zullen krijgen. We hebben beloofd om eventueel kattenvoer dat we gedoneerd krijgen bij haar af geven op de volgende reis die we zullen maken.
Annerie en ik hadden afgesproken om elkaar te treffen voor de camping zodat de hondjes nog even buiten de camping in een park de behoefte konden doen. Zij zou daar met onze hondjes naar toe komen. Het was al donker toen ik daar tegen 19.00 uur aankwam. De kennismaking met onze hondjes verliep weer prima. We hadden niet anders verwacht want ze kenden elkaar al.
Daarna gingen we met heel de club naar de caravan om ons klaar te maken voor de nacht. Nu moesten de benches uit de auto nog in de caravan gezet worden. Natuurlijk konden ze nu ook nog eerst schoongemaakt worden om met schone benches (zonder kotslucht) de reis te beginnen.
Met alle hondjes in de caravan en het inbouwen was wel een uitdaging maar verliep prima.
Rond 23.00 uur maakten we ons laatste rondje…. We zijn doodmoe en verlangen naar ons bedje..
Toen werd er op de caravan geklopt…. Het was de nachtwaker die net begonnen was en liet weten dat hij het stroomkastje van het slot haalde… Hiermee waren we erg blij want dat was morgen een zorg minder en hoefden we niet bang te zijn om dan door campingpersoneel gestoord te worden.
Woensdag 31 oktober 2012
Om 05.00 uur gaat de wekker. De hondjes hebben nu alle prioriteit. Maar jee… wat is dat weer vroeg… pffff . Zo’n eerste nacht met een nieuwe club is altijd een beetje rommelig. Je hoort geluiden die je niet gewend bent en onbewust let je op of er geen bijzondere dingen gebeuren.
Het heeft afgelopen nacht weer geregend. Dat betekent dat het grondzeil voor de caravan onder water staat. Omdat het nu wel droog is besluiten we het zeil weg te halen. Beter droog zand dan zeiknatte poten van acht hondjes in de caravan. Tja….
Het is nog donker als de beestjes hun ochtendplasje kunnen doen. Dan moeten ze weer terug in de caravan en kunnen wij ons even wassen. De buitenren wordt ingeladen en het natte grondzeil gooien we in de vuilcontainer. Annerie had gisteren alles al voor de reis klaar gemaakt. We zijn klaar om te vertrekken…
Voordat we de camping afreden was het toch al weer 08.00 uur geworden.
Dat het druk is in de caravan weten we maar het is echt erg gezellig. Hoe snel de hondjes weten waar het eten vandaan komt… En dan staan zijn onze eigen hondjes nog niet eens op de foto maar die zijn er echt wel hoor…
En natuurlijk hebben we ook deze keer weer één van de hondjes die zich geroepen voelt om in de keuken de helpende hand te bieden.
De eerste stop hebben we gemaakt voor Barcelona op een parkeerplaats waar we ze allemaal aan de lijn hebben uitgelaten. We hadden al gemerkt dat Lui, Toi en Selena wat oefening aan de lijn kunnen gebruiken. Vooral afleiden en het goede voorbeeld laten geven door de anderen. De tweede stop was in Noord Spanje een plekje waar we in een mooi stukje groen de buitenren hebben opgezet. Dat is vooral voor de kleintjes wel zo leuk. Het was net na de middag en het was er erg druk met mensen die daar in het bos aan de picknick tafels de lunch gebruiken.
Yaya heeft hier haar jasje aan want dat frummeltje bibbert als je haar aankijkt…. en als je haar niet aankijkt bibbert ze ook….. Selena en Suerte 
zijn een goed team om uit te laten. Suerte heeft nergens moeite mee en Selena loopt graag achter haar aan. Zo went ze ook aan de lijn. We gebruiken overigens rollijnen omdat dit voor de hondjes makkelijker is om een plekje te zoeken om de behoefte te doen. Ze zijn immers al weer een tijdje gewend om zelf, in alle vrijheid, te kunnen bepalen waar zij hun behoefte willen doen. Dan is de overgang naar een korte lijn wel erg groot.
Yaya heeft daar trouwens geen moeite mee. Die komt buiten… die zie je denken: “mmm … beetje te 
koud naar mijn zin…. Gauw plassen en dan weer naar binnen dus….. Hee Lange..!!! je kunt me nu weer naar binnen tillen hoor..!!!!”
De plek waar we voor de nacht verbleven was in Frankrijk op een hoge berg. Ruim 100 km voor Milau. Tja, dat kwam toevallig zo uit en er was een grote parkeerplaats waar meerdere campers stonden. Hier hebben we de buitenren langs de caravan gezet om de kleintjes toch even de beentjes te laten strekken.
We hebben een lange reisdag van 14 uur achter de rug.
Donderdag 1 november 2012
Het zou vandaan nog 4 uur rijden zijn naar de plaats Chirat d’Eglise de plaats waar het Doghotel is gelegen. De lange berghellingen werden door de auto goed genomen en de caravan volgde prima (dat is natuurlijk maar goed ook anders had ik nu echt deze nieuwsbrief niet geschreven) Met twee 
korte ‘plas annex tank’ stops komen we rond 12.00 uur aan bij het Doghotel.
Hoera … hier kunnen wij maar vooral de hondjes lekker de pootjes strekken, lekker dollen en kennismaken met de hondjes van Sylvia en Paul.
Paul is er niet en we worden door Sylvia en een paar van haar hondjes die hier leven in de luxe 
van de camping welkom geheten. Alles wordt voor ons weer prima geregeld.
Een van de chalets staat weer ter beschikking, er wordt even geholpen met de Wifi voor de computer en in de avond wordt het campingterrein verlicht.
Hier kwamen we langs naar binnen…..
Selena helpt nog even in de keuken Zo kunnen we het wel weer even uithouden.
Nog even overleggen hoe we de boel hier op z’n kop gaan zetten…
Yaya houdt audiëntie en Bo mag even gedag komen zeggen
Lui snuffelt even aan de jonge Deen en beseft dat hij hier een stijve nek van krijgt…
Yaya vindt het wel fijn om in haar eentje de boel te verkennen. Niet te veel drukte om zich heen. De kans dat je dan vertrapt wordt is veeeeeel te groot.
Nu hopen dat het droog zal blijven. De hondjes hebben nu nog een hele mooie dag voor de boeg waarbij ze in alle vrijheid en ruimte even alles kunnen vergeten.
Is het plaatje niet prachtig????
Allemaal voor de hondjes…. !!!!! Morgen dagje rust en dan op 3 november in alle vroegte vertrekken we weer verder naar het Noorden….
De volgende korte nieuwsbrief is op 3 november in de avond te verwachten…..
Tot zover…
Annerie en Ton
dierenmissies@gmail.com
06-22225271