Beste mensen,
Zondag 4 november 2012
Het is toch weer 01.30 uur geworden voordat we uiteindelijk slapen. We worden omstreeks 06.00 uur wakker gemaakt door Daisy die ons op haar manier waarschuwt dat ze graag even naar buiten wil. Ongegeneerd klimt ze op het bed, wringt zich tussen Sally en Botas en oh ja, wij liggen er ook nog. Ze is op zoek naar een kaal stukje gezicht om ons wakker te likken… Ze is zo lief maar dit is wel iets minder. Het doet je het dekbed verder over je heen trekken maar ja dan is het kwaad al geschied. Ze heeft bereikt wat ze wil… we zijn wakker. Was het niet door haar gelik dan waren het haar poten wel waarmee ze over het dekbed stapte en die op plekjes terecht komen die je niet verwacht.
Nu staan we niet op het terrein van het DogHotel en het even open doen van de caravandeur is nu niet voldoende. Nee ik moet me aankleden om de hondjes aan de riem uit te laten. Want als er één komt … dan begint de dag voor ons allemaal … Ach het is niet zo erg. Vandaag is het de grote dag dat de hondjes eindelijk hun baasjes zullen ontmoeten. Dat is het mooiste moment van de reis. Het doet ons met opgeruimd humeur de dag starten. Zelfs Daisy werd vanaf het eerste moment haar daad vergeven…. En dat is zo ‘s morgens vroeg niet altijd onze eerste gedachte hoor… zeker niet als de nacht erg kort is geweest…
We hebben alle tijd… het is amper een uur rijden vanaf de grens dus we kunnen op ons gemakje aanrommelen. De hondjes worden voor een tweede keer uitgelaten en ze voelen dat er iets speciaals staat te gebeuren. Om 09.00 vertrekken we van de parkeerplaats Hazeldonk waar we naast het Hotel hebben gestaan, een perfect plekje. Dicht bij de Mac en een stukje groen….
Rond 10.00 uur draaien we de parkeerplaats op achter de C1000 aan de Amer in Tilburg. Het is een mooi plek met alle ruimte voor de caravan. We hadden al telefonisch contact gehad met Annet die met Marco en haar dochter Iris onderweg waren. Nu konden we Hanneke bellen, die daar vlak bij woont, om haar te laten weten dat we gearriveerd waren. Ook zij zou direct naar de parkeerplaats komen.
Annerie staat met Yaya in de deuropening van de caravan op Hanneke te wachten als ze er even later is en we vertellen over onze ervaringen met de kleine Yaya.
Hanneke vertelt dat ze Elsje zal gaan heten. Haar eerder geadopteerde hondje Yayo die nu Nano heet en dan nu Yaya erbij was een beetje verwarrend. Nee Elsje past wel bij haar. Als we haar zo zien is het ook wel een echt “Elsje”.
Ze gedraagt zich perfect en laat zien dat ze het dametje op leeftijd is dat we ook voorspeld hadden. Haar dunne fragiele pootjes dragen haar parmantig maar het is toch een model hondje dat absoluut ook heel graag gedragen wordt. We kunnen het niet vaak genoeg zeggen hoe fijn het is dat er mensen zijn als Hanneke die niet bang zijn om ook een ouder hondje zo’n kans te geven… We hebben begrepen dat Elsje bestuursvergaderingen mee zal mogen maken van de moestuin. En dàt mag niet zomaar iedere hond… !!!
Dan arriveren ook Annet, Marco en Iris om hun Toi op te halen. Ach zei Marco… nu ik Toi en Lui zo samen zie had je ze ook allebei voor me mee mogen nemen hoor. We hebben het hier al eens over gehad dat het scheiden van broer en zus niet zo erg is als dat het lijkt. Waren ze allebei samen op één adres terecht gekomen dan was dat natuurlijk prima geweest maar het is voor de gewenning aan de nieuwe situatie en het nieuwe baasje beter als ze op eigen benen staan. Bovendien zit Alice in Den haag op de kleine Lui te wachten om hem alle liefde te geven die hij maar wil krijgen. Lui halen we uit de caravan en zetten we zolang in de auto bij Daisy, Sally en Botas. Dat leidt hem af van het moment dat Toi met Annet mee zal gaan.
Toi is helemaal in haar sas en is niet meer weg te slaan bij Iris. Wat een aandacht en dan helemaal voor haar alleen. Toi mag gaan wonen in een huis met een hele flinke tuin en een poes ach dat neemt ze op de koop toe.. . Als we dan wat later op het punt staan om afscheid te nemen wordt er nog even geposeerd om dit momentje vast te leggen.
Dan wordt het tijd om extra aandacht te besteden aan Suerte, en Selena. Al die commotie in en rond de caravan en dan zo keurig en gewillig in hun bench blijven liggen getuigt van veel vertrouwen. Zonder gemor en zonder onrustig te worden blijven ze keurig wachten op hun beurt. Voor we verder rijden naar Leidschendam laten we nog even Suerte en Selena uit op de parkeerplaats. Ze hoeven niets te doen maar kunnen wel even hun poten strekken.
Dan wordt het tijd om naar Leidschendam af te reizen. Het allerlaatste stukje. Het zonnetje verandert onderweg in regen. Jammer maar het is niet anders. Rond 14.00 uur zijn we thuis. Daisy, Sally en Botas gaan voor en spoorslags volgen Suerte, Selena en Lui het huis in. De beestjes kunnen nu allemaal vrij de boel verkennen. Sally moet natuurlijk onmiddellijk al haar speeltjes, botjes, kauw-oren en tal van andere zaken inspecteren en probeert die veilig te stellen maar het zijn er zoveel …. Genoeg voor iedereen…..
We bellen Monique, Alice en Kim de nieuwe baasjes van Suerte, Lui en Selena dat we eerder thuis zijn dan verwacht. Aangezien Alice in de Den Haag woont en Monique moet uit Zwolle komen en Kim uit de buurt van Den Helder, is het logisch dat Alice als eerste aanbelt. Sylvana met zoon Nino komen met haar mee om Lui een warm welkom te heten in de Randstad. Sylvana heeft helaas zelf niet de tijd om een hond thuis te verzorgen maar heeft overigens, tijdens onze reis, menig familielid overgehaald om ook, net als zij, hondjes te ‘adopteren op afstand’ om zo het asiel Los Mejores Amigos een steuntje in de rug te geven bij de zorg van deze hondjes. Dat is niet alles want met haar Schoonzus Charmaine, die ook een hondje op afstand heeft geadopteerd, starten ze een actie op school om flessen in te zamelen zodat een klas een hondje op afstand kan adopteren. Dat is natuurlijk helemaal geweldig. Ze is tevens bezig om met de schoolleiding een moment te kiezen waarop we een presentatie kunnen houden zoals we die ook eerder hebben gehouden op 4 oktober. Zoals verwacht valt Lui in de smaak en Oma Alice wordt door Lui goedgekeurd. Kleinzoon Nino en mama Sylvana zullen Lui regelmatig zien en dat vindt Lui alleen maar prachtig. Het is goed om te zien hoe Lui zich overgeeft aan de aandacht die hij krijgt. Hij zal een nieuw leventje krijgen in een nieuwe beschermde omgeving met een nieuwe dag invulling. Geen stress meer en alleen maar vertrouwde mensen om hem heen. Geen strijd meer hoeven te leveren om te kunnen eten, geen kou meer hoeven te lijden, elke keer nieuwe dingen meemaken en mee op stap mogen met Alice… zijn nieuwe wereld ligt voor hem klaar, tijd om te genieten …
Dan arriveren Monique en haar dochter Nina uit Zwolle. Suerte gedraagt zich voorbeeldig en zoals verwacht laat ze ook nu weer zien dat ze “de knuffelbeer van de familie” is. “Aai me gerust en ik ga wel op mijn rug liggen, nee ik kom wel dicht bij je staan dan kun je beter aaien…” lijkt ze te zeggen. Ze is imposant groot van stuk voor een teefje, heeft geen last van heupproblemen en heeft een motoriek die beduidend eleganter is dan je zou verwachten van een herder. Ach ja, dat zijn zo van die voordelen van het feit dat de hondjes uit het asiel niet raszuiver zijn. Het is lieverd waarmee je veilig over straat kunt lopen. Monique timmert lekker aan de weg betreffende de 
benadering van scholen om daar een presentatie te mogen houden ter bewustwording van de jeugd over zwerfhonden in o.a. zuid Europa . We hadden haar al op haar verzoek de schoolpresentatie per mail toegestuurd. Monique heeft de handschoen zelf opgepakt en is voornemens zelf de Dierenmissie presentatie te houden op de lagere school in Zwolle. Iris maakt de nieuwe halsband van Suerte gereed voor gebruik terwijl Daisy hoopt op een verdwaalde knuffelbeurt. We hopen stellig dat Suerte nog eens met Monique mee naar het werk in Den Haag mag rijden. Dan kunnen we haar nog eens bewonderen.
Als laatste belt Kim aan. Achter de glazen deur van de gang wacht het ontvangstcomité met Selena in het midden. Kim komt met het hele gezin uit Middenmeer om de schat Selena te halen. Hoe welkom kun je zijn als je liefdevol wordt omarmt door mama, papa, dochter, baby, Labrador en Chi-chu. De hartelijkheid straalt van hen uit. Dieren staan bij hen in het middelpunt. Hun labrador had al bij hen een warm en veilig 
tehuis gevonden na ernstig mishandeld te zijn geweest. Mooie Selena kan bij hen haar ei kwijt. Ze mag speels zijn en … gewoon nog pup zijn. Hoeft nog niets te bewijzen. Kim heeft behoorlijk wat ervaring met het opvoeden van honden en dat is natuurlijk een perfecte combinatie met Selena. Als ze een stukje verder is zal ze paarden leren kennen en daarbij ook de nodige tijd doorbrengen. Ach het leven lacht haar toe… wat een verschil…
Rond 20.30 uur vertrokken ze met ons laatste reisgenootje naar huis. Dat was het moment dat we alleen waren met onze eigen hondjes…
Het is veel later geworden dan we verwacht hadden. De caravan leeghalen zat er niet meer in. Annerie ging de boel binnen opruimen en ik heb de caravan op de parkeerplaats gezet. Morgen zouden wel zien wat we allemaal kunnen doen. In ieder geval komt eerst deze nieuwsbrief aan de beurt en dan alle andere dringende zaken die eerst aandacht vragen. Het schoonmaken en leegruimen komt dan daarna aan de beurt….
Vergeten we nog bijna te bedanken voor de leuke en lekkere en originele presentjes die we kregen. Het met liefde samengestelde pretpakket van de baasjes van Toi.
De lekkere appeltaart van de baasjes van Lui.
De mooie ‘Suerte foto-taart’ van haar baasjes.
Zoals elke keer, voelen we ons “leeg, moe maar voldaan” nu deze missie weer is afgerond. Misschien ligt het aan het koude natte weer dat we hier nu meemaken maar stilletjes verlangen we opnieuw naar het avontuur om met de caravan geadopteerde hondjes te halen.
Ach ja…. Wie weet welke hondjes nu weer binnenkort een baasje in Nederland zullen vinden.
Annerie en Ton
dierenmissies@gmail.com
06-22225271