Beste mensen,
En zo bereiden we ons steeds verder voor op de komende feestdagen. Kerst zal bijzonder zijn en de viering van het Nieuwe jaar niet minder. Nu we eenmaal ons plekje van alle gemakken hebben voorzien was er ook geen tijd meer te verspillen om 5 nieuwe hondjes op de site te zetten. Dit zijn weer echte stakkertjes die onzettend nodig een liefdevol baasje behoeven. Bingo, Clara, Choco, Santos en Blanco hebben, elk met een eigen verhaal, een plaats op de website gekregen. Wil je ze bekijken klik dan op hun naam. Nog steeds hopen we Terry, het hondje dat sprekend op onze Sally lijkt, en Bimbo een plekje zullen krijgen bij een baasje in Nederland.
Bimbo
Bingo
Clara
Santos
Terry
Choco
Blanco
16 december 2012
Om in deze donkere dagen een kerstsfeertje te creëren hebben we lichtjes opgehangen. Onze buren die overwegend van Duitse komaf zijn doen hier ook aan mee en langzaam maar zeker zie je steeds meer lichtjes verschijnen. Het is overigens nog erg stil op de camping maar we verwachten dat dit komend weekend wel anders zal worden. Dan zullen er ook veel meer Spaanse gasten te vinden zijn die de feestdagen hier door gaan brengen.
17 december 2012
We kregen een mailberichtje van Afra en Roy, de campinggasten die we met hun hondje Barrel hier al twee keer eerder hadden ontmoet. Ze hadden Chris (kattenmevrouw) die op dit moment hier niet is (zie vorige nieuwsbrief) per telefoon gesproken en deden ons namens haar de hartelijke groeten. Afra en Roy vertelden ons dat ze voornemens zijn later in januari naar Oliva te komen maar dan zijn we al weg. Afhankelijk van de datum van hun afreis en hun route hebben we aangegeven dat we ze misschien zouden treffen in Doghotel omdat we daar ook enkele dage zouden verblijven.. we zullen wel zien.
Deze dag had ik een ijverige bui en had besloten eens overal haringen in te slaan. Ik wilde kijken of ik wel genoeg van die dingen bij me had als ik alle lusjes aan de onderzijde van de tentzijden wilde voorzien van die pinnen. Ik had zo het idee… ‘baat het niet dan schaat het niet’ en je weet bovendien maar nooit of het ooit zou gaan waaien. Nu gaf de 14 daagse weersvoorspelling weinig tot geen wind aan maar ja … je moet toch wat doen om de tijd door te komen. Zo was ik ook aan de kant van onze Duitse buren gekomen. Deze mensen nemen overal de tijd voor, zitten nergens mee en hobbelen zo, heerlijk zorgeloos, genietend van hun verblijf op de camping. Echte overwinteraars die geen zorgen kennen. Ik zag hoe de man, die Frits heet, met belangstelling keek hoe ik, met een zekere ijver en overtuiging, een hele serie pinnen in de grond stond te rammen. Ik deed net of ik hem niet zag en het duurde dan ook niet lang of hij 
maakte een opmerking die het midden hield tussen bewondering over mijn enthousiasme waarmee ik mij kweet van mijn taak en verwondering over de plotseling noodzaak om alles zo goed vast te zeten. Ik vertelde hem dat ik sterk het vermoeden had dat het later die dag wel eens plots ernstig kon gaan waaien. Nu was het weer ook erg bewolkt en de dag ervoor waren er een paar kleine windvlaagjes geweest maar er was absoluut geen regen of wind van enige betekenis voorspeld. Ik zag aan zijn gezicht dat ik twijfel had gezaaid en hoe hij nog even peinzend naar mijn werk bleef kijken. Enfin, een kleine vijf minuten later hield ik het haringmeppen voor gezien. Toen ik weer binnen was hoorde ik mijn buurman rommelen en hoorde ik zware slagen van metaal op metaal. Later die dag liepen we met de hondjes langs zijn tent en zagen we hoe hij zijn maatregelen had getroffen tegen het ten onrechte verwachte ‘naderende onheil’. Hij had zijn tent extra gezekerd met een grote zware zwarte stormband en die, zoals het hoort, in de grond verankerd met een zware ijzeren pin waarmee je zelfs een boot aan de kant vast kunt leggen. We moeten toegeven dat het er erg professioneel uitzag. Het spijt me dat ik die arme man nodeloos zijn zorgeloze bestaan had onderbroken en golfjes had gemaakt in zijn rimpelloze campingleventje. Zo’n mooie stormband tja die hebben we niet bij ons.. en hopen we ook niet nodig te hebben.
18 december 2012
Een zon overgoten morgen gaf ons meteen een zomers gevoel. Vroeg in de morgen had Sally al een plekje gevonden achter het raam van de caravan om ‘binnen’ te baden in de weldagdige warmte van het zonnetje. Toen het wat later ook buiten warmer werd wilde ik ook de tent lekker open gooien. Om dat te kunnen doen moest ik natuurlijk weer een aantal van die, met zorg aangebrachte haringen, uit de grond halen. Ach ja, het houdt je lekker bezig. De temperatuur zou al gauw oplopen naar de 20 graden. Kijk dat is natuurlijk weer hartstikke lekker.
Ook kregen weer een update van Annet en Marco over het wel en wee van Bongo. Het is gewoon geweldig om te zien hoe snel Bongo vorderingen maakt. Hij volgt Marco door het hele huis en Marco kan met hem spelen, aaien en Bongo steekt nu al bijna vanzelf zijn koppie door de riem. Bij het omgaan met vrouwen is Bongo nog een beetje voorzichtig. Wel houdt hij samen met de poes Floor en Toi alle bewegingen van Annet ‘in de keuken’ goed in de gaten en ook zijn nieuwsgierigheid naar Iris wordt steeds groter. 
Hij is blij als ze thuis komt van school en zijn kwispelende staartje verraadt zijn enthousiasme. Dat het niet lang meer duurt voordat ook de dames in zijn genade zullen vallen is duidelijk.
Dat meer mensen deze plaats hebben gevonden als het strand-Walhalla voor hondjes in Spanje, is te zien aan de talloze mensen die met hun trouwe vriendjes op het strand lopen. Soms met één of twee en soms met een hele groep wandelen ze langs de waterlijn. Zo passeerden we vandaag een wildvreemde Engelse dame die met 7 honden aan de wandel was. Daisy, hier het meest rechts op de foto, wilde gauw even goede dag zeggen en stevende er direct op af. Wat is het toch een leuk gezicht dat alle hondjes zo, zonder problemen bij elkaar kunnen.
We kregen vandaag ook het bericht van Piedy dat Zodra net terug is van de sterilisatie. Ze maakt het goed en verblijft bij haar thuis. Ze maakt het goed en is lekker ondeugend. Ze pikt speeltjes van de poes en de andere honden en laat zich lekker verwennen. Ze mag, tot we haar ophalen op 2 januari, bij Piedy thuis blijven. Alle aandacht bevalt Zodra goed en zo’n herstel-moment moet je natuurlijk optimaal benutten…
Himawari staat al geruime tijd met haar koffertje klaar. Tandenborstel en schone onderbroek bij de hand en dan maar dicht bij de groene deur van het asiel blijven staan want je weet maar nooit wanneer die speciaal voor jou ‘voor de laatste keer’ open gaat… Nou Himawari dat moment komt eraan. Je kunt de dagen aftellen. Zodra het Nieuwjaar is geworden is het nog één nachtje slapen.
19 december 2012
Ook deze woensdag schijnt de zon weer volop. Reken maar dat we met onze hondjes op het strand zijn te vinden. Het leuke is dat Daisy, Sally en Botas helemaal op gaan in wat ze vinden op het strand. Meestal is dat niets bijzonders maar in ieder geval hebben ze dan alle aandacht nodig om die nieuwe luchten diep op te snuiven… ja en dan heb je de fraaiste blik op hun achterwerk… Zo’n mooie dag vroeg gewoon om eens een lekere wandeling te maken. We maakten die door de duinen en zagen dat er nog heel wat mooie plekjes zijn die onontgonnen waren. Soms zagen we een verlaten en vervallen huisje in ‘the middle of nowhere’ waarbij je je afvraagt hoe men hier heeft kunnen wonen zonder stroom of water en…. waar men van geleefd zou moeten hebben zo dicht achter de duinen aan het strand. Zouden hier echte strandjutters gewoond hebben? Zo trokken we met de hondjes enkele kilometers door het mulle zand aan het oog onttrokken van de andere strandgangers. Het lijkt net ‘niemandsland’, een totaal vergeten stukje natuur waar her en der nog sporen van een vroegere uitgestorven beschaving te vinden is… Af en toe kwamen we een zwerfhondje tegen die blijkbaar hier een bestaan heeft weten te vinden. Helaas hebben we van deze bijzondere wandeling geen foto’s gemaakt maar omdat we beslist nog eens zo’n trip gaan maken zullen we van deze surrealistische wereld een beeldverslag maken.
20 december 2012
Er valt vadaag niets nieuws te melden (boodschapppen doen, wasjes draaien). Dit is een mooi moment om deze nieuwsbrief te verzenden.
Tot zover en met groetjes van ons uit Oliva.
Annerie en Ton