Nieuws: De caravanreis van Himawari, Zodra, Bimbo en Blanco, Deel 5

Beste mensen,

Eerder dan was aangekondigd krijgt u deze nieuwsbrief al toegezonden. Er is namelijk erg goed nieuws te melden. Niet alleen Zodra en Himawari  maar ook Bimbo en Blanco mogen mee komen.

 

 

 

 

 

Bimbo heeft een tijdelijk plekje gekregen bij Linda. Zij heeft al haar eigen hondjes Jax en Sjors maar ze heeft aangegeven dat, zolang Bimbo nog geen nieuw baasje gevonden heeft, hij bij haar mag blijven. Dit genereuze aanbod konden we niet over onze kant laten gaan en daarom hebben we zelf besloten om Blanco mee te nemen. Ook voor hem geldt dat hij dus bij ons een plekje heeft tot we voor hem een goed baasje hebben gevonden. Daisy Sallly en Botas moeten dus een beetje inschikken. Dit is echt een uitzondering maar de kou eist nu alle beschikbare plaatsjes op voor de hondjes die het erg hard nodig hebben en dat is het minste wat we nu kunnen doen om voor de stakkertjes die het nodig hebben een plaatsje te kunnen bieden in het asiel.

Er is weer het nodige gebeurd dus laten we de tijd tussen de vorige nieuwsbrief en heden de revue laten passeren.

Nauwelijks hadden we de vorige nieuwsbrief verzonden of er bleek nog een donatie voor de Stro-aktie binnen gekomen te zijn van de familie Romijn die we nog niet hadden gezien. Hiermee is het totaal van de inzameling van de stro-aktie gekomen op 780 euro. GEWELDIG. Ook ontvingen we nog een donatie van 50 euro voor de algemene doelen van Dierenmissies van de Kapsalon Karlijn uit Zaandam. Hartelijk dank hiervoor. TOP !!!

28 december 2012

Hoewel de nachten merkbaar kouder worden blijft het overdag zonnig. Bij het krieken van de dag is het heerlijk om op het strand te lopen en daar de zon te zien opkomen. Het gevoel dat je het enorme strand weer helemaal voor jezelf hebt maakt je nietig. Als een onbetekenend stipje met drie nog kleinere stipjes om je heen loop je, in stilte en in gedachten verzonken, langs de waterlijn. De hondjes doen hun eigen ding, Nog deels in de roes van de nacht, snuffelen ze er lekker op los en zoeken ieder voor zich naar dat ene ideale plekje waar ze zullen doen wat ze moeten doen. Ik hou mijn poepzakjes in de aanslag…

Als we weer in de caravan komen heeft Annerie al hun medicijnen en eten klaar. Nog steeds zijn ze in een slaperige bui. Onderwijl is de zon al verder opgekomen en zoeken de hondjes het warmste plekje van de caravan. Het is de kant waar de zon de caravan beschijnt. Sally in de vensterbank en Daisy en Botas op de bank. Het geeft ons de tijd om ons zelf te douchen, de afwas te doen en ach het leventje van alledag…

Zoals we al vertelden zijn we het stil zitten een beetje beu en besluiten we nog maar eens te gaan shoppen in Gandia. Rond 11 uur rijden we weg en twintig miunuten later rijden we op de rotonde in Gandia waar aan de ene kant die super grote supermarkt (met de rolschaatsende dames en welgeteld 50 kassa’s op een rij) en aan de andere kant de MacDonalds is.  Wat is dan niet raar dat als we in de buurt van die MacDonalds komen de hondjes helemaal opgewonden worden. Dat doen ze nou in Nederland nooit. Vermoedelijk omdat we daar bijna nooit in een Mac komen.

 

OK hier wel … we zijn er een paar keer eerder geweest en dan krijgen ze kipnuggets en alita’s maar ja om je voor een Mac meer dan 2000 km van huis je zó aan te stellen…pfff  De boodschap was natuurlijk duidelijk. Snel de supermarkt in en hopla naar de Mac. Zordra ze in de verte Annerie naar buiten zien komen dat begint het feest pas goed. Het eerste wat we dan kunnen doen is de eerste erge trek te stillen…..

 

 

Bij thuiskomst hadden we een bijzondere verrassing. Nauwelijks waren weer teruggetrokken op onze ‘compound’ toen er een hondje verscheen voor ons hekje. Het had een broertje kunnen zijn van Sally. Iets groter en niet gecastreerd maar met een tuigje om. Hij had dus een baasje. Toen we het hekje open deden sprong hij zo naar binnen. We hebben hem een riempje aangedaan en zijn over de camping gaan wandelen op zoek naar zijn baasje. Onderweg werd ik aangesproken door een mevrouw die ook al met hem op de camping rond had gelopen op zoek naar zijn baasje. We besloten hem los te laten want het is natuurlijk best mogelijk dat hij zijn eigen huis terug weet te vinden en dan zouden wij hem tegen houden. Dat kan natuurlijk niet. We zouden het even aanzien. Als hij hier morgen nog is dan nemen we actie… Rond 16.00 uur was onze nieuwe vriend ineens uit het gezichtsveld verdwenen. Zo scharrelde hij nog rond tussen de caravans in onze hoek van de camping … en zo was hij spoorloos. We waren benieuwd of we hem nog eens zouden zien….

29 december 2012

Terwijl we in alle vroegte onze hondjes hebben uitgelaten en daarna met een bakkie koffie naar omroep Max zaten te kijken (ja, ook wij doen dat af en toe… hahaha ) kunnen we niet voorkomen dat we af en toe even een blik buiten werpen om te zien of we dat hondje zagen rondlopen. Zoeits blijft in je hoofd hangen dus willen we er zeker van zijn dat er geen losse eindjes zijn als het gaat om dit lieve hondje dat zo vriendelijk was naar alle andere hondjes en iedereen.  Dan hebben we hier het goede nieuws. Op de camping hebben twee Duitse heren het hondje opgenomen en contact gezocht met de lokale dierenbescherming. Zij komen met een chip-reader om te zien of het hondje een chip heeft om zo te proberen de eigenaar te vinden. Indien dit niet mocht lukken dan moet er een nieuw baasje voor hem gezocht worden. Overleg met de dierenbescherming leerde ons dat zij het hondje niet konden opnemen omdat hij niet gecastreerd is. Daarop hebben de twee Duitse heren laten weten dat, mocht de eigenaar niet boven tafel komen,  ze hem de komende weken zullen verzorgen en blijven zoeken naar een baasje. Ach en mocht dat toch niet lukken dan zullen ze hem mee nemen naar Duitsland waar hij voor de rest van zijn leventje bij hen mag blijven.   Op de foto zijn net de twee heren in blauwe shirts te zien en staat Sally (links) te snuffelen aan haar ‘Bodeguero soortgenootje’ dat zich verzekerd weet van een goede toekomst.  Eind goed al goed ….

 

 

30 december 2012

We kregen per mail van Piedy en Juan Carlos een speciale nieuwsjaarskaart met gelukwensen voor 2013 toegestuurd voor alle Nederlandse vrienden. Hierop is Terry afgebeeld in een aandoenlijke pose. We mailden haar terug dat we dit kaartje aan iedereen zouden laten zien en dat we haar tegelijk een beetje verdachten van sluip-recame voor Terry’s adoptie. Piedy schreef terug “You can’t blame me for trying… “. Nee natuurlijk nemen we haar dat niet kwaijk. Als dat toch eens waar kon zijn voor die kleine Terry… Terry heeft, net als Sally en dat ander hondje, ook overduidelijk ‘Bodeguero’ bloed in zich en dat is natuurlijk puur toeval want nu lijkt het of bijna alle hondjes er zo uitzien….!!! Hadden we al verteld dat het Bodeguero ras voorheen werd gefokt om op muizen en ratten te jagen tussen de wijnvaten van de Spaanse wijnhuizen? Dat ze niet eenkennig zijn, erg slim, leergierig, aanhankelijk, lief en snel ?

 

Vandaag hebben we ook de auto weer ingericht om de hondjes te kunnen halen. We weten het… het duurt nog even voor het zover is maar het kan maar alvast gedaan zijn. Overmorgen moeten we immers de voortent al weer afbreken. Wat gaat de tijd toch snel… gelukkig maar want dan kunnen tenmnste de hondjes gaan halen. Twee draadkennels staan nu achterin. Eén voor Zodra en één voor Blanco en Bimbo. Himawari mag bij onze hondjes los achter de voorstoelen. We hebben speciaal op de kennels ook kussens gemaakt want uit ervaring weten we dat ze daar ook graag op liggen.  Zo hebben we toch nog extra ligruimte.

 

Dan willen we het nog even over de drinkbak van de hondjes  hebben die we in de auto hebben staan. We hebben daar meerdere vragen over gehad want niet zelden is een waterbak die in de auto staat een brond van natte ellende. Niet die van ons … De drinkensbak die wij hebben is de uitvindeing van 2010 en heeft hier ook een prijs voor gewonnen. Hij werkt geweldig en je kunt er, bij wijze van spreken, op twee wielen mee door de bocht en nog valt er geen druppeltje buiten de bak. We hebben hem destijds zelfs gebruikt op de boot bij windkracht 10. OK, nu overdrij ik een beetje maar het is om aan te geven dat dit ding dus echt grandioos werkt. Wat is het geheim? Dat is A) de slimme rand (maar dat zie je wel bij andere bakken ook en B) de valse bodem die op de totale watervoorraad van de bak drijft en steeds maar een beetje water er door laat zodat de hondjes, onder het rijden, lekker kunnen drinken zonder te knoeien. Alle hondjes die we bij ons hadden, hebben er al uit geslobbert en elk ander hondje moet er dus ook uit kunnen lurken. Op de linker foto kun je zien hoe we hem onderweg hebben geplaasts (niks bijzonders te zien) en rechts zie je hoe hij uit elkaar gehaald eruit ziet. Echt goedkoop was hij niet maar voor ons is hij goud waard…. (en ook dat is misschien ietsje overdreven, maar toch…)

31 december 2012

Oudjaarsdag…

Nadat we op 2 januari de Zodra, Himawari, Blanco en Bimbo hebben opgehaald zullen we dus pas feitelijk op 4  januari met de zeven hondjes vanuit Oliva vertrekken naar het Doghotel. Sylvia van het Doghotel had tijdens onze vorige reis al aangegeven dat ze dolgraag Himawari wilde adopteren. Haar man Paul had, als cadeautje voor haar, met ons de adoptie van Himawari geregeld en ons gevraagd dit voor Sylvia geheim te houden. Natuurlijk hebben wij hieraan meegewerkt. Vanmorgen vernamen we per mail van Sylvia dat ze inmiddels had gehoord dat Himawari niet alleen op bezoek komt maar daar ook definitief mag blijven. Dat nu extra verlangend naar onze komst op zaterdag 5 januari wordt uitgekeken was te verwachten. OK, een beetje vooruitlopend op ons vertrek van 4 janauri, zijn we nu al bezig om alle losse zaken weer in te pakken. We hebben geen haast en we (voornamelijk Annerie) doen steeds maar beetje voor beetje. Het haalt ook de druk van de ketel om alles op tijd klaar te krijgen. Omdat we nu geen grote hondjes bij ons zullen hebben, hebben  we besloten om de beestjes hier even te laten wennen aan ons en de caravan en hen de kans te geven het strand te ervaren voordat we naar het DogHotel zullen afreizen.

De extra reisgenootjes doen ons nog meer verlangen naar het moment dat we ze gaan ophalen. Als we in het asiel zijn zullen we ook de symbolische waardecheque overhandigen aan Piedy en Juan Carlos en foto’s maken van de werkzaamheden die met de stro-aktie gerealiseerd zijn. Dat wordt al met al dus een drukke dag waarvan we na afloop, vermoedelijk laat die avond of de daarop volgende morgen, verslag van zullen doen.

Mocht uw huisdier bang zijn van vuurwerk dat vanavond in uw straat wordt afgestoken? Vul het huis met geluid (wellicht kan de TV net iets harder dan normaal) en doe de gordijnen dicht. Niet dat hiermee alle angst wordt weggenomen maar het zal wel helpen om het schrikeffect van de harde klappen minder te laten zijn of zorg dat je het volgende jaar rond Oud en Nieuw niet meer in Nederland bent. We blijken nu eenmaal een vuurwerkminnend land te zijn waar het knallen al dagen voor 31 december is te horen.

Rest ons nu u allen een hele fijne jaarwisseling en een fantastisch 2013 toe te wensen.

Tot zover….

Annerie en Ton