Beste mensen,
Het is nog 6 januari als we laat in de middag horen dat er een mailtje binnenkomt. Het is een berichtje Piedy met een fotootje erbij. Ze laat weten met Juan Carlos in de plaats Ontur te zijn een klein hondje in haar armen te hebben. Of dit het hondje was dat wij eerder hadden gezien? “Ja, dat is ze..”, berichtten wij onmiddellijk terug. Wat er was gebeurd is het volgende. Toen we 2 januari, op onze heenweg naar het asiel in Tobarra om Zodra, Himawari, Blanco en Bimbo op te halen, waren we langs deze benzinepomp gekomen. Daar zagen we dit kleine hondje dat rond de auto’s liep die afgetankt werden. Niemand schonk aandacht aan het beestje en toen Annerie gebruik maakte van het toilet liep het beestje zo met haar mee de toiletruimte in, opzoek naar wat genegenheid, warmte en wat eten.. We waren een beetje verbaasd over dit beestje dat hier zo rond hing maar, omdat gedurende onze aanwezigheid, niemand ook maar iets naars deed tegen haar, wisten we niet goed of dit nu een zwervertje of een hondje was dat van de eigenaar van het benzinestation hoorde. Toen op het asiel waren hebben we onze bevindingen met Piedy en Juan Carlos gedeeld. Zij vertelden ons toen al dat ze daar wel eens een kijkje zouden gaan nemen.
Later die avond, toen we in alle rust lekker warm, met alle beestjes op de bank van de caravan zate
n en we genoten van de stilte om ns heen kregen we opnieuw bericht met een fotootje van Piedy binnen. Nou ze hebben ‘dat kijkje’ genomen. Daar troffen ze dit beestje aan dat ook nog zwanger bleek. Ze hebben de eigenaar van het benzinestation aangesproken en gevraagd of dat beesje van hem was. De benzinepomphouder zei hen “Ja”, en vertelde verder dat het beestje bij het benzinestation hoorde en niet met hem mee naar huis mocht. Het beestje kon volgens deze man prima voor zich zelf zorgen en buiten blijven ondanks de vorst. Toen ze hem vroegen waarom hij haar niet had laten steriliseren omdat het beestje zwanger was deed de man verbaasd. Ze vroegen hem wat hij met het beestje en de komende pups van plan was. De man rook geld en antwoordde dat ze de pups van hem konden kopen zodra die geboren waren en dat, als zij de sterilisatie zouden betalen, hij dan bereid was om haar te laten steriliserenna de geboorte van de pups. Het was duidelijk dat de man geen enkele verantwoordelijkheid voor het diertje voelde. Dit was geen leven voor dit beestje en de kans dat, of zij of de toekomstige pups vandaag of morgen overreden zouden worden of door de kou bevangen zouden worden, was te verwachten.
Noem het stelen, kidnappen of een reddingsactie … in ieder geval is het beestje nu in de zorg van het asiel en hoeft ze niet meer te bedelen om eten, is ze v
anaf nu beschut tegen de kou en zal ze alle medische zorg krijgen die het behoeft bij het werpen van puppies. Daarna zal ze ingeënt, gechipt gesteriliseerd worden en wordt er een goed baasje voor haar gezocht die haar de liefde en aandacht zal geven waar deze schat naar hunkert. Het geeft ons in ieder geval een goed gevoel dat dit beestje niet dag en nacht tussen de aan en af rijdende auto’s hoeft te bedelen om eten wetende dat ze dag en nacht buiten moest blijven en en ook nog een nestje in het verschiet had.
Maandag 7 januari 2013
Alle hondjes moesten er aan geloven. Zelfs onze eigen hondjes lieten nu gelaten toe dat ze versierselen op kregen om voor mijn verjaardag op de foto te gaan. Ik kan wel denken dat ze dit voor mij over hebben maar de waarheid is dat ze allemaal een lekkere luie bui waren anders was dit natuurlijk nooit gelukt. OK, de pose die ik in moest nemen van Annerie is echt ‘too much..’. maar goed…. laten we er maar over op houden.
Paul en Sylvia kwamen goede dag zeggen en als verjaardagscadeautje hebben ze beloofd dat Paul voor ons zal koken. Kijk dat is natuurlijk erg leuk. Bovendien kwam Himawari mee en die foto hadden julie nog te goed.
We moesten boodschappen doen in een supermarkt van een naburig dorp en dat betekende dat alle hondjes in de Espace gingen. Onze eigen hondjes waren dat wel gewend maar nu Himawari bij haar nieuwe baasjes Paul en Sylvia verblijft, gingen we dus met de zes lieverdjes 
op stap. Beetje krap natuurlijk maar dat gaf niets. Als je ziet hoe ze soms over elkaar liggen te slapen dan moest dat ritje ook wel kunnen. Onderweg kwamen we een kudde schapen tegen. Voor ons is dat leuk om te zien maar voor de hondjes natuurlijk nog veel leuker.
Al die indrukken maken je wel erg moe dus zodra we terug waren in de caravan werden de beste plekjes opgezocht om even bij te slapen.
T
oen werd het avond en werd de verjaardag gevierd. Paul die een ‘keukenprins’ is en regelmatig voor zijn gasten kookt, had woord gehouden en thuis een heerlijke maaltijd voorbereid die hij bij ons in de tent verder klaar maakte. Binnen de kortste keren hadden we een heerlijk varkenshaasje met boontjes in Franse ham en Franse aardappeltjes voor onze neus staan en deden we ons tegoed aan zijn kookkunsten. Het was een hele 
gezellige avond met de hondjes om ons heen. En toen kwam de grootste verrassing van de hele avond. Het was voor ons het mooiste verjaardagscadeautje dat we konden krijgen. Paul vertelde ons dat hij dolgraag Blanco ook wilde adopteren. Himawari en Blanco saampjes mochten hier een nieuw leventje beginnen. De hele vooravond was Blanco al niet bij Paul weg te slaan en de klik was er duidelijk. Zoals Himawari voor Sylvia was wordt Blanco voor Paul en hij vertelde dat Blanco met hem mee mocht als hij met de vrachtwagen op stap zou zijn. Geweldig.!!!! Terwijl Annerie de foto maakte sprong Botas gauw op haar stoel om te kijken of er toevallig iets lekkers op tafel stond wat hij ook lust…
Dinsdag 8 januari 2013
Het was ‘the day after’ en we hebben ons lekker rustig gehouden. In de loop van de dag kwam Sylvia nog met een paar van hun hondjes waaronder hun Lisa (de Duitse dog met puppy streken) nog een bakkie doen en dat was voor de hondjes weer een beetje extra afleiding. Hier rechts zie je de hondjes die op bezoek komen. Een heerlijke mix van allerlei rassen die net lijken uit een film te stappen. Nog net zie je Himawari die achter de tafel op haar schoot wil klimmen. Die heeft het al helemaal gevonden hoor. Blanco is nog bij ons en zal woensdag pas naar hen gaan. Thuis hebben ze nog twee Duitse doggen en Himawari is nu nog in het wenningsproces. Zulke grote jongens kom je niet alle dag tegen en ze moet dus een beetje de spelregels leren hoe ze met die kanjers om moet gaan. Lisa die nog een pup is past zich wat makkelijker aan aan het nieuwe kleine grut en ziet alles nog als een spelletje.
Nu is het verstandig om met 11 hondjes bij elkaar, de botjes, kauworen en andere snacks even op te ruimen want dit zou tot een beetje strijd kunnen leiden. Per slot van rekening zijn het net kinderen. Wat de ene heeft wil de ander hebben want dat ding van die ander is véééél lekkerder… Daarom bergen we, als het zo druk is, alle lekkernijen op in een bench en kan er niemand bij. Nou ja, Zodra had zich een plekje verworven in de bench en lag, in haar eentje, in het Walhalla van de botten… Tja en dan is het zóóóó moelijk om een keuze te maken.. pfff…
****STER**** Dat mag best wel eens want dit is weer een nieuwsfeitje dat het vermelden waard is. Maurits van Elswijk www.onepack.nl, onze webmaster en baasje van Bruno, heeft wat veranderd aan de lay-out van de website. Degene die goed opgelet hebben zullen de brede blauwe band aan de bovenzijde missen en daar aan de linker een bijzonder logo hebben opgemerkt waar we erg trots op zijn. Dit logo is voor Dierenmisssies ontworpen door Tessa Veldhorst, het nieuwe baasje van Zodra. Mocht u een grafisch ontwerper zoeken, stuur dan een mailtje naar tessa.veldhorst@gmail.com. We zijn nog bezig om voor dit logo meerder toepassingen te bedenken dus u zult dit plaatje vaker tegen gaan komen. Maurits en Tessa, alvast beiden bedankt voor jullie bijdrage in deze kleine face-lift. ****STER****
Zolang we hier zijn is het zonnetje nog niet doorgebroken en dat is wel jammer want het gras is nat en de hondjes dus ook… zucht…
Woensdag 9 januari 2013
We kregen een mailtje van Piedy met een update over het kleine hondje dat was gered van de nalatige benzinepomphouder in de plaats Ontur. De man die claimde haar baasje te zijn maar haar aan haar lot over liet in de barre kou en dan nog wel in haar toestand. De benzinepompman had al in boze toestand naar het asiel gebeld omdat hij wel het vermoeden had waar die kleine zou zijn. Dat hij vandaag of morgen daar op de stoep zal staan is te verwachten dus hebben Piedy en Juan Carlos ervoor gezorgd dat die kleine in veilige handen is bij een bevriende dierenarts in Murcia, zo’n 100 km van Tobarra af. Daar wordt ze geholpen en voorzien van chip en alle inentingen en mag ze op haar gemakje de komende tijd aansterken. Daar is ze veilig… We hebben Piedy beloofd zo snel mogelijk een plekje voor haar te zoeken in Nederland, al moet ze tijdelijk bij ons blijven.
In de avond komen Paul en Sylvia om Blanco op te halen. Nu mag hij mee naar hun huis. Ook hij zal kennis moeten maken met de grote doggen maar dat is iets dat vast goed zal gaan. Omdat Paul de komende dagen werkzaamheden buitenshuis heeft zullen we hem niet meer zien voor het vertrek. We nemen van hem alvast afscheid.
Donderdag 10 januari 2013
De dag van het afbreken is weer aangekomen. Het lijkt erop alsof de weergoden het gevoel willen weergeven dat wij ook voelen. Het gevoel dat er iets leuks tot een eind komt en dat is natuurlijk ook zo. Een bijzondere reis die bijna ten einde is. Niet alleen is het bewolkt maar juist op deze inpakdag giet het van de regen. De omgeving blijft natuurlijk schitterend maar met zijn allen buiten spelen is nu niet zo’n goed idee. Dat betekent dat we de buitentent zoveel mogelijk leeghalen en alles opbergen en als alleerlaatste pas de tent afbreken. Daisy en Zodra kijken toe hoe we de boel binnen oprui
men. De rest van het spul ligt binnen bij de kachel pffff. Dat de tent nat ingepakt wordt is onvermijdelijk. Die zullen we thuis dus te drogen moeten hangen. Hoe en waar weten we nog niet, maar dat zien we dan wel weer. Nu is het zaak dat we klaar zijn voor morgenochtend want dan vertrekken we in alle vroegte en dan hopen we de nacht weer door te kunnen brengen ergens aan de Nederlandse grens. We mogen natuurlijk niet vergeten om wederom Paul en Sylvia te bedanken voor hun gastvrijheid en het heerlijke etentje. We kijken uit naar onze volgende reis. O ja, mocht je toevallig in de buurt van het DogHotel komen wil je dan van die grote solide kauwbotten meenemen? Het is voor hun Duitse Doggen. Die die dingen zijn hier in Frankrijk niet te betalen en andere kauwspeeltjes zijn in twee happen op. Wij hadden er een paar bij en konden ze blij maken maar zullen zeker de volgende keer ook een flinke lading van die dingen meenemen.
Omdat nu Blanco en Himawari beiden hun baasjes op het DogHotel hebben gevonden hebben we dus nog 5 hondjes bij ons. Die kunnen allemaal in de auto en dat maakt het rijden een stukje makkelijker. Het is overzichtelijker met uitlaten en het is fijn als je constant de beestjes dicht bij je hebt. OK, we hebben wel een videoverbinding tussen caravan en auto maar met z’n alletjes in de auto is toch anders en gevoelsmatig beter.
Bij voorkeur zullen we de nacht doorbrengen bij de grensovergang Hazeldonk. Dat is ons vorige keer erg goed bevallen maar is wel een hele ruk op 1 dag om daar te komen. De parkeerplaats is daar erg ruim, hondjes kunnen er uitgelaten worden, we staan daar veilig in het licht, er zijn sanitaire voorzieningen en we kunnen ook nog een broodje scoren… dat is voor ons, als reizigers, zo’n beetje wel een ideale plaats. OK er is geen groot bos voor de hondjes maar daarna is het nog een paar uutjes voor we weer thuis zijn. We kijken uit naar de zaterdag want dan zal Tessa haar Zodra op komen halen en Linda zal de kleine Bimbo onder haar hoede nemen.
De volgende en afsluitende nieuwsbrief van deze reis zal verstuurd worden als de hondjes hun baasjes hebben ontmoet. Het zal vermoedelijk zondag zijn als we die toe kunnen sturen.
Tot zover en met een natte groet,
Annerie en Ton