Beste mensen,
Op 31 december liepen we tegen de avond met de hondjes nog over het strand. Uitkijkend over de Middellandse Zee genoten we ook deze keer van de prachtige zonsondergang. Het was op dat moment nog rustig en we maakten ons op voor een rumoerige avond die uiteindelijk erg mee is gevallen. De camping heeft een boel jongelui te gast maar ook die hebben zich netjes gedragen. Zo zijn we op een relaxte manier 2013 ingesukkeld. Prima zo en gelukkig maar. Tegen middernacht werd er wat siervuurwerk afgestoken op het strand en werden er van die geluksballonnen opgelaten (van die omgekeerde zakken met een vlammetje eronder) die geruisloos, met de aflandige wind, over de Middellandse Zee hun weg zochten en in de verte verdwenen. Om 00.20 uur was alles afgelopen. Onze hondjes hebben zich keurig gedragen en met de TV iets luider dan normaal voelde alleen Daisy af en toe de noodzaak om bij ons steun te zoeken. Zo kan het dus ook…
We hebben allemaal kunnen zien dat er steeds meer stemmen opgaan voor een landelijk vuurwerk, dat Landal Greenparks al een park had dat vuurwerkvrij was en waar hondeneigenaren met hun hondje het Oudjaar konden vieren. Zou het dan echt zo zijn dat de publieke opinie langzaam aan het veranderen is en een meer diervriendelijk karakter krijgt? Of zou het feit dat mensen zo geld uitsparen daar ook aan bij dragen? Zou de crisis dan toch nog een positief puntje hebben? Ach, de toekomst zal het leren. Met het DogHotel in midden Frankrijk lijkt het er dus in ieder geval op dat je al knal-vrij en hondvriendelijk met de auto naar Zuid Europa kunt reizen.
1 januari 2013
We breken de voortent van de caravan af en houden alleen de kleine extra tent over. Deze tent is in een wip op te zetten en af te breken dus dat kan op het allerlaatste moment. Met de buitenren maken we een stukje nieuwe omheining waar de onze hondjes en Himawari, Zodra, Bimbo en Blanco vrij rond kunnen lopen zonder tot last te zijn van de andere campinggasten. Het is wel even wennen want nu de buitentent van de caravan er niet meer tussen staat, scheelt dit een aflsuitbare ruimte met een vloeroppervlakvan 2,5 x 6,5 meter. Dat ga je toch merken. Wat ook een beetje vervelend is dat er, nu de nachttemperatuur ook hier rond het vriespunt is en we geen verwarmde voortent meer hebben, direct een boel kou de caravan binnen stroomt als de deur even opengaat. Ach ja … we zijn gewoon een beetje verwend geraakt en zullen dit maar even voor lief moeten nemen.
Ook deze keer verwachten we van onze hondjes Daisy, Botas en Sally dat ze weer het goede voorbeeld zullen geven voor de andere hondjes. Hun voorbeeld ‘hoe zich te gedragen tijdens de reis’ zal voor de nieuwelingen de aanpassing makkelijker maken. Elke keer weer leren ze ontzettend veel van elkaar en daar maken we graag gebruik van. Zo weten onze hondjes natuurlijk precies de routine van het leven in de caravan dat voor onze reisgenootjes helemaal nieuw is. We verbazen ons elke keer weer hoe snel ze het gedrag overnemen. Het zou bijvoorbeeld mooi zijn als we ze zouden kunnen leren hoe ze zich zouden moeten gedragen in een restaurant. Daar zijn onze hondjes ook nog mee bezig en het gaat steeds beter. Wat zou het niet mooi zijn als ze ook gedrag van TV-beelden konden leren. Als het u lukt om uw hond geconcentreerd naar de TV te laten kijken, dan hebben wij een mooie les voor ze hoe zich moeten gedragen in een restaurant. Dus, als uw hond eraan toe is… klik dan HIER. (Met dank aan Afra en Roy)
Laatste Bongo-nieuws
Langzaam maar zeker lijkt Bongo nu de meeste angst voor mensen van zich af te hebben geschud. Natuurlijk zijn vreemden nog wel wezens waar hij graag een beetje op afstand blijft maar wat is die arme Bongo al ver gekomen. U herinnert zich vast nog hoe, na aankomst in Nederland, na één dag zijn baasjes hem geen tijd meer wilden geven om te wennen ondanks de toezegging dat ze hem alle tijd zouden geven om te wennen. Hoe hij bij ons kwam en vlak voor onze reis bij Marco, Annet en Iris terecht kwam. Hoe hij daar stap voor stap liet zien dat hij niets liever wilde dan ook een gewoon hondje zijn. Hoe hij eerst vertrouwen schonk aan de mannen en toen nog bang bleef voor vrouwen. Nu, beste mensen, met dat bange hondje gaat het erg goed. Hij laat zich niet alleen door Marco maar ook door Annet aaien en gelukkig is ook hun dochter Iris opgenomen in zijn rijte van vertrouwelingen. Want je snapt dat Bongo tegenover Toy en de poes Floor niet kan onderdoen. We denken dat de foto’s genoeg zeggen. Dit is voor Bongo in ieder geval een fantastisch begin van het jaar 2013….
2 januari 2013
Rond 11.00 uur vetrekken we naar Tobarra waar Piedy en Juan Carlos in het asiel op ons wachten. Rond 15.00 uur waren we daar na het gebruikelijke hartelijke welkom van de hondjes ontvangen door Piedy en Juan Carlos. We hadden deze keer een grote doos met lekkere dingetjes bij ons voor de hondjes die natuurlijk direct werden uitgedeeld. Daarnaast hadden we geplastificeerde visitekaatjes voor hen, riempjes, balletjes, handdoeken etc… bij ons en natuurlijk overhandigden wij de waardecheque van 780 euro die de opbrengst symboliseert van de totaal opbrengst van de Stro-aktie. Omdat we steeds tussendoor al bedragen aan hen hadden overgemaakt konden Piedy en Juan Carlos al ruim en maand lang aan de slag. Ze konden bijna niet wachten om trots te laten zien wat ze allemaal al hadden kunnen realiseren van deze geweldige donatie. Zo waren er allerelei materialen aangeschaft om de hokken winterproof te maken waar ze meteen mee begonnen waren en dat was maar net op tijd. Momenteel is het ‘s nachts van -3 tot -5 graden en afgelopen zondag hebben ze nog het laatste cement aangebracht.
Zo worden langzaam maar zeker ook alle individuele hokken voorzien van een extra jas tegen de kou. Ook de gezamenlijke hokken hebben nu de extra bescherming gekregen en zo is het asiel gereed voor de komende barre weers-omstandigheden.
Gelukkig komt het niet vaak voor dat het zowel in de nacht als overdag de temperatuur onder nul blijft. Hierdoor zullen de waterleidingen overdag niet bevroren blijven maar mocht dit wel gebeuren dan hebben we een nieuwe uitdaging. Normaal gesproken zou dit op te lossen zijn door met jerrycans water van huis mee te nemen al is dit voor 60 honden wel een heidens karwei. Mochten ze tegen die tijd ook hun asielauto kwijt zijn dan kun je stellen dat er een ramp situatie is ontstaan. Helaas is het ons nog niet gelukt voldoende geld bijeen te brengen om vervangend vervoer te kunnen regelen. Het vervoeren van water in de vrieskou zonder auto is niet te doen. Er wordt geleeft met de dag en misschien zal de extreme vorst uitblijven zodat ze toch gebruik kunnen blijven maken van de waterleidingen. We gaan daar nog maar even van uit. Dat de hondjes in ieder geval beschermd zijn tegen de kou door de extra isolatie om de hokken heen en het warme stro waar ze zich in kunnen nestelen was voor nu het aller belangrijkste en dat hebben ze kunnen realiseren met uw hulp. Chapeau !!!! Een persoonlijk dankwoord van Piedy en Juan Carlos komt later op het internet te staan. Op dit moment kunnen we dat videobestandje niet uploaden naar Youtube.
Toen werd het het hoog tijd om ons met de hondjes te bemoeien want die vroegen al een tijdje om de aandacht. Natuurlijk liepen ze met ons de hele tijd mee. Onze reisgenootjes verbleven alle vier in het Holand-terrein. (Dat is zo genoemd omdat, als ze daar mogen verblijven, ze daarna met ons mee mogen) Het is het terrein dat direct aan de voorraadruimte ligt en waarin ze zo buiten het grote terrein blijven. Immers ze hebben een extra oppoetsbeurt gehad en dat proberen Piedy en Juan Carlos te laten zien. Dat dit niet altijd lukt omdat het spelen ook gepaard gaat met rollen in het zand, ach dat geeft niets…
We hebben weer een heleboel foto’s gemaakt van de hondjes in het asiel maar die moeten nog verder uitgezocht worden. Uiteraard zullen die ook later op de site verschijnen op de pagina’s van de adoptiehondjes. Hierna hebben we de hondjes ingeladen en zijn we vlug terug gereden naar Oliva waar we in het donker aankwamen.
H
et wennen aan deze plek was helemaal geen probleem hoor. Er lagen een heleboel lekkere dingetjes zoals botje, kippenpoten, dentalsticks, varkensoren, etc… en dat maakt het zoveel makkelijker om te laten zien dat je je kunt gedragen.
3 janauri 2012
We zijn de nacht prima doorgekomen. Het wandelen aan de riem blijkt alleen voor Bimbo nog wat onwennig maar dat gaat ook al beter. Nu kunnen we ook zien wat en hoe ze zich gedragen in een vreemde omgeving, aan de riem en bij vreemde mensen want per slot van rekening zijn wij voor hen eigenlijk ook vreemden. Geen van de hondjes heeft problemen en alleen Bimbo is eerst wat terughoudend. Dat past wel in het plaatje met zijn gedrag aan de lijn. Als je rustig gaat zitten dan komt hij bij je snuffelen want hij is erg nieuwsgierig. Op hem af lopen ervaart hij nog als bedreigend en dat is niet erg en een kwestie van wat tijd.
Himawari is de circusartieste. Balancerend op de achterpootjes trekt ze je aandacht. Wil het liefst ook over de tafel lopen en je likken om te bedanken voor alles wat ze meemaakt. Haar open karakter is ontwapenend. Op de achtergrond kijkt Botas toe hoe 
Himawari mooi staat te wezen.
Himawari staat hier met Blanco op wacht.
Blanco is een echt kroelhondje maar tegelijk een dapper mannetje dat zijn lange krullen gelaten laat borstelen. Daar zou Botas nog een goed voorbeeld aan kunnen nemen want die is enorm kleinzerig. Daisy en Sally houden zich gedeist. Tenminste als je niet in de buurt van een stukje snoepgoed komt dat Sally zich heeft toegeëigend want anders moet ze echt even laten zien dat zij ‘oudere’ rechten heeft.
Zodra is een hondje dat tijdens het wandelen links en rechts alles wil zien. Steeds komt ze even bij je kijken of het goed is en dan loopt ze weer lekker te snuffelen. Haar zachte karakter is af te lezen in haar ogen die je aan kunnen kjken met een blik van een diva. Haar lichtbruine wimpers en bruine bakkebaarden zijn heerlijk zacht in je handen te nemen en ze vindt het heerlijk. Op het str
and wil ze het liefst rennen. In alle onbevangenheid zoekt ze de grenzen van haar lijn op en blij hobbelt ze van links naar rechts. Bovendien is zij een echte Houdini gebleken. Was ik net met haar uitgeweest en waren de anderen aan de beurt vond ze toch nog een plekje waar ze zich onder het tentzeil door kon wurmen om achter ons aan te komen. Dat is natuurlijk niet de bedoeling en dit vergde nog even wat maatregelen om te voorkomen dat we haar van de camping af moeten plukken. Gelukkig blijft ze in de buurt en kom ze steeds kijken of het nog gezellig is en dat is natuurlijk het juiste moment om haar even terug te geleiden binnen het hekwerk. Voor haar was het een leuk spelletje. Voor ons was het even spannend immers ze kent ons nog maar net…. Enfin, ook nu was elke angst weer ongegrond. Als we over haar praten moeten we dat wel zachtjes doen want… “Sssst… ze ligt nu te slapen..”
_
We hebben de boel al weer verder ingepakt en gaan zo de rekening betalen van de camping. Morgenvroeg willen we vertrekken en dan is de receptie nog niet open. In het donker zullen de de laatste zaken moeten worden afgebroken zoals de tent en de buitenren en onder in de caravan worden opgeborgen en moet de caravan nog uit zijn plek worden gemanoeuvreerd. Dat wordt nog een spannend karweitje want ook het parkeren was al een hele toer. Dat kwam voornamelijk vanwege de boom die precies midden op staanplaats staat. Ach ja, dat wordt in het donker nog een leuke uitdaging.
De volgende nieuwsbrief zal verstuurd worden als we eenmaal op het Doghotel zijn. Daar komen we op waarschijnlijk 5 januari aan.
Tot zover.
groetjes,
Annerie en Ton