Beste mensen,
De komende vlucht van 28 augustus nadert snel.
Zoals we in de vorige nieuwsbrief lieten weten hadden we drie zekere klantjes die deze keer naar Nederland zouden komen. Er was ook nog één onzekere adoptie. Nu we dicht bij de vliegdatum zijn gekomen is alles duidelijk. Om even de herinnering op te halen stellen we de reizigers nog even voor. Dit waren:
Sara: “OK tante Piedy…., je mag me nu nog Gara noemen want zo meteen heet ik Sara dus geef me nog maar een laatste hug …. en hou op met snotteren want ik ga het geweldig krijgen. Ik zal Blanca de groeten overbrengen…”
Gara die strakjes Sara zal gaan heten en met haar baasje Erny in Enschede gaat wonen waar ze het eerdere adoptantje Blanca tegenkomt die al uitkijkt naar haar komst.
Juanito: “Had ik nog wel speciaal voor de Olympische Spelen een oranje shirtje gekocht .. Nou ja de nieuwe voorrondes van het Nederlandse elftal komen er weer aan en dan sta ik in Nederland in ieder geval niet voor gek.”
Dan hebben we de kleine Juanito die bij Margaretha en haar twee hondjes Danny en Kiwi gaat wonen en daar de speciale zorg zal krijgen die hij nodig heeft om wat meer zelfvertrouwen te krijgen.
Solo: “Mijn tandpasta in mijn koffertje dreigt al bijna te bederven… zolang staat mijn koffertje al gepakt pffff….. maar nu gaat het echt gebeuren….”
Vervolgens hebben we de lieverd Solo die al anderhalve maand geleden was geadopteerd en die nu eindelijk zijn baasjes Aska, Bart, Tara en Alex zal ontmoeten. Solo krijgt een plekje in het mooie Veendam.
Moi hier in de armen van Piedy om die lekkere knuffel te krijgen waar ze elke keer weer zo naar verlangd…
Aanvankelijk was er nog de pup Nacho waarvan de adoptieprocedure is stil komen te liggen. Hierdoor kwam er een plekje vrij en nu hebben we een nieuw kandidaatje de kans kunnen geven om de reis van haar leven te laten maken. We willen haar natuurlijk graag voorstellen.
Dit is Moi. Moi is een jaar of 7 en dus niet meer de jongste van het stel maar zeker wel één van de liefste oudere hondjes die in het asiel verblijven. Moi komt te wonen bij Saskia en haar gezin in Sassenheim. Daar zal Moi een 13 jaar oude Jack Russel als maatje krijgen. En zo past op elk potje het bekende dekseltje.
En zijn we aanbeland bij de laatste stand van zaken voor de komende vlucht.
Annerie heeft alle formaliteiten voor de reis weer voorbereid. Mijn tas met reisbescheiden staat al weer klaar. Ik heb deze keer extra bagage mee te nemen naar Spanje. De air-kennels moeten namelijk ook weer een keer daar terug naar toe. Ik kan er twee tegelijk mee terug nemen omdat dat nog betaalbaar is. Op het asiel bij Piedy en Juan Carlos staan er nog vier van verschillende grootte dus we voorkomen zo dat er onverwachts een tekort ontstaat. Met de caravan kunnen we er een boel tegelijk meenemen maar wanneer die plaatsvindt is nog niet geheel duidelijk.
Normaal gesproken heb ik tijd genoeg om in te checken en gelijk naar de juiste gate te gaan. Deze keer moet ik echt weer ouderwets vroeg op wil ik om 04.30 uur op Schiphol zijn om die dingen af te geven bij de Odd Size bagage balie. Nu zijn de twee kennels in elkaar geschoven als één pakket, net nog geen 20 kg. Op de luchthaven Alicante worden ze vervolgens weer in elkaar gezet om daarin Sara, Solo en Moi naar Nederland te laten vliegen. Voor Juanito heb ik een speciale reistas bij die als handbagage mee kan. Ik voel me als een soort pak-ezeltje want ik moet de hele dag op de luchthaven Alicante blijven wachten op Piedy en Juan Carlos en zal dus de hele dag die kennels en reistas met me mee moeten sjouwen. Ach ja het leven is zwaar… pffff dat het deze keer echt weer een wachtdag wordt kunnen jullie zien aan het vluchtschema.
De vluchtgegevens zijn als volgt
datum: 28 augustus 2012
Amsterdam – Alicante
vluchtnummer: HV 6143
vertrektijd: 06:35 uur
aankomsttijd: 09:10 uur
Alicante – Amsterdam
vluchtnummer: HV 6146
vertrektijd: 21.35 uur
aankomsttijd: 00:20 uur
Heb dus alle tijd om de vloertegels van luchthaven te tellen en de vertrektijden uit mijn hoofd te leren want van 09:30 uur tot ‘s-avonds 18.00 uur (het moment dat Piedy en Juan Carlos met de hondjes op de luchthaven aankomen) zal ik me weer bezig moeten houden. Ik weet dat ik dan een plaag ben voor Annerie want natuurlijk moet ik dan regelmatig bellen om te vertellen “dat er niets te melden valt en alles goed gaat”.
Als de hondjes eenmaal op de luchthaven van Alicante aangekomen zijn dan komt er leven in de brouwerij en gaat de tijd ineens erg snel. Natuurlijk moeten we even bijkletsen maar al vrij snel moeten we dan inchecken, de kennels in elkaar zetten, de hondjes voor het laatst uitlaten en water geven, hondjes afgeven bij de Odd-Size (Equipages Especiales) en dan met enige spoed, met Juanito in de reistas die bij me in de cabine zal blijven, richting douane controle gaan en naar de gate haasten….
Eenmaal in het vliegtuig kan ik niets anders meer doen dan wachten tot dat we vertrekken en Juanito gerust te stellen. Ze moet officieel op de grond staan bij mijn voeten maar zodra we in de lucht zijn mag ze bij me op schoot. Officieel mag dat eigenlijk niet maar daar doen ze meestal niet zo moeilijk over. Als we dan weer gaan landen moet hij weer op de grond staan. Voordat de hondjes op Schiphol met de bagage uit het ruim zijn gehaald zijn we al gauw een half uur verder. Hierdoor verwacht ik pas rond 01.00 uur met de hondjes door de deur van de aankomsthal te kunnen wandelen.
Dan begint het feest pas goed voor Solo want daar zal hij eindelijk zijn baasjes ontmoeten.
Beste baasjes nemen jullie vooral een bakje met water mee?
Moi, Juanito en Sara gaan nog even met mij mee naar huis. De baasjes van Moi kunnen vanwege werk onmogelijk die nacht op Schiphol zijn en vanwege het car-poolen van de baasjes van Sara en Juanito zullen deze drie lieverdjes de volgende dag rond de middag opgehaald worden van de Schoorlaan in Leidschendam.
Wij zijn er klaar voor.
Annerie zal er zoals altijd ook dinsdagmorgen rond 03.30 uur ook wel weer op staan om zich er van te verzekeren dat is niets zal vergeten mee te nemen. Alsof ik ooit iets zou vergeten..(ahum).. Ik weet dat ze zal zeggen dat ik mijn gordel om moet doen, niet te hard moet rijden, goed voor de hondjes moet zorgen, Piedy en Juan Carlos de groeten moet doen en regelmatig moet laten weten of het goed gaat.
Als ik even later in de auto zit en onder het rijden een blik werp in de tas die ze heeft meegegeven, zal ik allerlei lekkere dingen aantreffen. Net of gedurende deze vliegdagen “het lijnen” niet bestaat…. En zo wordt deze dag niet alleen voor de hondjes maar ook voor mij een speciale dag ….
Ik kijk er nu al naar uit… .
Tot zover..
Annerie en Ton