Nieuws: Mailtjes van Hans Erkelens en David Wijtemans

Op 25 mei 2011 ontvingen we mailtjes van Hans Erkelens (baasje van Kyra) en David Wijtemans (baasje van Don Juan). Die de dag ervoor  voor het eerst hun geadopteerde hond in de armen konden sluiten.  
Hans heeft nog een hondje dat Ulrick heet.
Groet,
Annerie en Ton
Dierenmissies
Hoi Ton,

Terug van een lange boswandeling liggen beide hondjes uitgevloerd bij elkaar op de bank.

terug van de wandeling

Kyra los gelopen

Het was een hele ervaring voor Kyra, we startten in het rustigste gedeelte van het bos en
Kyra heeft zelfs een korte tijd geheel los gelopen! Maar toen kwamen we de eerste hond   tegen waar ze direct achteraan bleef lopen, dat moest ik niet hebben dus weer aan de lijn. We kwamen bij een watertje met een klein strandje maar daar wilde zij niets van weten…  maar slim als ik ben  gooide ik een brokje van Ulrick in het water en die ging zwemmen,  Kyra werd nieuwsgierig en waagde ook 2 voorpootjes in het water en daarna alle 4 de pootjes,  zij vond het wel gek en ging niet verder maar dat komt nog wel, geduld is…enz

Verder in het bos werd het steeds drukker met honden en zij werd een beetje nerveus maar ook wat vermoeid denk ik. Ze was wel blij om weer in de auto te zitten. Dat was dus haar eerste Hollandse bos-ervaring.

Kyra

Over gisteren, het ophalen van Kyra en Don Juan, wil ik nogmaals zeggen dat dit een  onvergetelijke, avontuurlijke, super spannende en fantastische dag was en ik wil jou en ieder  die eraan heeft meegewerkt nogmaals heel erg bedanken!!!

Groetjes Hans Erkelens
—————————————————-

Hoi Ton,
Hier een mailtje om je te vertellen dat Don en ik veilig thuis zijn gekomen.
Op de Airport kwam hij binnen minuten aan mijn voet staan. En een paar minuten daarna kreeg ik wat natte likjes op mijn wang.
Met het korte wandelingetje bleek dat het een absolute “volger” is (in tegenstelling tot Jump). Dat bleek ook in Soest.
Het uurtje rijden ging heel soepel: hij lag bijna de hele rit met zijn kin op de deken. Alleen een loeiende brandweerwagen gaf een ietsepietsje paniek.
In Soest bleek hij schuw, maar ook nieuwsgierig. Kwispelend begroette hij een buurman. Mooi om te zien dat hij met zijn neus op mijn huis af liep!
Prachtig om te zien hoe hij naar de paarden in de verte keek. Een duif negeerde hij…
Zijn eerste actie in huis was meteen een grensoverschrijding: hij sprong direct op “mijn” bed. Daar liet hij zich zachtjes, maar met tegenzin, vanaf halen en naar zijn eigen deken brengen. Hij blijkt ook moeite te hebben met het zeil. Is hij natuurlijk niet gewend. Zijn eerste reactie op de TV zal ik nooit vergeten! Hij had ook snel door dat het onzin is.
Hij is dol op knuffelen! Ik ook, dus dat treft! Zijn naam past hem: het is een charmeur.
Hij heeft gegeten, gedronken en geplast.
En is “hondsmoe”, dus slaapt heel erg veel met prachtige diepe zuchten en heel erg leuk: zijn linkeroor recht omhoog.

Tot zover; met een heel vriendelijke groet.
David en Don Juan.