Beste mensen,
Vroeg opgestaan om naar Eindhoven te rijden. We hadden maar weinig bij ons. We hadden immers maar anderhalve dag te overbruggen in Alicante voordat Piedy en Juan Carlos, Bonne (Niebla) en Kyra (Dallas) aan ons zouden overdragen. Dit zou in alle vroegte gebeuren omdat we omstreeks 09.20 uur zouden vliegen. Twee uur van te voren inchecken en dan nog even voor de formaliteiten bij de douane zorgen, maakt dat we elkaar op 21 mei rond 07.00 uur op het vliegveld zouden treffen. We hebben vernomen dat Piedy en Juan Carlos de afgelopen dagen getracht hebben in Alicante een plekje te vinden waar ze al vast de air kennels (waar de hondjes in moeten vliegen) af konden geven. Dit zijn grote krengen die in de auto nogal wat ruimte innemen. Dit is niet gelukt. Ze stuurden ons foto’s waarmee ze lieten zien dat ze dus op de dag dat de vlucht naar Nederland plaatsvindt, of twee keer zullen moeten rijden of met twee auto’s vanuit Tobarra naar Alicante moeten komen. (afstand zo’n 160 km)
Hmmmmm … we snappen dat we deze logistieke afhandeling de volgende keer iets anders moeten inrichten.
Dan is het 21 mei in alle vroegte. We zijn voor 07.00 uur al op het vliegveld en we denken er eerder te zijn dan Piedy en Juan-Carlos.
Mis… midden in de hal zien we Juan-Carlos al staan. Even zijn we er stil van want het is een prachtig plaatje. Bonne en Kyra 2 schitterende honden die in een grote hal Juan-Carlos vragend aankijken… Even later is ook Piedy erbij en worden we hartelijke verwelkomd. We zijn blij om elkaar weer eens te zien. Dagelijks hebben we mailcontact met hen maar zo even in persoon bij te kunnen kletsen over allerlei zaken is anders en voelt goed. Het bijkletsen moet een andere keer. Nu is er echter geen tijd voor en dat weten we… nu moeten we aan het werk.
Geduldig staan we met z’n viertjes in de rij te wachten voor het inchecken. De tickets worden in orde gemaakt en we krijgen voor de hondjes twee formulieren die we in moeten vullen. Daarna moeten we naar de andere kant van de vertrekhal om de benches op te bouwen en de hondjes in de benches aan te bieden bij de laatste controle.
Juan Carlos en Piedy nemen afscheid van Bonne en Kyra en Annerie neemt ze van hen over.
Juan Carlos en ik zetten vlug de benches in elkaar en Bonne en Kyra gaan er gewillig in. Er is geen weg terug. Nu werd het tijd om afscheid te nemen van Piedy en Juan Carlos en we haastten ons naar de gate 37 waar ons vliegtuig stond te wachten.
We zaten in het vliegtuig en wachtten op het vertrekmoment. We vroegen ons af of Bonne en Kyra elkaar konden zien in het ruim. Toen kregen we te horen dat het vertrekmoment was vertraagd. Dat is nou net iets dat je niet wilt horen, zeker toen niet …. Na 40 minuten vertraging vertrokken we. De vlucht ging verder prima en was snel voorbij. Op de luchthaven Eindhoven moesten we wachten tot Bonne en Kyra eindelijk door een speciaal luik de ruimte in werd geschoven waar ook 
de koffers aankwamen. We mochten hen nog niet bevrijden uit de benches dus dan maar op de karretje geladen op weg naar de vrijheid.
En zo kwamen we de aankomsthal binnen rijden en zagen we hun nieuwe baasjes die vol spanning 
stonden te wachten…. Astrid en haar man Niek sloten Bonne in hun armen en Bonne vond het prachtig. Eerst was een was ze een beetje voorzichtig maar weerstand bieden tegen zoveel liefde, daar is zelfs Bonne niet bestand. Wat is het niet heerlijker dan alleen maar echte aandacht te krijgen die alleen voor jou bestemd is…
Kyra keek brutaal en nieuwsgierig naar de mensen die haar nu aanhaalden, streelden en bewonderden. Ook voor Karen, haar man 
Henny en dochter Olivia was het liefde op eerste gezicht. Na de eerste knuffels was er geen enkele gêne meer en voelde Kyra zich helemaal op haar gemak. Nieuwsgierig wat haar te beurt zou vallen ging ze nog even met Olivia mee een kleine wandeling maken voor de aankomsthal. Daarmee was de vriendschap was tussen Olivia en Kyra gelijk een feit.
Nadat zowel Kyra als Bonne nog wat water geslobberd hadden werd het tijd om definitief hun nieuwe leven te beginnen. Ze gingen elk een eigen fantastische toekomst tegemoet.
We weten het wel … wij zijn maar “tussenstation”, laten we zeggen…. een stelletje “veredelde koeriers” en toch ……hoe trots kun je zijn….
Bonne en Kyra hebben zich voorbeeldig gedragen.
Echte ambassadeurs van Dierenmissies.
Tot zover…
Groet van Annerie en Ton
dierenmissies@gmail.com
+31 (0)622225271
Bij voorbaat dank aan alle mensen, bedrijven, organisaties die ons geholpen hebben en nog gaan helpen bij het verzamelen van goederen, het geven van advies, of anderszins ondersteuning hebben verleend aan de komende transporten.
Er zijn nog geen reacties op dit artikel. U kunt als eerste reageren!