Dierenmissie 4: Dierenmissie 4 – Deel 6, begin van de terugreis

Beste mensen,
Na het turbulente gebeuren van gisteravond met alle emoties van dien waren we na het samenstellen van de nieuwsbrief doodop. Alle beestjes, op Neska en Sally na, waren toen terug in hun bench en lagen al te slapen. Met een klein lichtje aan hadden we in alle stilte de nieuwsbrief afgemaakt. Met onze laatste krachten hebben we vervolgens de tafel en banken in de caravan, waar we de laatste hand hebben gelegd aan de nieuwsbrief, omgetoverd in het bed. Dat lijkt een makkelijk kunstje maar met Neska en Sally overal op en in valt het niet mee om in die kleine ruimte de tafel te laten zakken, de kussens te herschikken tot een matras en een hoeslaken er om heen te doen.
Eindelijk konden we gaan liggen maar toen had Neska al een plekje gevonden overdwars op het bed. We waren nog een beetje aangedaan van het nieuws van Volga en hadden ook niet de puf of zin om Neska, opnieuw te moeten laten verliggen. Meestal gebeurt dat gedurende de nacht toch wel en Sally gaat meestal eerst ergens bij onze schouders tussen ons in liggen… We hebben ons maar geschikt en zijn toch vrijwel direct in slaap gevallen. Het was inmiddels al 01.00 uur geweest.
Rond 05.30 uur werden we wakker. Neska was op ons gekropen om ons wakker te maken. Ze moest dringend een plasje doen. Alles was verder nog in diepe slaap dus probeerden we dat zo te houden. Buiten was het nog donker en ook in de caravan gebruikten we zo min mogelijk licht. Met alleen een korte broek aan en in mijn sandalen gestoken ben ik met Sally en Neska een rondje gaan lopen. Toen ik terug kwam had Annerie al deels de puppie-ren buiten opgesteld. Na het geslobber van water werden Neska en Sally even terug in de auto gezet om onze handen vrij te hebben voor rest van de club. Het is altijd weer heerlijk om zo’n dag te starten. Nena en Nina eerst naar buiten en hopla in de ren.
Samen zijn het kleine draken om tegelijk aan een lijn te hebben maar heb je ze alleen dan lopen ze heel gedwee mee. Hun fluweelzachte vacht is precies hun karakter. Zelfs als pup luisteren ze geweldig goed. Komen steevast tegen je op staan om de lekkere knuffel te krijgen.
Nena hier met gele halsband en Nina rechts met zwarte halsband die je bijna niet ziet.
Dan de lieve kleine Buddha, nog geen 10 meter gelopen en direct zijn plasje gedaan. Kijk dat schiet lekker op. Hem ook bij de Nena en Nina geparkeerd en vervolgens Pancho en Axel aandacht gegeven. Als alles dan weer verlost is van de eerste nood dan is het tijd voor wat brokjes. Ook nu kunnen Sally en Neska er weer bij. Even Axel  bij de rest in de buiten-ren en Pancho, Neska en Sally gaan nog even aan de lange lijn.
Terwijl ik aan de wandel was heeft Annerie de katjes verzorgd. Ze waren vannacht zowaar stil en begonnen nu te spelen… ook zij moeten de tijd krijgen om te dollen. Gelukkig houden zij elkaar goed bezig en spelen ze met een speeltje dat we in hun bench hebben gehangen.
Dan nog iets… Ten onrechte hebben we in een eerdere nieuwsbrief van deze reis een van de hondjes beticht van een vermoedelijk (plas) ongelukje in de bench… hier moeten we even iets over rechtzetten.. We hebben gezien hoe de katjes (die dus in een bench op de eerste verdieping zitten) het leuk vinden om hun waterbakje op te tillen en leeg te kieperen. Dat water komt dan achter in de bench van Axel terecht. Tja dan kun je begrijpen dat er wat verwarring ontstaat als je ‘s-morgens in het donker een natte bende aantreft.
Toen de water tanks weer gevuld, alles weer afgebroken, de doggies weer in de caravan geladen en zo was het ondertussen 07.30 uur en weer licht geworden, was het tijd om te vertrekken. Wij zelf zien er niet uit. Op het gebruik van een borstel na laten we het maar zo want nu alles weer in de reis-stand staat wilden we ook maar meteen vertrekken. Op naar de volgende stop.
11.30 uur. We hebben een lekker stuk gereden en staan op een geschikte parking op ongeveer 100 km voor de Franse grens. Hier eerst getankt en de noodzakelijk sanitaire stop gemaakt voor de hondjes.  Dit is één van de mooiere parkings in Spanje vlak voor we Frankrijk in duiken.
We konden het niet laten om twee kiekjes te maken die het verschil laten zien tussen twee waakhonden van de caravan. Je kunt wel zien wie het meeste ontzag inboezemt… Pancho of Sally… pffff

En toen waren we ook nog even die kleine Buddha kwijt. Buddha aan het lijntje gezet en hij was vervolgens onder de caravan gaan liggen. Lekker uit de weg van iedereen… kan niemand per ongeluk op haar trappen… dat is ook de reden dat we hem, als het even kan, apart eten geven. De andere honden zijn echte ‘rauwdouwers’ die hem gewoon opzij duwen. En hij laat het ook gebeuren… Zoals jullie zien kan hij met zijn geringe hoogte bijna rechtop onder de caravan lopen.
Enfin, dit was een snelle stop want binnen anderhalf uur waren we weer aan het rijden. De temperatuur in de caravan was 24 graden en het zou zonde zijn om van die koele luxe geen gebruik te maken.
16.00 uur. De volgende stop was op de parking Motélimar aan de overzijde van de snelweg waar we ook op de heenweg hebben gestaan (u weet wel waar die everzwijnen waren). We zijn dus zo’n 100 km voor Lyon beland. Aan deze zijde zijn blijkbaar geen everzwijnen en is het iets minder rustig omdat het lawaai van de snelweg erg goed te horen is. Toch besluiten we hier voor de nacht te blijven. Alle hondjes lekker naar buiten aan de lijn en in de buitenren.  Op de foto zien jullie hoe Axel steeds alles in de gaten houdt en hoe hij zo steeds op zijn achterpoten staat. Zo heeft hij zich vanmiddag zeer gedaan. Hij was met zijn teen tussen twee delen gegleden en zat met zijn teen beklemd. Een gegil was het resultaat en alle andere honden gingen meteen uit solidariteit mee gillen. Gelukkig viel het allemaal wel mee maar de schrik was er niet minder om. Alle mensen die in de buurt die zaten te picknicken waren zo verdwenen. Hahaha.
Zo die ruimte hebben we weer voor onszelf. We zien er al uit als zwervers, maar dan ook nog in het bos het paniekerig gegil alsof er varkens worden geslacht, dat was voor de meeste bezoekers net genoeg om te vertrekken.

Pancho neemt zijn taak als vrijende waakhond zeer serieus en heeft positie gevat op de picknick tafel. Pancho en Neska worden steeds aanhankelijker en vragen ook om de aandacht. Nu zijn we ruim twee dagen met ze onderweg en je merkt dat alle hondjes zich veiliger gaan voelen en vertrouwd raken met de situatie. Ze gaan ook steeds meer rekenen op onze aanwezigheid. Neska heeft hier iets meer last van dan de anderen. Dat komt ook door haar voorgeschiedenis.
Als mooie Neska even aan de lijn zit en we lopen net even te ver weg dan laat ze zich horen. Sally en Neska kunnen het overigens goed samen vinden. Dat moet natuurlijk ook anders hadden we oorlog in de auto. Als ze buiten zijn gaan ze leuk samen spelen. Dat begint met een hoop uitdagen van Sally en dan gaat Neska ook beginnen. Al gauw wordt het een puinhoop van lijnen die door elkaar gaan omdat ze als idioten om elkaar heen draaien.

Laatste wetenswaardigheid:
Bij de vorige ritten hadden we gemerkt dat er sommige hondjes moeite hadden met het doen van hun behoefte in een vreemde omgeving. Nou daar heeft deze keer geen van de reizigers last van. We hebben altijd een lading honden-poep-zakjes bij ons en die voorraad moet na deze reis weer volledig aangevuld worden.
Tot zover …..

Groet van Annerie en Ton
dierenmissies@gmail.com
+31 (0)622225271
Bij voorbaat dank aan alle mensen, bedrijven, organisaties die ons geholpen hebben en nog gaan helpen bij het verzamelen van goederen, het geven van advies, of anderszins ondersteuning hebben verleend en nog zullen verlenen aan de komende transporten.