Dierenmissie 4: Dierenmissie 4 – Deel 7, In Luxemburg

Beste mensen,

Na 3 stops zijn we beland in Luxemburg. Zo’n beetje de enige plek waar je dáár met fatsoen kunt staan. Rond een uur of 10 lieten we de parking Montélimar achter ons. Na de eerste 2 gebruikelijke stops om sanitaire redenen en de beentjes te strekken van de hondjes, waren we eigenlijk op zoek naar een geschikte plaats voor de nacht. Het is altijd weer een gok om, hoe hoger je komt, toch een goede plaats voor de nacht te vinden. Zo sukkelden we door Noord Frankrijk en deden elke parkeerplaats aan om te zien of daar zouden kunnen slapen. De derde stop moest plaatsvinden want de hondjes stonden weer op klappen en wij trouwens ook. Zo kwamen we op een parking met truckers te staan die erg vervuild was maar met een klein stukje groen.
Eerst maar de hondjes uitgelaten om van de nood af te komen. Dit kon echt niet de plaats worden voor de nacht. Zwerfvuil tot aan je knieën en een goede veilige plaats om stil te staan was er ook niet. Enfin we zijn gauw doorgereden in de hoop een goede plaats te vinden.
Na hierna nog een stuk of vijf parkings op en af gereden te zijn vonden we er één om 19.00 uur in Luxemburg die druk bezocht was door caravans en campers. Daar konden we wel bij staan. Gelukkig een stuk van de snelweg af maar met beperkte grasstrookjes. Dat gaf niets want veel gras hebben we niet nodig.
Nu was die gras strook doorzeefd met gaten. Alle hondjes hebben natuurlijk interesse in de gaatjes maar Neska ontpopte zich als een ware jager. We hadden haar al samen met Sally zien graven uit pure balorigheid maar deze gaten waren toch heel interessant. Zelfs het plassen kwam op een tweede plaats. Maar het allerliefste ligt ze bij ons op de bank .. gewoon er lekker bij zijn.
En dan willen we even iets kwijt over die schatten Nena en Nina. Ze reizen sinds gisteren bij elkaar in één bench. OK ze hebben even de tijd nodig om een plasje te doen. Het zijn nog pups dus alles onderweg is machtig belangrijk om te bekijken. Maar als ze eenmaal bij je liggen met hun zijde zachte velletjes dan zijn het de liefste honden die je maar kunt voorstellen. O ja, een lekkere worst is niet veilig op het aanrecht van de caravan want de voorgesneden stukjes die Annerie had klaargelegd voor alle hondjes na het uitlaten waren door die twee verdwenen. Geeft niets natuurlijk daar zijn het ook pups voor en we hebben altijd genoeg worsten bij ons voor een heel weeshuis.
Als je Buddha zo ziet, geloof je nooit dat hij steeds meer babbels krijgt. Hij daagt Neska en Pancho uit tot ze helemaal dol van hem worden…. Heb maar geen medelijden met Buddha want hij klimt met zijn korte pootjes op de bank, komt af en toe even steun halen als hij het bij de anderen te bond heeft gemaakt om vervolgens weer opnieuw de boel op te stoken. Als je hem ziet met z’n te grote koppie en zijn ondeugende oogjes geloof je nooit dat je te maken hebt met een doerak die de boel op zijn kop kan zetten…

Axel is nog echt een pup die door zijn slungeligheid wat ongecontroleerde bewegingen maakt. Hij laat duidelijk zien wanneer hij aandacht wil (wat hem betreft zo veel mogelijk haha) en zoals we eerder vertelden .. hij wil alles zien…. Ook hij duikt met zijn neus diep in de gaten van de grasstrook op zoek naar … we weten niet wat maar het schijnt zo verdomd lekker te ruiken dat je bijna geneigd bent om zelf ook je gezicht in die gaten te verbergen en eens flink te snuiven. Als we even rust willen is dit de beste oplossing. Maar ja daar is Axel het niet altijd mee.

Pancho mocht vanavond ook weer even los in de caravan. Hij volgde meteen Sally’s voorbeeld en ging ook meteen (met zijn bescheiden atletische lichaam van een kogelstoter) op het tafeltje zitten waar ook d e laptop op stond. Zo kon hij buiten aan drie kanten alles goed in de gaten houden. Wij vonden dat niet zo’n goed idee. De combinatie van zijn 40 Kg (plus) en zijn bewegingen waren net iets te veel van het goede en we waren te laat om hem dat op een rustige manier aan het verstand te brengen. Laptop en tafeltje stortten ter aarde en Pancho knipperde niet eens met zijn ogen want die zat meteen weer op de bank met een gezicht van “ik weet van niets”…

Henk en Gringo zijn ook verwend. Hoe..? Nou ze hebben nieuw katte zand gekregen. Geen gewoon ordinair katte zand.. nee het zijn een soort gelkorrels, spier wit van kleur met azuur blauwe stukjes erin… Tja verschil moet er zijn. Ze geven ook steeds antwoord als je ze aanspreekt. Het vervelende hiervan is dat ze dan blijven terugpraten. Ze moeten altijd het laatste woord hebben. Alma en Cristine (de tijdelijke kattenoppassers in Tobarra) hadden verteld dat Gringo brutaler was dan Henk. Nou daar hebben wij niets van gemerkt. Zodra de bench open gaat is Henk de eerste die op onderzoek uit gaat. Annerie moet hem steeds tegen houden anders loopt hij zo tussen de honden en dan hij onder de voet gelopen worden…

Tot zover …..
Groet van Annerie en Ton
dierenmissies@gmail.com
+31 (0)622225271
Bij voorbaat dank aan alle mensen, bedrijven, organisaties die ons geholpen hebben en nog gaan helpen bij het verzamelen van goederen, het geven van advies, of anderszins ondersteuning hebben verleend en nog zullen verlenen aan de komende transporten.