Dierenmissie 4: Dierenmissie 4 – Deel 8, Aankomst in Leidschendam

Beste mensen,

Het is weer gelukt. We staan weer met de caravan en de dieren binnen de gemeente grenzen van Leidschendam!!!!
Rond 09.00 uur zijn we van de parkeerplaats in Luxemburg vertrokken.

Met goede moed en wetende dat we Nederland, qua afstand, binnen handbereik hadden, lachte de dag ons toe.  De stress van voorgaande caravantrips voelden we niet omdat we tijd genoeg hadden en geen technische problemen hadden gehad. (even afkloppen…klopklop).
Gisteren waren we maar wat blij dat we toch nog een mooie plekje voor de nacht hadden gevonden. Hoeveel parkings waren we niet tevergeefs op- en afgereden voordat we hier aankwamen. Hier was wel geen bos of zo maar wel de ruimte om veilig te parkeren en de rust om je heen om de hondjes fatsoenlijk uit te laten. Al met al dus een redelijk geslaagde overnachtingsplaats. Wie weet was dit wel de enige beetje geschikte parking voor de volgende 100 kilometers….  God weet hoe lang we nog hadden moeten rijden voordat we een geschikt plekje hadden gevonden.

Enfin, zodra we de parking afreden, reden we vrijwel gelijk Luxemburg uit en kwamen in het gebied van de Ardennen terecht. Na (achteraf) kunnen we iedereen geruststellen. Niet de enorme parkings met bosgebieden zoals in midden Frankrijk maar de ene na de andere mooie parking diende zich aan. Met zekerheid kunnen we nu zeggen dat van de Luxemburgse grens tot zo’n 40 kilometer voor Brussel je nog parkings genoeg hebt om lekker te plassen met z’n allen. Met name nabij de rivier de Lesse en de plaats Rochefort kun je prachtig staan. De angst dat we ‘k weet niet hoever we nog hadden moeten rijden’, was dus voor niets geweest. Goed dat weten dan ook weer voor de volgende keer.

We hadden dus tijd genoeg en we besloten nog een bosplek op te zoeken in Nederland.
Rijdende over Antwerpen besloten we, op mijn aanwijzing, een mooie plek te zoeken in de bossen rond Huijbergen. Het was voor mij zo’n dertig jaar geleden dat ik daar was geweest maar in mijn herinnering moest er rond de vliegbasis Woensdrecht nog genoeg bos zijn waar je geheel afgezonderd met de caravan en alle beestjes in een bos kon staan. Zo gezegd zo gedaan.

We hadden de Tomtom de weg laten wijzen en werden zo door Ossendrecht gestuurd. Het prachtige plaatsje had zich de afgelopen dertig jaar ook niet kunnen onttrekken aan de bouwdrift van de drempelbouwers. Begrijpelijk dat dit had plaatsgevonden maar zoveel drempels moeten nemen is niet zo leuk om met een caravan te ervaren. Dat de beestjes totaal geschuffeld waren toen we omstreeks 13.00 uur aan de achterkant van de vliegbasis een bospad opreden, laat zich raden. We reden het pad op tot aan het hek van de vliegbasis. Daar zagen we tot onze verbazing, aan de zijkant van het bospad, een trainingsplaats was waar politiehonden werden opgeleid. Er was helemaal niemand in de buurt te bekennen dus hebben we daar, in het bos op een soort parkeerruimte met gras, de caravan gestald. Gauw de buitenren opgezet en de hondjes uitgelaten. Pancho en Neska en Axel gingen aan een lange lijn en de Nena, Nina en Buddha mochten in de ren. Sally moest zich weer uitsloven want die mocht los lopen en probeerde Neska uit te dagen.

Rond 15.00 uur verscheen er een auto met een meneer die Jos heette die een jonge herdershond bij zich had. Hij keek natuurlijk eerst wel vreemd op toen hij ons boeltje zo zag staan. Toen we ons voorstelden en vertelden wie we waren en dat ook weer zo zouden vertrekken,

was hij gerust gesteld. Ook een twee hondentrainer arriveerde met zijn hond. Toen werd het voor ons tijd

Naar Leischendam

om langzaam de boel weer op te breken. We hadden er een paar

lekkere uurtjes gestaan en natuurlijk een reclame blaadje van Dierenmissies met telefoonnummer en www adres achter de ruitenwissers van de voorruit van mneer Jos gedaan.
Nu bleek het draaien met de caravan op deze open plek niet zo makkelijk omdat er nu meer auto’s stonden. Gelukkig werden we geholpen door één van de trainers die wat gerichte aanwijzingen gaf bij het keren. Met een vriendelijk handgebaar zeiden we gedag en reden we het bospad weer af richting de openbare weg.

Nu waren echt op weg naar Leidschendam. We waren te vroeg om met de caravan voor de deur te gaan staan dus hebben we caravan nog eerst geparkeerd bij het hondenparadijs bij het winkelcentrum Leidsenhage.
Een heerlijk bos om door te wandelen en het strandje met een waterpartij… tja meer heb je natuurlijk niet nodig.

Buddha heeft het onderweg erg zwaar gehad door de twee buren (Gringo en Henk). Met regelmaat hingen ze in zijn staart, water ze aan het mauwen en spelen als Buddha behoorde te slapen en trokken ze regelmatig zijn dekentje van zijn plaats. Toen Buddha als represaillemaatregel eindelijk bij toeval hun speeltje te pakken had gekregen en die in zijn bench had kunnen trekken om die vervolgens vakkundig te ontleden, werd die door Annerie afgepakt en weer terug in de kattenkooi gehangen. Als dát niet frustrerend is… nou dan weet ik het niet meer… Toen hij dan ook nog door Annerie een keer terecht wordt gewezen omdat hij niet eens een stom dekbed mocht slopen… ja dan heb je het toch wel gehad zou ik zo zeggen pfff….

We hebben onderweg ook natuurlijk lekker met de honden gestoeid. Neska is de enige hond die bij het stoeien geluiden maakt. Soms lijkt het wel of ze gevaarlijk wordt maar dat is niet zo. Het is haar manier van lekker stoeien. Ze weet ook meteen wanner het weer klaar is. Het is een lieverd ie stiekem ons hart heeft gestolen maar dat komt misschien ook wel omdat ze met Sally al die tijd op de achterbank inde auto heeft gelegen. Neska heeft de laatste dag last van diarree gehad en de arme ziel gaf elke keer keurig aan dat ze nodig moest. Voordat we dan een parkeerplaats hadden moest het toch keurig ophouden. Als dat geen prachtig voorbeeld van zindelijkheid is…

Nena & Nina

Nena en Nina. We noemen die twee elke keer in één adem. Dat niet uit gemakzucht maar die twee zijn net kopietjes van elkaar. Allebei even lief en aanhankelijk. Allebei zeer gevoelig voor kritiek en als je ze ferm toespreekt zijn ze meteen tot de orde te roepen. Wat een geweldiger blikvangers zijn die twee. Hun glanzende super zachte vachtjes (die van Nina is een fractie langer dan die van Nena) doet mensen nog een keertje omkijken.

Over Pancho hebben al zoveel gezegd. Als hij tegen je op komt staan dan kun je die troetelbeer zo lekker aan weerszijden van zijn kop vastpakken en als je je voorover bukt dan krijg je steevast die lik. Hij zoekt zijn weg bij het uitlaten en een lange (rol) lijn is een fijn artikel om bij hem te gebruiken. Als je hem tot de orde roept dan blijft hij bij je lopen maar als je niets zegt dan loopt hij zijn eigen weg. Als hij ’s-avonds iets raars ziet dan gaat hij vierkant staan als een huis, met zijn kop omhoog en flaporen naar voren. Grote vent die daar niet even voor stil staat. Als ze een wisten hoe lief hij was.

Pancho

Axel is een hele gevoelige hond. Een echte snuffellaar. Hij zou een prima speurhond zijn. Hij is energiek en ontzettend leergierig. Hij wil de aandacht die je prima kunt gebruiken om hem iets aan te leren. Hij moet wel zijn energie kwijt dus lekker met hem dollen is de beste remedie. Als hij in een gekke bui is kun je hartelijk om hem lachen want hij doet de meest stomme gekke en dingen. Ben je met hem alleen en laat je hem rustig bij je zijn dan komt hij ook graag kroelen. Ook hij regeert erg op een stemverheffing. Dus… hier zuinig mee om gaan.

Buddha daar kan ik niet uitgesproken over raken. Het blijft een gek beest dat ons steeds weer doet verrassen. Lief en vrijerig maar tegelijkertijd ondeugend. Hij laat zich de kaas niet van het brood eten. Heeft zich, vermoedelijk door zijn beperkte grootte een manier aangeleerd om toch zijn zin te krijgen… Hij blijft vertederend met zijn te grote koppie als van een volwassen labrador, lichaam van een teckel, voeten van een sint Bernhard, en slimheid van een schoothondje dat al 10 jaar bij de jetset heeft gewoond.

Axel

Van de katjes Gringo en Henk hebben we al verteld dat ze hun best hebben gedaan om zich gedurende de reis niet te vervelen. Nog niet eerder hebben we zulke levendige katjes bij ons gehad. Totaal niet bang voor verandering of vreemde handen laten ze alles in de bench toe. Effe knuffelen met hen vinden ze even leuk maar op ontdekkingstocht is leuker.

We staan weer voor de deur in de Schoorlaan 37 te Leidschendam.
Eindelijk weer thuis. Ik blijf vannacht in de caravan bij de hondjes slapen. Annerie heeft Neska en Sally mee in huis genomen.
Morgenochtend vroeg laat ik ze uit en mogen ze allemaal het huis in en in de tuin spelen. Nu blijven ze lekker rustig in hun bench slapen.
Nog even deze nieuwsbrief versturen en dan gauw gaan slapen want ik wed dat om een uurtje of 5 de meute weer gereed staat voor de grote dag waarop hun nieuwe leven begint…..
PS.
De volgende keer moeten we een andere plek verzinnen omdat we niet meer met de caravan voor de deur mogen staan voor de nacht. De politie is langs geweest en ik zoi de weg blokkeren voor de hulpdiensten. Dit is flauwe kul maar we hebben nu eenmaal vevelende bejaarde overburen die steevast de politiebellen als we voor de deur staan …. tja….
Tot zover …..
Groet van Annerie en Ton
dierenmissies@gmail.com
+31 (0)622225271
Bij voorbaat dank aan alle mensen, bedrijven, organisaties die ons geholpen hebben en nog gaan helpen bij het verzamelen van goederen, het geven van advies, of anderszins ondersteuning hebben verleend en nog zullen verlenen aan de komende transporten