Dierenmissie 5: Dierenmissie 5 – Deel 8, Alles ingeladen en op reis naar Nederland…

Beste mensen,

Op zondag rond 15.00 uur waren we in Tobarra en de ontvangst was weer geweldig. Piedy en Ivan zijn vanaf de rug te zien en achter Ivan is nog net Juan-Carlos waarneembaar.
Ivan en Cari hebben Botas opgevangen en in het verleden ook voor Carlitos (Axel) gezorgd. Natuurlijk is het afscheid van Botas pijnlijk en behoeft dat even een speciaal momentje.

Alba (nu niet op het asiel aanwezig) heeft Katy in huis gehad samen met de kitten Iti. Vandaar dat ze ook zo goed samen gaan.
Botas, Daisy, Franky en Katy waren in het “Holland veld” gezet. (apart terrein waar ook rustruimte en opslagruimtes zijn. Iti zat in een bench in de opslagruimte.

Ontvangst

Cari

Natuurlijk waren we erg nieuwsgierig naar de pups. De pups hadden en eigen stukje terrein. Ondanks de waarschuwing van Annerie stapte ik die ruimte binnen met mijn korte broek en mijn sandalen om met de puppies kennis te maken. Ik kan zeggen dat ik alle aandacht had van de puwas of mijn benen werden aangevallen door 6 piranha’s. Scherpe  probeerden mijn aandacht te trekken. Het tegen mijn benen opstaan ging gepaard met de bekende klauw bewegingen van de voorpootjes en tegelijkertijd werd er getracht mij vast te houden door in mijn schoen of voeten te bijten….nageltjes en De scherpe nagels scheurden het vlees van mijn onderbenen. Het bloed spoot ten hemel en gutste daarna in golven over de grond…. Althans zo leek het te voelen.  Het viel natuurlijk wel mee maar jeetje wat had ik me vergist in die lieve zachte 10 weken oude snoepies…. Zes stuks kun je niet tegelijk van je benen af houden als ze zo smeken om aandacht… en dat had ik kunnen weten.

Ton bij de pups

Gelukkig stapten ook Annerie en Juan Carlos de ruimte in en werd toen de aandacht in drieën gedeeld. Nog net zag ik gniffelende gezichten van Piedy en Juan Carlos die snel probeerden serieus te kijken toen ik de schade opnam aan mijn benen. Het was ook geen slimme zet van me…
Om zes uur vertrokken we weer en alles was in de auto en caravan geladen. We wilden proberen om nog in de buurt van Valencia tscherpe tandjes ps.. De schatjes…Hete komen omdat het eerste stuk, de weg van Tobarra langs Almansa naar Valencia een tweebaansweg is.
10.30 uur na een kleine ‘tussendoorstop’ zijn we geland op de A7.

Hier hebben we een grote parkeerplaats gevonden waar we de nacht zouden doorbrengen. Vlug de hondjes uitgelaten en heel even de buitenren voor de pups opgezet. Niemand zal het willen geloven maar alle pups hebben keurig hun behoefte opgehouden en plasten allemaal in de ren. Jippie dat scheelt een boel rottigheid in de caravan. Niet dat ze stil hebben gezeten want voor de zekerheid hadden we kranten en puppiepads gebruikt (dat zijn een soort luiers maar dan groter en neer te leggen als onderlaken in de benches van de pups. Nou daar was niets van over. In duizend snippertjes dus……

Onderweg hadden we berichtjes gekregen van Dirk en Marianne om te waarschuwen dat ik iets stoms had gedaan op de website. Bij het overzetten van de nieuwsbrief op de website had ik foto’s van plaats verwisseld waardoor er verkeerde namen bij de fotootjes waren komen te staan. Het is natuurlijk ook heel raar als het lijkt of je ineens een heel andere pup gaat krijgen dan je afgesproken hebt… Dit moest dus snel even hersteld worden.
Toen kwam de nacht die is fantastisch verlopen. De aanloop was ook heel gezellig. Sally, Franky, Daisy, Botas liepen door elkaar heen in de caravan.

Sally spreekt toe

Katy & Ity

Sally die natuurlijk al precies weet hoe alles werkt deelt haar informatie en legt het nog één keer uit aan de toehoorders: “Je gaat eerst slijmen, likken en dan mag je van alles… let maar op…. !!!”

Katy is wat meer teruggetrokken. Als het rustig is zoekt ze de genegenheid op maar met alle drukte van de andere honden om haar heen houdt ze zich liever wat op de achtergrond. Het is ongelooflijk hoe zij zich manifesteert. Het is een echt moedertje.
We weten dat ze ‘close’ is met katjes in het algemeen en Iti in het bijzonder en daarom mogen ze af en toe samen in één bench liggen.

Omdat Katy zo’n schat is en zich weinig opvallend laat zien, merken we dat ze ook erg weinig op de foto’s staat. Dat is niet terecht want deze lieverd is het meer dan waard om ook in het zonnetje te mogen staan. Daar gaan we voor zorgen…

Franky en Daisy doen alvast hun best om straks een plekje op bed te verwerven.

Franky en Daisy

Het is Franky dus gelukt…. !!!!!
Hij had goed geluisterd naar Sally….
Met Sally en Botas op de achtergrond op het voeteneind en Franky naast ons is het wel een beetje erg smal in de slechts 1.20 meter brede twijfelaar…

Om 01.30 uur ging het licht uit en deden we een serieuze poging om te slapen….

06.30 uur. We hebben een ‘slaap-ruk’ van 5 uur gemaakt… Dat valt niet tegen. Het is nog hartstikke donker als we al weer aan de wandel zijn met de doggies…

Buiten

Terwijl de laatste rondjes nog worden gelopen wordt zo snel mogelijk de puppieren opgezet. We zijn benieuwd naar de puinhoop die ze nu weer hebben gemaakt.
Onze angst bleek ongegrond. Keurig zijn ze weer schoon gebleven. Eén voor één worden ze door Annerie de halve deur van de caravan aangegeven en stuk voor stuk laat ik ze in de ren zakken. Dan gaat direct het spektakel beginnen. Over elkaar heen rollen, dollen en stoeien alsof hun leven ervan af hangt.

Nog geen vijf minuten later hebben ze allemaal geplast en als ze dan nog even spelen hebben ze ook allemaal gepoept. Fantastisch. Dat scheelt een hoop troep (en aroma) in de caravan. Het zonnetje is lekker gaan schijnen en ze mogen nog even lekker spelen.
Langzaam maar zeker leren we pups beter kennen. Karakterverschillen kunnen we nog niet opmerken maar wel zien leuke voorvalletjes. Zo zien we dat Rita (de kleinste) wel het meeste bravour heeft en regelmatig de anderen uitdaagt. Sue treffen we op een gegeven moment slapend aan in de drinkensbak. Jammer dat we daar geen foto van hebben… toen we met de camera aan de kant van de ren gingen staan om haar op de plaat vast te leggen, kwamen direct de andere 5 pups op de camera af en liepen toen over haar heen.

Franky wacht rustig

Dan wordt het tijd om de boel weer in te pakken en te gaan rijden. We hoeven geen rekening meer te houden met de hitte omdat de temperatuur net boven de 23 graden komt.

Franky heeft er vrede mee en wacht rustig op het moment dat we weer gaan rijden.
De volgende stop voor de nacht proberen we ergens bij Barcelona te laten plaatsvinden….
Tot zover….

Groet van Annerie en Ton
dierenmissies@gmail.com
+31 (0)622225271
Bij voorbaat dank aan alle mensen, bedrijven, organisaties die ons geholpen hebben en nog gaan helpen bij het verzamelen van goederen, het geven van advies, of anderszins ondersteuning hebben verleend en nog zullen verlenen aan de komende transporten.