Donderdag 24 mei 06.00 uur.
Beste mensen,
Als je iets plant dan reken je op een voortvarende realisatie van de planning. Zo is het met het reizen ook. Maar natuurlijk kan er altijd iets gebeuren waardoor je uit je planning gaat lopen.
Afgelopen nacht zijn we door elkaar geschud maar tegen de morgen nam de wind af. Een extra pootje onder de caravan gaf enige stabiliteit. Kijk op zo’n moment is een zware caravan weer een voordeel. Als ruim 2000 kg zo te keer gaat vraag je je af hoe zal het zou gaan met een lichte caravans…
Gelukkig is alles goed gegaan en toen de hondjes uit waren gelaten zijn we meteen gaan rijden. En dat ging fantastisch tot we in de buurt van Orange kwamen. Als iemand van u overweegt om een Renault Espace te kopen…. NIET DOEN..!!!
De trouwe lezers hebben tot vervelens toe fragmenten van onze lijdensweg met de Espace gelezen en helaas blijkt dat het laatste hoofdstuk nog geschreven te moeten worden. Als er iets aan de hand is met de auto dan ziet Annerie dat aan m’n gezicht. Ik schijn dan een bepaalde grimas op mijn gezicht te krijgen dat ergens het midden houdt van een uitdrukking die zorg en ongeloof uitstraalt. Steevast vraagt Annerie dan : “Wat is er..??” Opnieuw raakten we de kracht van de motor kwijt. Lange hellingen in de snelweg werden steeds moeilijker om op te rijden. Op een gegeven moment reden we nog maar 33 km/uur en was ik gedwongen om op de vluchtstrook de berg op te rijden. Dit kan natuurlijk niet. Zo sukkelden we naar een grote parkeerplaats en bellen we de ANWB. We moeten zelf 112 bellen voor een sleepwagen die ons naar een garage zal brengen. We zien oude visioenen van de vorige caravan die met hondjes en al op een oplegger werd getakeld en dat dit beslist niet zachtzinnig was gegaan. Dat mocht nu niet gebeuren. Bovendien was deze caravan veel te lang om op zo’n ding te trekken. Dat zou anders moeten. En zo gebeurde het ook. Ik vertelde de ‘pannedeur’ (takeldoosmeneer) dat we een defecte Espace hadden en met een hele grote caravan met 8 honden erin stonden. Zo … daar konden ze dan even over nadenken. Dat deden ze ook. De takelwagen takelde de Espace erop en hing de caravan achter de takelwagen. We mochten in de Espace blijven zitten tijdens de rit.
We rijden zo naar een Renaultgarage in een klein plaatsje gebracht binnen de gemeentegrenzen van Orange. Annerie en ik zien het even somber in en we verwachten niet dat we snel weer op weg zullen zijn. Met behulp van de Pannedeur wordt de caravan geparkeerd op het terrein bij de garage en ik vraag gelijk of er stroom voor ons is.
Met een lange haspel kan ik tot in de garage komen en gelukkig hebben we nu in ieder geval stroom. We weten nog niet hoe lang het gaat duren dus maakt Annerie er maar het beste van.
We laten de hondjes uit op het grote terrein van de garage. Dat is er prima geschikt voor… ik loop de garage in en zie drie mannen met papier in de hand en met hun hoofd onder de motorkap staan. Dat is niet goed. Ik had in mijn beste Frans verteld dat er recent een nieuwe motor en een nieuwe turbo in gegaan was en dat ik dit euvel al een keertje eerder had gehad en dat dit was gekomen door een gescheurd slangetje tussen motor en turbo. “Nee” schudden te heren dat was het niet maar wat het wel was wisten ze nog niet. De moed zinkt me in de schoenen. Dat wordt vast hier de nacht doorbrengen. Ik loop terug naar Annerie en vertel haar het nieuws dat er nog niets bekend is van de oorzaak. Computeruitdraaien laten zien dat de druk van de brandstof bij de injectie twee verschillende niveaus (685 en 400 bar) aangeven en dat dit onverklaarbaar is. Dan zien we dat de monteur de Espace zelf op de weg gaat testen. Na een kwartiertje is hij weer terug. We zijn benieuwd en even later horen we dat de auto helemaal goed is. Niets te merken van de ‘verloren’ kracht die hij blijkbaar door onverklaarbare redenen heeft terug gevonden. Van de verschillende druk indicaties snappen ze niets. Ze hebben geen idee hoe het verschil in druk komt. Ze kunnen niets doen en wensen ons een goede reis…. De takeldoos was gedekt door de ANWB. De ‘reparatie’ die niet meer had ingehouden dan een ‘analyse van het probleem zonder oorzaak en zonder reparatie’ kostte 83 euro. We moesten het er maar op wagen want ze konden er niets aan doen en het probleem was niet meer aangetroffen…
We verliezen 4,5 uur door dit gedoe. Met een laatste raad van de monteur in de trant van “als het nu weer 
voorkomt dat zet je de motor uit en wacht je drie minuten en dan start je hem weer”… haken de caravan weer aan en ja de auto lijkt het weer normaal te doen….. alsof er niets gebeurd was….. Ongelooflijk… We houden de vingers gekruist en rijden weg.
Doordat we verlaat waren, kwamen we ook op een ongelukkig moment (rond 18.00 uur) bij Lyon aan. Ook deze keer rijden we dus weer in de file.
Als we een paar uur later weer op een groene parkeerplaats met de hondjes aan de wandel zijn krijgen we er weer geloof in en wordt het vervelende gedoe al gauw vergeten.
Als Otje en Tyna samen aan het dollen zijn dan zie je iedereen omkijken. Kom je in de buurt dan wordt je direct betrokken in hun spel. Ze dwingen respect af. Iedereen kan zien dat ze een heel nieuw leven voor zich hebben. Nadat ze aanvankelijk wat terughoudend waren merken we dat ze steeds meer naar ons toe trekken en het wordt hoog tijd dat ze kennis gaan maken met hun baasjes…
Blanca en Don zijn een stel apart. Hebben nergens moeite mee en beleven alles als een uitje. Vinden het heerlijk om aangehaald te worden wachten hun beurt af tot ze uit mogen. Wat een kroeldieren….
Nuka heeft haar draai gevonden. Past perfect bij Botas en Sally. Gelukkig begint haar loopsheid over te gaan en is vindt ze elke keer weer een plekje om te slapen. Ook nu is ze al diep in slaap terwijl we de nieuwsbrief in elkaar zetten. Hier zie je haar onderweg als ze even komt kijken of er tussen de voorstoelen nog wat lekkers te halen valt.
Zoals jullie kunnen zien is deze nieuwsbrief erg laat verzonden. Het is al bijna 02.00 uur en we hebben dus de verloren tijd een stukje ingehaald. In het donker hebben we naar een geschikte plaats voor de nacht gezocht. We staan zo’n 30 km voor Dijon. Morgen is het weer vroeg dag en we zijn benieuwd hoe laat we in Swalmen zullen zijn om Don bij zijn baasje te brengen.
Annerie is al gaan slapen en ik begin ook om te vallen.
Groetjes van ons…
Annerie en Ton
dierenmissies@gmail.com
06-22225271