Beste mensen,
In dit weekjournaal is er natuurlijk volop ruimte voor de vlucht van Laika en Ricky en is er een vervolg op de reddingspoging van de 300 hondjes in Murcia, goede nieuwtjes over onder andere de nieuwe opslagruimte van Dieremissies en mogelijk nieuwe spulletjes van andere organisatie.
SELFIE-ACTIE
Vrijwel direct na het publiceren van het vorige Weekjournaal kregen we de allereerste reactie op de Selfie-actie. Die kwam van Loet en Gré die een hele bijzondere stuurde van hem met zijn hond Ullyses. Zo’n snelle reactie hadden we nog niet op zondag verwacht. We hopen dat we in het volgende weekjournaal een heleboel leuke Selfies kunnen laten tonen om daar de origineelste, leukste, mooiste of gekste te kunnen laten kiezen door u als lezers van het weekjournaal.
STUUR ZE IN op dierenmissies@gmail.com en wie weet wint u een leuke prijs die door Dierenmissies.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
HIER IS ADVERTENTIE RUIMTE
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
De week van dag tot dag:
Maandag 18 augustus 2014:
Het grote water mysterie
We snapten er niets van van de ene op de andere dag bleek de vloerbedekking in de voortent sop-gedrag te vertonen. Op het eerste gezicht leek de vloerbedekking in de voortent helemaal normaal maar zodra je daar op liep werden je voeten nat. …. We begrepen er niets van. Het had hard geregend OK…. maar we hadden al een winter meegemaakt en daar waren we zonder kleerscheuren door heen gekomen. Dit was echt te gek voor woorden. Op tegels, een grondzeil, een verende isolatielaag van 2 cm, een zeil en vervolgens de vloerbedekking had ons al die tijd droog en warm gehouden. Het had hard geregend maar toch niet zo dat er meer dan twee cm water had gestaan. En dan nog wat, hoe kon het dat het voornamelijk in het midden (in het loopgebied) het ergste bleek ? Dit terwijl onder het onderste grondzeil de tegels praktisch kurkdroog waren ? Het leek wel of er iemand een emmer water op de vloerbedekking had gegooid. Jullie snappen dat dit een grondig onderzoek vereiste want dit moest tot de bodem worden uitgezocht. De hondjes liggen niets liever dan juist daar waar de wateroverlast het meeste was dus moesten we daar eerst matrasbeschermers over heen leggen zodat ze in ieder geval droog konden liggen en het vocht opgezogen kon worden in deze grote ‘luiers’.
Als speurneuzen hebben we eerst proberen vast te stellen waar nu precies de natte plekken op de vloerbedekking waren. Dat bleek dus voornamelijk in het midden van de vloerbedekking te zijn met een uitloop naar een hoek van de tent. Vervolgens bleek het water tussen de vloerbedekking en de hoogste (laatste zeil) te zitten. Dit betekende dat er dus ergens een plek moest zijn waar water tussen de vloerbedekking en het zeil kon komen… Aangezien we nergens waterleiding hebben lopen en het te maken moest hebben met regenwater zijn we terecht gekomen in het hoek waar we ook de wateroverlast op de vloerbedekking was gevonden. Precies op dat plekje was er een piepklein puntje waar regenwater van de tent op de vloerbedekking kon druppelen. Na hevige en langdurige regenval was er uiteindelijk genoeg water op de vloerbedekking gekomen om zich over het zeil te kunnen verspreiden. Door een jaar lang lopen op de pas gelegde vloer van stoeptegels, was daar het niveau een fractie lager geworden dan de hoeken van de buitentent. Hierdoor was het water langzaam maar zeker daar terecht gekomen. Het had niet de tijd gekregen om te verdampen of op te drogen en kregen de hondjes en wij natte voetjes ……
Het verhelpen van de lekkage was een klusje van niks maar het weer droog krijgen van de vloer was een ander verhaal. Een eindeloze rij van pakketten met rollen keukenpapier en een hele reeks met matrasbeschermers (die we altijd bij ons hebben voor als we hondjes moeten vervoeren) hebben er voor gezorgd dat het meeste water verdween en nu moeten we met stoken en zonnewarmte ook het laatste vocht er zien uit te krijgen.
Het mooie weer van de afgelopen tijd had ons een beetje doen indutten. Nu heb ik het over het besef, dat we met onze hondjes op de camping in een caravan met voortent verblijven. Tja, als je dan een natte periode krijgt is het altijd verstandig om toch even alles na te lopen. Je hebt te maken met tentdoek, aansluitingen van tentgedeelten, vloer op bosgrond, niveauverschillen, hemelwaterafvoer en nog tal van zaken waar je niet naar hoeft te kijken als je in je huis of flat zit. Dus werden we gestraft voor onze nalatigheid. Zo zie je, je bent nooit te oud om te leren om vooral bij de les te blijven en niet in te dutten…. .
Dinsdag 19 augustus 2014:
Onze oproep om mee te zoeken naar goedkopere opslagruimte heeft resultaat opgeleverd. We werden gebeld door Bert het baasje van Nelson die werkzaam is op een middelbare school te Meppel. Daar was in de kelder nog afsluitbare opslagruimte over. Bert stelde ons voor aan de conciërge Klaas die ons de ruimte liet zien. 
Perfect voor ons. Tegen een kleine vergoeding (die zij ook weer gebruiken voor een goed doel) kunnen we nu die ruimte gebruiken. Eerst even schoon maken en dan stap voor stap de boel verhuizen. Bert hartelijk dank voor je betrokkenheid en de geweldige tip.
We zullen dus langzaam afscheid gaan nemen van de Mini Opslag in Meppel waar we overigens ook uiterst vriendelijk en erg servicegericht behandeld zijn.
Vandaag heeft Juan Carlos een bericht gestuurd naar de mevrouw in Murcia waarin hij zich voorstelt en vertelt over hun asiel Los Mejores Amigos. Hij biedt hun hulp aan om wat honden bij hen onder te brengen en van daaruit een baasje te zoeken. Met spanning wordt op een antwoord gewacht.
Terwijl Juan Carlos bezig is met het schrijven van deze ‘gevoelige’ brief doet Piedy een paar hondjes in bad. Hier zie je Cairo die nu aan de beurt is.
Woensdag 20 augustus 2014:
Vandaag kregen we nog een reactie van Piedy en Juan Carlos die ook als reactie is gepubliceerd onder het vorige weekjournaal. Het betrof hun actie om een rol te spelen in de reddingsactie van de hondjes bij de vrouw uit Murcia. Dit is een antwoord op een reactie van Veronique. Het geeft een goed beeld van de tweestrijd waarin ze constant verkeren tussen het handelen naar wat je hart zegt of wat de realiteit vereist.
| Thank you Veronique.The police are the only one who can get there right now, we are trying to contact this woman but we can not.We are allowed to have 50 dogs in our shelter, if we get more we will be fined (we did before) funny isnt it? but we will get as much as we are able to, a big number of dogs are injured.They helped a lot to create that situation, the killing station in Molina is very small so they used to take the dogs from the street and give them to this woman, end of the problem. The neighbours can not stand anymore (they are quite far) the smell and the noise.There is a list of all the shelters that want to help, the best thing is that this lady let us taking the dogs now but she wont. We are trying to get a “permission” from the health counsel to get in there right now. We know there are dogs dying of leishmania and pups dying of parvovirus, the killing station will go for them straight away that is one of the reason becouse we need to break in first. The sensible thing to do is saving little dogs which can be adopted but what happens when you get in one of these places, you feel you have to save the weak ones, not those who are more adoptable. Thanks for caring. |
Het regent nog flink vandaag dus het drogen van de tentvloer lukt nog niet zoals gewenst. We hopen morgen meer droog weer te hebben zodat we alles even open kunnen maken zodat het met een zonnetje door kan drogen.
Donderdag 21 augustus 2014
Vandaag is er zo waar meer zon en kunnen we de boel opengooien om te drogen. Het lijkt wel of het zonnetje bij ons er voor zorgt dat er ook positieve berichtjes de wereld in geslingerd worden. Zo hoorden we dat Fluky is gereserveerd en dat deze adoptie vermoedelijk wel door zal gaan. We wachten nog even op de definitieve adoptie want dan is het pas zeker dat hij echt het asiel mag verlaten. We houden de vingers voor Fluky gekruist.
Denia vooraan en Chispa rechts
Vervolgens hoorden we van Gerda (vrijwilliger van Dierenmissies) dat de organisatie Dobermann Rescue hun opslagplaats gaat opruimen en dat ze mogelijk gratis spulletjes weg zullen doen die Piedy en Juan Carlos wellicht goed zouden kunnen gebruiken. We kunnen het gerust aan Gerda overlaten om er als de kippen bij te zijn als er iets zinvols beschikbaar komt.
Het is laat in de avond als we nog net een plaatje van Piedy toegestuurd krijgen. De foto is net genomen toen ze op het punt stond naar bed te gaan. Zo treft ze dan de slaapkamer aan. Probeer zo maar een tussen 7 hondjes een plekje te zoeken. Ach we kunnen haar troosten want na 2 september zullen het er nog maar 5 zijn… Chispa en Denia zullen dan hun reis naar Nederland maken.
Vrijdag 22 augustus 2014
De laatste dag voordat de grote reis van Laika en Ricky gaat beginnen, controleren we nog één maal of alles goed op de rit staat. Het is altijd een hele keten van activiteiten die reis tot een succes maken. Eén kink in de kabel kan tot hele vervelende gevolgen leiden. Ja hoor het licht staat op groen… De laatste gezondheidscontroles zijn door de dierenarts uitgevoerd, Piedy en Juan Carlos weten waar zij onze vluchtbegeleidster Nathalie op de luchthaven Alicante kunnen vinden, de baasjes hebben nog een laatste mailte gekregen dus nu kan er niets meer fout gaan.
Zaterdag 23 augustus 2014
DE VLUCHT VAN LAIKA EN RICKY
Piedy en Juan Carlos zijn die dag al vroeg op om alles gereed te maken voor de reis Laika en Ricky. Omdat hun heen en terugreis vanuit het binnenland van Spanje naar de luchthaven van Alicante al gauw zo’n 6 uur in beslag zal nemen moeten ze ook wat voorwerk doen op het asiel. Dat gaat per slot van rekening ook gewoon door. Dan komt het moment dat ze de wagen kunnen laden. Met de portieren uitnodigend geopend staat die klaar om Laika en Ricky een lift te geven.
Met een tussenstop in Murcia bereiken ze net na 17.00 uur Alicante. Laika was gedurende de reis behoorlijk zenuwachtig. Ricky niet. Als een echte kerel ziet hij alles als één groot avontuur.
Eenmaal in de garage van luchthaven Alicante kunnen ze weer eindelijk de pootjes strekken. De airkennels worden op een karretje gezet en zo verdwijnen ze de lift in naar de vertrekhal waar Nathalie op hen zou wachten.
Omdat Piedy en Juan Carlos wat vroeger waren dan verwacht nemen ze eerst nog een drankje voor het luchthavengebouw zodat de hondjes nog even buiten kunnen zijn.
Het is altijd een spannend moment als Piedy en Juan Carlos met de hondjes op de afgesproken plaats bij de coffee corner komen want zij kennen immers Nathalie niet.
Het is dus ook aan Nathalie om hen te herkennen. Zij zijn het die met de kennels en de hondjes behoorlijk opvallen dus dat gaf ook geen probleem. Nathalie werd door Laika meteen goedgekeurd
Laika was al weer een beetje rustiger geworden een beetje extra aandacht en een kriebelsessie over haar buik doet wonderen.
Na het inchecken gaat Nathalie ook mee naar de odd size bagageafdeling waar ze ziet hoe de Liaka en Ricky allebei in de kennels gaan en daar afgegeven worden. Dat is het moment dat ze even uit het zicht verdwijnen tot ze in Rotterdam weer te voorschijn zullen komen.
Nathalie neemt hartelijk afscheid van Piedy en Juan Carlos en kan nu op haar gemakje naar de gate gaan waar het vliegtuig voor vlucht op het punt staat om te vertrekken.
Met een kleine vertraging vertrok het vliegtuig om ook weer met een kleine vertraging later aan te komen op luchthaven Rotterdam.
Ondertussen is Ton met Daisy van IJhorst vertrokken om Nathalie, Ricky en Laika welkom te heten in Rotterdam. Daisy ligt lekker te slapen in de auto en weet al wat er komen gaat. Met baasje op stap gaan en een boel aandacht krijgen is altijd leuk.
Ook de nieuwe baasjes zijn onderweg die hij daar zal treffen. Het is goed 22.15 uur als zij bij Airport Rotterdam aankomen en dan blijkt dat ook Jolande en Edgar met hun dochter Merel (nieuwe baasjes van Laika) en Inger en Richard (nieuwe baasjes van Ricky) al staan te wachten op de komst van hun nieuwe huisgenootjes. Daisy is al gauw maatjes met Merel en dat maakt het wachten wat aangenamer.
Hals reikend werd uitgezien naar het grote moment. Vlak voor dat onze vlucht was geland was er ook nog een vlucht uit Malaga met hondjes van een andere stichting die Podenco’s naar Nederland bracht.
Het geduld werd op de proef gesteld want het zou toch nog tot 23.40 uur duren voordat Nathalie met de hondjes door de schuifdeuren kwam. Ze werd geholpen door een vriendelijk wachtmeester van de Koninklijke Marechaussee omdat twee karren tegelijk duwen een beetje te veel van het goede was. Eindelijk was het dan zover.
Nieuwsgierig stond Ricky tegen het deurtje van de kennel gedrukt en Laika vond het allemaal maar zozo… Eén ding was zeker … ze leken te zeggen: “We willen eruit…!!!”
Omdat ze er pas buiten uit mochten zijn we gauw naar buiten gegaan.
Voorzichtig zette Laika haar eerste stap op Nederlandse bodem. De klik met haar nieuwe baasjes was er meteen en Laika had direct gevonden wat ze altijd al had gewild. “Aandacht” en “eindeloze knuffelsessies..”.
Vooral dicht bij de baasjes Jolande, Edgar en Merel. En ja ze voelt zich echt niet te groot om als schoothondje behandeld te worden hoor. Graag zelfs…
Ricky had geen enkele bedenking bij het uit de kennel stappen en belandde zo in de armen van Inger.
Maar samen met Richard was het feest pas echt compleet. Gauw de nieuwe band aan en toen was hij de knappe lobbes die ook erg van knuffelen houdt. Dat mochten we de volgende dag al zien.
Nu werd het tijd om even fatsoenlijk afscheid te nemen van Nathalie. Zij had het mogelijk gemaakt dat de reis voor deze twee zo fantastisch was verlopen. Nathalie werd opgehaald door haar vader en samen gingen ze nog even op de kiek. Nathalie Hartelijk dank namens de baasjes en Dierenmissies.
Nu we allemaal zo buiten stonden vonden we het een leuk idee om een groepsfoto te maken. Nu is die van mij weer een beetje mislukt maar gelukkig heeft ook Edgar een plaatje geschoten die beduidend beter van kwaliteit is. Hartelijk dank daarvoor… !!!
Na de gebruikelijke uitleg van de inhoud van het paspoortje konden we de boel daar opbreken om huiswaarts te gaan. De kennels werden uit elkaar gehaald en met behulp van Richard in de auto gezet en zo gingen we op weg. Laika mag in Utrecht gaan wonen en Ricky zal zijn spoor uit gaan zetten in Franeker.
Onderweg gauw een Whatsapp naar Piedy en Juan Carlos gestuurd dat alles prima was verlopen en dat de hondjes helemaal op hun plekje waren. Zo dan zijn zij ook gerust gesteld. Ooit was ik dat een keertje vergeten te doen en toen kreeg ik midden in de nacht een ongerust telefoontje. Dat was natuurlijk dom van me… eigen schuld.
Rond 02.30 uur kwamen Daisy en ik weer thuis waar we door de andere hondjes hartelijk werden ontvangen. Alsof dat we weken weg waren geweest. Ach zo gaat dat elke keer weer .. heerlijk gewoon. Annerie had voor mij een lekker kopje koffie klaar staan. Dan is het altijd even tijd om kort bij te babbelen en vlug naar bed te gaan…. met een heerlijk voldaan gevoel.
Zondag 24 augustus 2014
Vanmorgen kregen Piedy en Juan Carlos antwoord van de mevrouw uit Murcia. Ze dankte Juan Carlos hartelijk voor de aangeboden hulp maar zegt dat het nu met de hondjes goed gaat bij haar. Maar toch zal ze zijn aanbod in overweging nemen. Dit geeft misschien toch een kleine opening in de patstelling… we wachten het af…
Kort daarop kregen we van Inger en Ricard uit Franeker een eerste update over Ricky. De reis naar huis was voorspoedig verlopen en hij heeft heerlijk gesnuffeld in zijn nieuwe huis. De eerste kennismaking met de poes Skittel was ook goed verlopen. Die nacht en in de morgen heeft Ricky een lekkere wandeling gemaakt. Ja hij houdt ook erg van knuffelen en maakt zijn eretitel van lobbes meer dan waar. Vandaag zou ook hun dochter Sayenne kennis maken met Ricky. Dat zal vast een feest worden.
Foto’s van deze ochtend spreken voor zich….
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Ingezonden stukje van ….
Deze keer heeft de vlucht van Laika en Ricky voorrang gekregen.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
De 4-kanten column van Ton
Soms denk ik wel eens dat we meer dan genoeg wereldverbeteraars hebben. Er zijn zoveel zaken die we ‘eigenlijk’ anders zouden moeten doen maar ja dan heb je geen leven meer…. |
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Afsluitend hier de zin van de week:
Hadden mensen maar de onvoorwaardelijke trouw en loyaliteit van een hond dan zou de wereld toch een stuk aantrekkelijker zijn…Het beste van een hond en het beste een mens zou toch een geweldige combinatie geven !!! Ik zou ook wel een veel beter reukorgaan willen hebben… Zover zijn we nog niet. Maar er wordt al behoorlijk met het mixen van genen in het DNA geëxperimenteerd. Een gewenste gen (stel: het gen dat voor onvoorwaardelijke trouw en loyaliteit zorgt) wordt uit het DNA van de hond gehaald en ingebracht met een DNA-micro-injectie in de celkern van een bevruchte menselijke eicel. Onzin? ik dacht het niet. Wetenschappers hebben zo al verschillende transgene dieren weten te creëren. Dit zijn geen nieuwe dieren maar wel dieren met nieuwe eigenschappen. Voorbeelden? Geiten met het gen van een spin waardoor in hun melk hetzelfde eiwit zit dat spinnenwebben zo sterk maakt. En koeien die melk geven die dezelfde eigenschappen heeft als menselijke borstvoeding….. (bron Quest) |
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Nu kunnen we ons volledig richten op de komst van Chispa, Terrra en Denia die op 2 september de reis van hun leven zullen maken.
Wij kijken er erg naar uit en hun basajes niet minder….
Tot zover dit Weekjournaal van Dierenmissies.
We zien uw reacties graag tegemoet.
Groetjes,
Annerie en Ton
Weer een leuk weekjournaal ! Wat fijn dat er steeds weer hondjes naar ons land komen ! En wat geweldig dat er mensen zijn zoals Piedy en Juan Carlos en Ton en Annerie !
Ik hoop deze week ook weer een stukje in te sturen , groetjes namens Fidel en Charlie, Jany uit Strijen.
We stopped eating meat after seeing a video about a slaughterhouse, it is not the same knowing it to be seen, for me was very hard becouse i dont like vegetables, fish,
legumes, fuit, eggs… so fed upa of spaghetti…
Voor de volledigheid willen we nog even melden dat we ook wat spulletjes hebben gekregen van de nieuwe baasjes toen we op de luchthaven stonden te wachten op de komst van Nathalie met de hondjes Laika en Ricky.
Van Richard en Inger (baasje van Ricky) kregen we een kunstof hondenmand met matrasje en van Jolande en Edgar (baasjes van Laika) kregen we een tasje met handdoeken en wat riempjes. Op de pagina van gedoneerde goederen staan afbeeldingen de gedoneerde spulletjes.
Beste mensen hartelijk dank.!!!
Ik vind het jammer dat het woord ”extreem” op tafel komt zodra het over de onderdrukking van dieren door ons mensen gaat, ook hier.
Ik ben nu al een tijdlang veganist, wat wil zeggen dat ik dieren niet gebruik voor voedsel, kleding en andere levensmiddelen alsook niet voor entertainment of wat dan ook. Door dierlijke ”producten” te consumeren, draag je namelijk bij aan
a. de opwarming van de planeet (met name door de uitstoot van methaan en stikstof uit de enorme hoeveelheid mest wereldwijd, als gevolg van de dierenindustrie
b. de ontbossing van de planeet en het uitsterven van vele honderden diersoorten per jaar (omdat de grond van regenwouden gebruikt wordt voor de mais-, graan- en soja-teelt, voor het voer van ”ons” vee)
c. de hongersnood in andere werelddelen (omdat het graan en soja van zgn. derde-wereld landen naar het rijke westen gaat als veevoer terwijl hun eigen kinderen sterven van ondervoeding)
d. het onnoemelijk lijden en veel te vroeg (n.l. op kinderleeftijd) sterven van miljarden (!) dieren per jaar
En zo kleven er nog een aantal nadelen aan voor je gezondheid die ik hier maar even achterwege laat..
Hoe kan het zijn, dat als je niet meewerkt aan al deze alarmerende consequenties, dat zoiets extreem genoemd wordt? Is het niet juist extreem, dat wij blijkbaar zonder enige gewetenswroeging volop bijdragen aan bovenstaande?
Het feit dat de meerderheid in een samenleving iets normaal vindt wil nog niet zeggen dat dat ook normaal is; nog niet zo heel lang geleden vonden we het ook normaal dat vrouwen als mindere schepsels werden behandeld dan mannen. Nu weten we allemaal als vanzelfsprekend dat zo’n wereldbeeld niet klopt.
Wereldverbeteraars: je kan er mijns inziens niet genoeg van hebben, ook om nog iets van een leefbare wereld achter te laten voor uw en mijn nageslacht.
Ik zou graag mensen uitnodigen om de film ”Earthlings” te bekijken (link >> http://www.dargoole.org/video?v=0QdW6Wripqc) en daarna nog eens eerlijk na te denken over wat mild en rechtvaardig c.q. extreem en schadelijk is. Bedankt voor jullie aandacht!
groetjes Loet (”baasje” van Blanquita en Ullysses)
BRAVO LOET
yes!!!!!!!!!!! DANKKKK
Ben het helemaal met je eens, ben ook al heel lang veganist ,deel alleen mijn mening niet meer zo in het algemeen.
De meeste mensen willen het allemaal niet horen onder wat voor omstandigheden de buffel mozzarella tot stand komt of dat kunstbont net zo erg is dan echt.
Bewust leven willen mensen helemaal niet want dan moeten ze wat veranderen aan hun leefstijl.
Hey Ton en Annerie,
Mooi werk doen jullie 🙂