Beste mensen,
Wat een feest is het elke keer weer als je bevoorrecht bent om opnieuw 3 hondjes te mogen halen waarvan je weet dat die een geweldige toekomst tegemoet gaan.
Hadden we vorige week nog Harley, Maida en Zenia, deze week staan Zover, Syrah (Lady) en Dimar (Mar) in de spot lights.
Ook deze keer was het weer vroeg en het viel me op hoe ernorm druk het om 05.00 uur op Schiphol was. Toch ging alles super vlot en na het inchecken en het weg brengen van de airkennels bij de Odd size bagage afdeling kon ik zo naar de gate vanwaar we met het vliegtuig zouden vertrekken. Het lijkt er wel op dat “hoe drukker het is”– “hoe beter Schiphol functioneert”. Toen ik de rij stond om aan boord te gaan zag ik hoe de laatste koffers in het ruim van het vliegtuig verdwenen.
Na een rustige vlucht, tijdens welke het uitzicht fenomenaal was, werden we getrakteerd op een uitzonderlijk zachte landing. Dat mag ook wel eens gezegd worden. Nee er werd niet geklapt voor de piloot maar als dat ooit eens zou mogen, dan zou het nu moeten zijn. Geloof me ik ben zo onderhand wel ervaringsdeskundige… Keurig op tijd waren we tegen 09.3 uur aangekomen en kon ik me opmaken voor het wachten op de hondjes die nu om 17.30 uur zouden arriveren op de luchthaven.
Piedy en Juan Carlos waren er wat vroeger dan normaal. En toevallig had ik uit verveling de airkennels al op mijn gemakje in elkaar gezet. Toen ze dus al rond half zes met de hondjes op de luchthaven van Alicante waren aangekomen, hadden we nog tijd genoeg om bij te kletsen onder het genot van een kopje koffie.
De paspootjes werden overhandigd en die hebben we nog even doorgenomen. Ik had deze keer nog een zak met ingezamelde medicijnen bij me die ik hen kon geven.
Daarna zijn we naar buiten gelopen om de hondjes nog eens op het gemakje de behoefte te laten doen.
Piedy had alle drie de hondjes aan de lijn. Gelukkig heeft Piedy veel ervaring met het vasthouden van meerdere hondjes maar zelfs voor haar was het een opgave om uit de knoop te blijven.
Dat ze alledrie lekker nieuwsgierig waren en constant om haar heen dwarrelden om niets te hoeven missen van de activiteiten voor het luchthavengebouw, maakte het er niet makkelijker op. Toch lukte het haar om overeind te blijven.
Kijk maar…
Goed hè !!
Nadat we allemaal een frisse neus hadden gehaald, konden we er niet langer omheen. Het laatste stuk van de reis naar Nederland zou gaan beginnen. De rij bij de incheckbalie wachtte op ons. Toch ging het ook daar erg vlot en we stonden zo bij de Odd size baggage afdeling waar we deze lieverds achter moesten laten.
Dimar met verliefde blik
Toen Dimar daadwerkelijk door de deur uit het zicht verdween werd het Piedy even teveel. Ze weet ook wel dat Dimar nu bij haar broertje Nacho een geweldig leven zal krijgen maar omdat ze dat nestje met puppys vanaf klein af aan heeft verzorgd, en Dimar nu, als laatst overgeblevene, het langst bij hen is geweest, was is er toch een extra speciale band ontstaan die nu definitief verbroken werd. Tja… dat heb je zo af en toe. Vorige vlucht had Juan Carlos zo’n momentje en dat kun je gewoon niet voorkomen … het hoort er nu eenmaal bij.
Ik nam afscheid van Piedy en Juan Carlos want ook ik moest nu naar de gate om aan boord te gaan. Daar bleek het vliegtuig wat vertraagd te zijn door wat noodzakelijke herschikkingen van zitplaatsen voor een passagier die wat moeilijk ter been was. Maar ondanks alles kwamen we toch circa 10 minuten eerder aan op Schiphol dan gepland was. Dat kwam vast omdat we wind mee hadden en alleen bergafwaards hebben gevlogen… andere redenen zou ik niet kunnen verzinnen…. (geintje)…
Op Schiphol was het er bij de bagagebanden zo druk, dat je als het ware over de koppen van de mensen kon lopen. Het vroeger aankomen was helaas geen garantie van een snelle bagage-afhandeling want pas tegen 01.00 uur kon ik met de hondjes de aankomsthal instappen waar we verwelkomd warden door de nieuwe baasjes… En dat is altijd het leukste moment van de dag…
Drommen met mensen zwermden rond op de plaats waar de passagiers de aankomsthal in kwamen. Natuurlijk trek je altijd bekijks als je met hondjes aankomt maar nu was het echt extreem druk. Dit vond arme Zover helemaal niet leuk en raakte een beetje van streek. Hij liet duidelijk zien dat hij hier niet op zijn gemak was en zich bedreigd voelde. Toen hij met Siebe, Frederique en haar broer een stukje uit de drukte werd gebracht kon hij eindelijk een beetje tot zichzelf komen.
Dat Zover het volste vertrouwen had in zijn nieuwe baasjes liet hij zien toen hij aangelijnd meeliep naar de parkeerplaats. Moeiteloos liet hij zich overhalen de roltrap te nemen en uiteindelijk op de achterbank van de auto loodsen. Uit de kofferbak kwamen nog twee dozen met spulletjes voor het asiel en een persoonlijk bedankkaartje voor Piedy en Juan Carlos. Natuurlijk zorgen we dat dit bij hen terecht komt. Toen kon eindelijk zijn reis naar Zevenhuizen in Groningen beginnen.
De hereniging van Dimar en Nacho gaf weinig spectaculaire beelden. Hans en Natasja hadden maanden geleden Nacho al hadden geadopteerd. Nu hadden ze hem meegenomen om zijn zusje Dimar te verwelkomen. De twee hebben beiden verschillende karakters en vullen elkaar prima aan. Nacho is een reutje. Hij is wat drukker en moet wat meer bewijzen terwijl Dimar zorgt voor wat meer rust en stabiliteit. Dimar zal voor wat meer vertrouwen zorgen waardoor Nacho ook minder last heeft van verlatingsangst als hij even alleen moet zijn. Ze hoorden bij elkaar en dat lieten ze ook zien. Direct al stonden ze naast elkaar alsof ze nimmer van elkaar gescheiden waren geweest. Dimar mocht nu mee naar het mooie Branbantse Berghem.
Je doet de pup Syrah (Lady) echt te kort als je haar het kleintje noemt. Slechts drie maanden oud heeft ze nu al een flink postuur en haar poten verraden dat ze nog niet uitgegroeid is. Hoe groot ze zal worden is moeilijk te zeggen. Aanvankelijk werd gedacht dat ze wel 50 cm hoog zou worden maar nu wordt al gauw aan 60 cm gedacht. Hoe het ook zij, ze is een pup die zich als zodanig gedraagt.
Het roept bij iedereeen vertedering op als je ziet hoe ze nog wat worstelt met haar motoriek omdat alles nog niet in properties is. Huub, Emmy, Myrthe en David kwamen Syrah ophalen en hebben haar de liefdevolle ontvangst geboden die ze nodig had. Syrah is inmiddels ook goed aangekomen in Maastricht waar ze haar plekje heeft ingenomen en zich nu bezig kan houden met echte belangrijke zaken zoals de nieuwe speeltjes die ze nog moet ontrafelen…
Al met al was het weer een hele leuke dag geweest die veel voldoening heft gegeven. Annerie had gelukkig weer de koffie klaar staan toen ik rond 02.45 uur thuis kwam. Ook onze hondjes lieten blijken dat ik nog in huis welkom was want zoals altijd werd ik ook deze keer weer hartelijk begroet. Tja een hele dag weg zijn … tjonge…. en dan thuis komen met de lucht van andere hondjes om je heen… Wat zou het stil zijn als die vier er niet zouden zijn ….
En dan het allerlaatste nieuws…
Ook Fala en Aladin hebben nu hun reis definitief geboekt staan. Zij zullen op 19 juli mee mogen vliegen met Rosalie en Vincent die dan net terug komen van vakantie uit Alicante. Dit was natuurlijk geweldig nieuws voor hun nieuwe baasjes… Als het even kan zal Rosalie gedurende haar vakantie nog een bezoekje brengen aan het asiel bij Piedy en Juan Carlos. Ze is daar van zelfsprekend van harte welkom.
De nieuwe baasjes en wij zullen op Schiphol hun komst afwachten en natuurlijk zullen we ook van de reis van Fala en Aladin verslag uitbrengen.
Tot zover…
Groetjes ,
Annerie en Ton