Beste mensen,
De hondjes die al lang doorhebben dat er wat gaat gebeuren houden ons al twee dagen scherp in de gaten. Met z’n drieën op het kussen kijken ze wat we allemaal aan het doen zijn. Zo vak voor vertrek is het altijd een puinhoop in huis. Het meeste hebben we al in de caravan gezet maar de gang staat nog vol met de laatste spullen die nog mee moeten. We zijn er klaar voor…!! Dit zou de reis worden waarmee Nube, Pecas, Lola, Livai en de pups Vicky, Bolita, Sisi, Domin,Tania,Kika en Roque naar Nederland zouden komen. Het zou iets anders lopen…
Volledig afgeladen (natuurlijk zwaar overbeladen met voer en goederen voor het asiel) zijn we met goede zin op donderdagmorgen 04.00 uur vertrokken uit Leidschendam. We zijn onderweg en de reis gaat voorspoedig. Gelukkig is het droog geworden en als we net voorbij Brussel zijn wordt het al licht.
Livai, oktober 2010 – 8 maart 2012
Net als je denkt dat niets je dag kan verpesten bereikt ons een afschuwelijk bericht. “Jaco killed Livai ….”. We zijn even totaal uit het veld geslagen. Ongeloof en onbegrip maken zich van ons meester. Er gaat van alles door ons hoofd. Hoe kan dit gebeuren? 
De valse honden zitten strikt gescheiden van de adoptiehondjes. Livai zou met ons meekomen. Livai het hondje dat met zijn vrouwtje Lora en pup Zambra daags voor Kerst over het hek van het asiel was gegooid …. Lora en Zambra hebben al een baasje gekregen in Nederland en ook Livai was er al twee keer eerder heel dicht bij een adoptie maar steeds ging het op het laatste moment niet door. Nu eindelijk had Livai ook zijn gouden mandje gevonden. We waren allemaal zo blij voor dit dappere kereltje dat zo veel had meegemaakt. Hij zou bij een lieve familie in Scheveningen gaan wonen vlak bij het strand. Het enige dat nog moest gebeuren is wachten op het vervoer naar Nederland. Het mocht niet zo zijn….. Livai is, vlak voordat hij onder onze zorg mee naar Nederland kon komen, door een grote valse hond doodgebeten.
Natuurlijk hebben we onmiddellijk telefonisch de baasjes geïnformeerd en verteld wat er was gebeurd. Als je het over een slechtnieuwsgesprek hebt .. dan is dit er wel een… De lieve mensen, die Livai alles wilden geven wat zijn hartje begeerde, waren diep geschokt van het vreselijke nieuws. We mochten een paar uur later van de familie een sms berichtje ontvangen die we jullie niet wilden onthouden:
…. Lieve Ton en Annerie, we zijn er echt kapot van, het zal een latertje worden vanavond. Livai maakte al zo deel uit van ons gezin. Gelukkig heeft hij mensen die hem nu missen. Zonder jullie dierenliefde en die van Piedy en Juan Carlos zouden we hem niet gekend hebben. Heel veel dank daarvoor. Tot mails en een hele goede reis. Geef alle hondjes een extra aai van ons. Liefs Ilonka, Edwin en de kinderen….
Het leven in een asiel is relatief veilig maar ongelukken kunnen gebeuren. Zoals zo vaak was het nu ook een samenloop van omstandigheden die heeft geleid tot deze dramatische afloop. Was er afgelopen week nog euforie over de muur die pas is geplaatst, nu is het diezelfde muur die indirect heeft bijgedragen tot deze onfortuinlijke gebeurtenis. De muur zorgt ervoor dat de kwetsbare hondjes, en bijvoorbeeld galgo’s, uit het zicht van voorbijgangers blijven. In het voorterrein, direct aan de weg, zitten de honden die een stootje kunnen verdragen en niet te adopteren zijn vanwege hun valse gedrag. Ze fungeren min of meer als waakhond van het terrein. Hiermee wordt voorkomen dat er dieven en vandalen over het hek klimmen. Hoe afgrijselijk is het dan niet dat juist alle genomen maatregelen om de kwetsbare hondjes veiligheid te bieden het omgekeerde te weeg hebben gebracht. Een ijzeren deur die in de muur was geplaatst had niet het juist beslag en zou worden aangepast maar was nog niet gebeurd. Jaco heeft deze deur open gekregen met alle gevolgen van dien.
We zijn aangekomen op de camping in Lyon. Deze avond heeft een bijzonder grauwe sluier gekregen die we niet af kunnen leggen. We hebben deze avond nog een lang telefoongesprek met Piedy gehad over wat er en hoe het heeft kunnen gebeuren. Iemand de schuld geven brengt Livai niet bij ons terug. Piedy is boos op de mensen die de muur hebben gebouwd maar uiteindelijk blijven zij als beheerders verantwoordelijk voor het toezicht en de veiligheid van de beestjes. Juan Carlos is wat dat betreft een binnenvetter die in stilte zijn verdriet en tegenslag verwerkt.
Daisy, Botas en Sally zijn deze avond opvallend aanhalig en plakkerig. We kunnen niet even gaan zitten of alle drie willen ze bij je op schoot kruipen. Als één van ons even buiten de caravan stapt zouden ze door het raam heen willen klimmen om alles bij elkaar te houden. Tja….
Het is vrijdag 9 maart.
De zon schijnt en eigenlijk lijkt het alsof de wereld je dwingt verder te gaan met het leven. Natuurlijk doen we dat ook en maken we ons op voor het vervolg van de reis. Hoe bevrijdend deze reis ook is voor de tien andere hondjes die hierdoor verenigd worden met hun nieuwe baasje, er zal de hele reis een schaduw hangen over de trip. We kunnen er alleen voor zorgen dat de andere hondjes aan niets zal ontbreken. We hopen vanavond ergens op een camping in Noord Spanje te staan.
Het is nu tegen 12.00 uur en we hebben de morgen gebruikt om een stukje te schrijven aan deze nieuwsbrief. We besluiten om vanavond de dag af te sluiten met een laatste stukje beschrijving van deze dag en dan de nieuwsbrief te verzenden. We gaan nu eerst rijden.
Na en paar sanitaire stops zijn we vlak voor de grens van Spanje hebben nog een keertje de twee LPG flessen afgetankt zodat we zonder problemen 14 dagen zonder beperkingen de verwarming, koelkast en het gasfornuis kunnen gebruiken. Dat moet ons ruim door de tijd helpen die we in Spanje zullen doorbrengen.
Nu nog even wat technische gegevens voor de mensen die dit leuk vinden om te weten. Het is eerste keer dat we deze reis maken met de Renault Grand Espace 3 liter CDI. We merken dat de motor de zware caravan kan trekken maar toch beduidend minder kracht heeft dan de BMW die ook een 3 liter dieselmotor had. Je merkt dat bijvoorbeeld vooral bij de acceleratie als je vanaf een parkeerplaats de snelweg op moet rijden. Als je dat weet is dat niet zo erg en kun je er rekening mee houden. Nu is deze caravan natuurlijk groter en zo’n 500 kilogram zwaarder dan de vorige… maar toch….
Het is 22.00 uur en we zijn aangekomen op de camping in Blanes waar we al een keertje eerder hebben gestaan. De reis is voorspoedig verlopen.
We maken ons weer op voor de nacht, schrijven het laatste stukje van deze nieuwsbrief en sturen hem naar Maurits voor publicatie op de site en rondzending.
Tot zo ver…
Met groet,
Annerie en Ton